حامد کرزی رییس‌جمهور پیشین تا پایان کارش از امضای این پیمان سر باز زد، اما با روی کار آمدن حکومت وحدت ملی در افغانستان، جنجال امضای توافقنامهٔ امنیتی با ایالات متحدهٔ امریکا به پایان رسید و محمد حنیف اتمر مشاور امنیت ملی افغانستان به نمایندگی از حکومت کابل آن را امضا کرد.
وضعیت امنیتی افغانستان با امضای این پیمان نه تنها بهتر نشد که رو به وخامت بیشتری گذاشت و بر اساس آمار ارایه شده نزدیک به ۴۰ درصد خاک این کشور در دست مخالفان مسلح دولت است.
شکیبا هاشمی عضو کمیسیون روابط داخلی (امنیت داخلی، کنترل سرحدات، امنیت ملی و اداره‌های محلی) مجلس نمایندگان أفغانستان به خبرگزاری اسپوتنیک می‌گوید که مردم أفغانستان به امریکا بی‌باور شده اند:
«امریکا برای از بین بردن تروریزم به افغانستان آمد. آن‌ها در سال ۲۰۰۱ که تسلطی بر افغانستان نداشتند موتر تروریستان را طوری مورد حمله قرار می‌دادند که به موترهای پهلو، آسیبی نمی‌رسید. چه شده که حالا آن‌ها با وجود تسلط بر تمام نقاط افغانستان نمی‌توانند در عملیات کشفی و جلوگیری از حملات موفق باشند. چه شده که حالا ۲۱ گروه تروریستی در أفغانستان آزادانه فعالیت می‌کنند؟ این یک ابهام کلان است که مردم را به همکاران بین‌المللی افغانستان به ویژه امریکا بی‌باور ساخته است.»
هاشمی می‌گوید که پیمان امنیتی افغانستان با امریکا به هیچ عنوان نتوانسته امنیت را در این کشور تأمین کند.
اما آیا أفغانستان می‌تواند در مورد بازنگری این توافقنامه یا حتا خروج از آن تصمیم بگیرد؟
ذکیه سنگین نمایندهٔ پروان در مجلس نمایندگان افغانستان می‌گوید که نمایندگان مردم در پارلمان این درخواست را داشته اند:
«مجلس نمایندگان به امید صلح و کمک به نیروهای امنیتی ما با شوق این پیمان را تصویب کرد، اما امریکا به تعهدات خود عمل نکرد و به جای این‌که وضعیت امنیتی بهتر شود، برعکس بدتر شد و هر روز مردم افغانستان قربانی می‌شوند. نماینده‌های مجلس چند بار صدا بلند کردند که این پیمان بازنگری شود یا حتا باطل شود، اما واضح است که حکومت افغانستان دست‌نشانده امریکا است و یک نمایندهٔ خاص امریکا رییس جمهور و رییس اجراییه را تعیین کرد. هر روز در مجلس صدا بلند می‌شود که این پیمان بازنگری شود، اما رییس جمهور، رییس اجراییه و امضاکنندگان این پیمان بی‌توجه استند چون دست‌نشاندهٔ امریکا استند و اگر این پیمان از بین برود صدمه می‌بینند. آه و ناله مردم افغانستان و صدای مجلس نمایندگان را کسی نمی‌شنود.»
گل‌احمد اعظمی سناتور انتخابی ولایت فراه می‌گوید که شورای ملی افغانستان از سر ناچاری این پیمان را تصویب کرد:
«ما از جنگ‌های داخلی خاطرات بسیار تلخی داشتیم و برای همین نماینده‌ها از مجبوری این پیمان را به فال نیک گرفتند و تصویب کردند. اما سودی برای ما نداشت. ما از ایالات متحده امریکا توقع داریم که مطابق با مواد این پیمان امنیتی عمل کند و به تعهداتش در این زمینه پایبند بماند و از مردم ما و نیروهای امنیتی ما حمایت کند هم در راستای صلح هم در زمینهٔ رشد دموکراسی و عدالت اجتماعی».
آقای اعظمی جنگ افغانستان را منطقوی و بین‌المللی دانسته و می‌گوید که افغانستان به پیمان دیگری نیاز دارد:
«افغانستان نباید نقطهٔ تقابل کشورهای منطقه و جهان باشد. ما باید نقطهٔ وصل این کشورها باشیم. من فکر می‌کنم که نیاز است تا ما روی یک پیمان دیگر اجماع کنیم که در آن تمام کشورهای منطقه و ابرقدرت‌های جهانی روی آن به توافق برسند، تعریف تروریزم را مشخص کنند و برای مبارزه با آن تلاش کنند. البته این پیمان هم باید با نظارت و ضمانت بین‌المللی همراه باشد. همسایه‌های ما و کشورهای اسلامی هم باید در این اجماع شرکت کنند و غیر آن هیچ راهی وجود ندارد».
این در حالی‌ست که هفتهٔ پیش مجلس سنای افغانستان در جلسهٔ عمومی‌اش خواستار تغییر سیاست افغانستان در نبرد با تروریزم شد و شماری از سناتوران به پیمان امنیتی با امریکا نیز انتقاد کردند.
