مردم عادی هند که راز عضلات نیرومند را قبل از اروپایان میدانستند، به آنها با اندوه مینگرند و تعجب میکنند.
در نزدیک گورگاون — اطراف پایتخت هند که در آن نمایندگی های ثروتمند کارپوریشن های غربی، مراکز باشکوه تجارتی و کلوپ های شبانه وجود دارند — دو قریه:اسولا و فتیح پور-بیری قرار دارند. قبلاً در آنجا مواشی می چراندند، ولی زمان تغییر کرده و مردم محلی مصروفیت پرمنفعت تر پیداکردند: آنها به محافظین و خدمتگاران در بارهای گورگاون — جای که جوانان طلایی هند چکر می زنند، مبدل گشتند.
اسولا و فتیح پور-بیری از زمانه های قدیم به خاطر پهلوانان خود شهرت داشتند. حالا باشندگان این قریه جات مراسم عروسی، میدان های فلمبرداری بالیوود، موسسات تفریحی، حتی شفاخانه ها و موسسات تعلیمی را محافظت میکنند. برخی از آنها وظایف محافظین شخصی سیاستمداران و متشبیثین بزرگ را انتخاب مینمایند. آنها حتی اکثراً به توسل به زور مجبور نمی شوند، به خاطری که هیچکس نمی خواهد با چنین پهلوانان سروکار داشته باشند.
احارا- مکتب عنعنوی پهلوانی — همیشه مرکز زندگی دهاتی بود. مردان جوان در آنجا زیر نظر برهمن چهارشانه که از متون هندوئیزم نقل قول میکرد، تمرین میکنند. آنها وزن برداری، داربازی میکردند، یکدیگر را چرب مینمودند و در میدان ریگی باهم قشتی میگرفتند. غذای رزمندگان از میوه جات خشک، شیر و روغن زرد متشکل بود که آنها به مقدار حیرت انگیز مصرف میکردند. برای پیروزی در مسابقات حجم عضله دست به اندازه نیم متر و توانایی بلندن نمودن وزن بدن خود ضروری بود.
صاحب کمپنی محلی محافظ ویجی تانوار میگوید:«قریه ما، احتمالاً، باصحت ترین قریه در اطراف دهلی محسوب میشود. جوانان ما سگرت نمی کشند، مشروب نمی نوشند و پورنو تماشا نمی کنند». محافظان اسولا و فتیح پور-بیری ماهانه 50 هزار روپیه کمایی میکنند.
هر موسسه تالوالکار را مجسمه هنمومان تزئین میکند که طبق افسانه، روزی کوه را بلند کرده بود. معمولاً آن را با عضلات قوی، مانند پهلوانان هندی نشان میدهند. تالوالکار عقیده دارد که هند را از فربه شدن نجات میدهد.
