اینک ده افسانه که بر آنها بطور معین نباید باور کرد.
افسانه 1: 300 اسپارتان فارس ها را در فیرموپیل متوقف ساختند
در 480 سال قبل از میلاد پادشاه فارس کسیرکس با لشکر عظیم 100 هزار نفری بر یونان حمله کرد. شهرهای دولت یونان متحد شدند، تا جهت متوقف ساختن مداخله در نزدیک فیرموپیل، در نوار باریک زمین بین کوه ها و بحر، تلاش ورزند.
لیونید پادشاه اسپارتا و محافظان او، 300 رزمنده مجرب، این عبورگاه را تصرف کردند و از آن بر ضد نیروی به مراتب بیشتر فارس ها دفاع کردند.
اسپارتان رزمندگان وحشتناک و جامعه کاملاً میلیتاریستی بودند که هدف آنها ایجاد نیروهای هرچه بیشتر قوی نظامی بود.
از برکت آمادگی بسیار عالی و تسلیحات آنها نیروهای کسیرکس تلفات زیادی، قبل از آن متحمل شدند که آنها از مواضع یونانیان عبور نمودند و آنها را محاصره کردند.
ولی این منظره عنعنوی نبرد همه حقیقت را منعکس نمی سازد.
اسپارتان از این عبورگاه به تنهایی دفاع نمی کردند، بلکه به کمک آنها حد اقل 4 هزار یونانی دیگر نیز آمدند. 700 نفر از فیسپیی، 400 نفر — از فیو و 300 نفر دیگر بردگان اسپارتان — ایلوتان بودند.
حتی وقتیکه فارس ها حلقه محاصره را به دور مواضع یونانیان بستند و لیونید به بخش اعظم لشکر امر عقب نشینی داد، اسپارتان تنها نماندند. طبق شواهد، یک ونیم هزار یونانی در نبرد نهایی در روز سوم شرکت داشتند.
افسانه 2: ایالت های شمالی امریکا جنگ را آغاز کردند، تا برده داری را لغو کنند
زمانیکه ابرهام لینکولن در سال 1860 رئیس جمهور امریکا انتخاب گردید، هفت ایالت جنوبی که بعدها چهار ایالت دیگر نیز به آنها پیوستند، در مورد خروج از ایالات متحده امریکا فیصله کردند. ایالت های جنوبی میخواستند، تا شورش آنها را به مثابه دفاع از حقوق ایالت های جداگانه از حملات حکومت فدرالی ارزیابی کنند. ولی در این شکی نیست که آنها میخواستند برده داری را در جنوب حفظ کنند. اما کمتر کسی از سیاستمداران در شمال و خود لینکولن، خواستار لغو نمودن برده داری در آنجا بودند، جای که وجود داشت.
لینکولن در اولین سخنرانی خود به صفت رئیس جمهور در تاریخ 4 مارچ سال 1862 گفت:« من هدف مداخله، مستقیم یا غیرمستقیم، مداخله در وضع مربوط به برده داری در آن ایالت های ندارم، جای که آن وجود دارد. من فکر نمی کنم که من حق قانونی انجام این کار را دارم و من هیچ آرزوی انجام دادن این کار را ندارم».
منازعه بزرگ سیاسی قبل از جنگ به این مربوط بود که آیا برده داری در اراضی نو در غرب، در ایالت های که در آنجا ایجاد میشدند (در سال 1861 امریکا بجای 50 ایالت کنونی از 34 ایالت تشکیل شده بود)، اجازه داده خواهد شد یا خیر.
ایالت های شمالی در سال 1861 به خاطر لغو برده داری نه، بلکه به خاطر مجبورساختن شورشیان به پیوستن به اتحاد وارد جنگ شدند.
حتی قبل از اعلامیه لینکولن راجع به آزادسازی بردگان که در تاریخ 1 جنوری سال 1881 صادر شد و به بردگان در همه ایالت ها آزادی می بخشید، دوره سه ماهه وجود داشت که در جریان آن به آنهایی که بصورت داوطلبانه به اتحاد بر میگردند، اجازه حفظ برده داری وعده داده میشد.
افسانه 3: این خونین ترین جنگ بود…
جنگ دوم جهانی به خونین ترین جنگ در تاریخ مبدل گشت. ولی جنگ اول جهانی که 25 سال قبل از جنگ دوم جهانی آغاز شده بود، از نقطه نظر خونین بودن، دوم نبود.
این افتخار مشکوک، احتمالاً، به قیام تایپین در چین تعلق دارد که در سال های 1850 تا 1871 جریان داشت.
قهرمان عمده این جنگ عظیم هون سیوتسیوآن، مامور سطح پائین ناکام بود که بعد از آن که او هنگام تب شدید خود را برادر حضرت عیسی خواند که وظیفه الهی تصفیه نمودن چین از شر دریافت کرده است. در این جنک از 20 تا 100 میلیون نفر کشته شدند. روشن است که جنگ اول جهانی با تلفات 8-20 میلیون نفر به هیچ وجه با آن مقایسه شده نمی تواند.
افسانه 4: قرارداد صلح ویرسال نسبت به جرمنی بسیار بی رحمانه بود
با عقد قرارداد صلح ویرسال جنگ اول جهانی پایان یافت. جرمنی تقریباً 10% خاک خود را از دست داد. بخش بزرگ به پولند و فرانسه تعلق گرفت. ولی جرمنی بازهم یکی از بزرگترین و ثروتمندترین کشور اروپای مرکزی باقی ماند.
جرمنی باید مبلغ 132 میلیون مارک غرامت به خاطر جبران خسارات به مردم ملکی کشورهای فاتح می پرداخت. ولی جرمنی از سال 1919 تا 1932، زمانیکه غرامت تادیه شده خوانده شد، فقط 21 میلیون مارک پرداخته بود.
ولی پرداخت غرامت را هیتلر و نازیان به مثابه ثبوت آن استفاده میکردند که با جرمنی با چه بی عدالتی برخورد کرده اند.
افسانه 5: هیتلر سرباز شجاع بود
در جنگ اول جهانی ادولف هیتلر را با دو صلیب آهنی تقدیر کرده بودند و بعداً، وقتیکه او رهبر حزب نازی جرمنی بود، و با کمال میل بر خدمت خود و اینکه چه وحشت های را هنگام قرارداشتن در سنگر در زیر باران مرمی با چشم سر مشاهده کرده، مباهات میکرد.
توماس ویبیر (Thomas Weber) با اطمینان در کتاب خود تحت عنوان «جنگ اول هیتلر» قصه میکند که صلیب معتبر آهنی درجه اول که فیورر آینده توسط آن تقدیر شده بود، در واقعیت آمر کسانی دریافت میکرد که با افسران بلندپایه مناسبات خوب داشتند، نه به هیچ وجه به پیاده نظام جبهه یی. هیتلر اصلاٌ نظامی بسیار پائین رتبه بود.
افسانه 6: سوراکران پولندی بر تانک های جرمنی حمله میکردند
مداخله جرمنی در پولند در سال 1939 اکثراً به مثابه ظفر حمله برق آسای میکانیزه جرمنی بر نیروهای عقب مانده و کهنه شده پولند تشریح میشود.
در محراق این قصه — افسانه راجع به این قرار دارد که پولندیان بر تانک های جرمنی، با سواری اسپان و شمشیرها حمله ور میشدند. این حقیقت نه دارد، ولی ذره حقیقت در این افسانه وجود دارد.
جرمنی، باوجود اینکه پولند را طی حمله برق آسا اشغال کرد، ولی اشغال پولند برای جرمنی به تحمل نمودن 45 هزار کشته و زخمی تمام شد.
افسانه 7: «روز D» عملیات امریکا بود
تا اندازه زیادی از فیض فلم های مانند «نجات دادن سرباز عادی راین»، تهاجم امریکا در «اوماها-بیچ» — احتمالاً، مشهورترین بخش عملیات «اوویرلورد» می باشد که در جریان آن پیاده شدن نیروهای متحدین در نورماندی در تاریخ 6 جون سال 1944 صورت گرفت.
اما در واقعیت امر اکثریت شرکت کنندگان نبرد در «روز D» امریکایان نبودند. امریکا 73 هزار نفر دیسانت کرد، ولی به غیر از آنها در عملیات 61 هزار انگلیس، 21 هزار کانادایی و نیروهای کمتر از ده کشور دیگر شرکت داشتند.
قوماندان عمومی دووایت ایزنهاور، البته، امریکایی بود، ولی همه افسران بلند پایه انگلیسان بودند.
افسانه 8: جاپان را با بمب های اتمی به تسلیم شدن مجبور ساختند
در روز 9 اگست دومین بمب اتمی امریکایی بنام «چاغک» (Fat man) بر شهر ناگاساکی جاپان پرتاب شد. چند روز بعد جاپانیان بدون قید و شرط تسلیم شدند. رابطه با این بمبارد — بمب اول بر هیروشیما در تاریخ 6 اگست پرتاب شده بود — مدت زمان طولانی حقیقت عام قبول شده تاریخی شمرده میشد. ولی بعداً این نظر باعث بروز سوالات زیادی گردید.
در سه جبهه در چین شمالی 6،1 میلیون سرباز شوروی بصورت ناگهانی بر اردوی جاپان حمله ور شدند که در آنجا قرار داشت. تا این لحظه اتحاد شوروی در منطقه بحرالکاهل موضعگیری بی طرفانه داشت. فقط همین حمله، نه بمب های اتمی جاپان را به تسلیم شدن وادار ساخت.
افسانه 9: ایالات متحده بر جرمنی نازی پیروز گردید
مساعی متحدین — محبوب ترین بخش جنگ دوم جهانی در فرهنگ غربی می باشد که اکثراً تشریح میشود. ولی این وضع واقعی امور را منعکس نمی سازد.
هیچ کشور دیگر حتی چنان نقش قابل ملاحظه نزدیک هم در سقوط نازیزم، مانند اتحاد شوروی بازی نکرده است.
بیش از 80% جرمنان که در جنگ کشته شده، در جبهه شرقی به قتل رسیده اند. اتحاد شوروی در این جنگ 10 میلیون سرباز و 13 میلیون نفر ملکی از دست داده، در حالیکه امریکا و انگلستان فقط 400 هزار نفر تلفات داده اند.
افسانه 10: اطفال انتحاری را به عمارت با «کلید جنت» در گردن فرستاده بودند
«او (آیت الله خمینی) با شور و شوق 80 هزار طفل ایرانی را به مرگ روان کرده بود و به شهدا جنت وعده داده بود. او به فابریکه گُدی سازی ساختن کلیدهای طلایی پلاستیکی سفارش داده بود، تا اطفال آنها را در گردن خود به مثابه یادی از این که دروازه های جنت بروی آنها باز خواهند شد، وقتیکه آنها با ماین ها منفجر شوند یا تحت آتش ماشیندارها قرار گیرند، حمل میکردند».
افسانه راجع به کلیدهای پلاستیکی تقریباً به این ترتیب — طوریکه گریم وود (Graeme Wood) در روزنامه New York Times در تقریظ برای کتاب پیر رازو (Pierre Razoux) تحت عنوان «جنگ عراق-ایران (The Iran-Iraq war) می نویسد، تعریف میشود.
در حال حاضر کدام یک از این کلیدهای پلاستیکی وجود ندارند، ولی نسبت به این افسانه نباید به مثابه چیزی شبیه حقیقت برخورد نمود.
