در قرن گذشته کمی مفکوره های تسخیر فضا وجود نداشت. بسیاری چیزهای که دانشمندان و خیالپرستان آرزوی آنها را داشتند، تحقق یافتند، اما بر اساس اصول دیگر تخنیکی. حالا پرواز به فضا حادثه معمولی است. ولی باوجود این پای انسان از مهتاب فراتر نرسیده است. در این باره که کدام پروژه های فضایی تحقق یافته و مخلوقات هشیار را ما باید در کجا جستجو کنیم، در مطلب منتشره در خبرگزاری «ریانووستی» معلومات داده شده که توجه شما را به آن جلب میداریم.
پروازها به مهتاب
ژیول ویرن نویسنده فرانسوی به سفرهای فضایی دو رومان:« از توپ به مهتاب» (1865) و « به دور مهتاب» (1869)، وقف نموده است. در امریکا بعد از جنگ داخلی اعضای کلوپ توپخانه در مورد ارسال گلوله میان تهی — واگون با سه سفرکننده در داخل به قمر طبیعی زمین تصمیم میگیرند. سرعت دومی فضایی را به آن توسط باروت میدهند که در داخل چاه منفجر ساخته میشود. ذخیره اکسیجن را در پرواز به حساب تعامل کیمیاوی با استفاده از نمک برتولیت و هایدرواکساید سودیم تکمیل میکنند.
در رومان «اولین مردم در مهتاب» که در سال 1901 منتشر شده ، هیبیرت ویلس خیالپرست انگلیسی مردم را به فضا در کپسول مواد معمایی کییووریت که از قوانین جاذبه تابعیت نمی کرد، اعزام میکند. کییووریت ماده ساخته شده از فلزات با مخلوط کدام مواد شبیه گاز بود که هیچ کدام از انواع «انرژی تشعشعاتی» و همچنان جاذبه از آن عبور کرده نمی توانست.
در واقعیت امر اولین ستیشن فضایی در مهتاب در سال 1959 نشست انجام داد — این دستگاه شوروی «لونا-2» بود. ده سال بعد از آن به آنجا مردم سفر نمودند. برای این کار از تخنالوژی دیگر — انجن با قوه کشش ریاکتیوی — استفاده شد.
یک شیوه دیگر عبور از جاذبه — آسانسور فضایی بود که برای اولین بار کنستانتین سیالکوفسکی دانشمند روسی در اواخر قرن XIX پیشنهاد کرده بود.
آیا زندگی در مریخ وجود دارد؟
در اواخر قرن XIX جووانی سکیاپاریلی، ستاره شناس ایتالوی، در مریخ شبکه کانال های موازی کشف کرد. فرضیه بوجود آمد که آنها را موجودات هوشمند ساخته که مدنیت آنها به سطح بلند رسیده است.
هیبیرت ویلس، ضمن توسعه این مفکوره، رومان «جنگ جهان ها» راجع به مداخله مخلوقات سیاره سرخ در زمین نوشت. باشندگان مریخ در استوانه های فلزی آمدند و بلافاصله دست به تجاوزکاری زدند. آنها مردم را توسط اشعه حرارتی — لیزر که تقریباٌ نیم قرن بعد اختراع شد، از بین می بردند.
حالا اکثر کانال های مریخ تخیل نوری (سهراب) توضیح میشود که توسط نقشه برداری های زیادی سطح مریخ از دستگاه های فضایی ثابت شده است. تا به حال هیچ اثری از زندگی در سیاره سرخ کشف نشده است. ولی بازهم مریخ برای جستجوی زندگی خارج از زمین بسیار دورنمایی محسوب میشود. در این باره در اواسط سال های 1960 بیوشیمیست شوروی نوریار سیسکایان، موسس طبابت فضایی شوروی، اظهار نظر نموده بود.
راکت های ریاکتیوی و مستعمره ساختن مریخ
مفکوره انجن های ریاکتیوی را که دستگاه فضایی با مردم را به مدار زمین و خارج از آن میرساند، کنستانتین سیالکوفسکی اساسمند نموده بود. عمل کتاب او تحت عنوان «خارج از زمین» که در کالوگا در سال 1916 منتشر شده، در سال 2017 رخ میدهد. دانشمند بصورت مفصل دستگاه را تشریح میکند که در آن مردم رهسپار مهتاب میشوند. این ماکوی صدمتری است که از 20 راکت ریاکتیوی ساخته شده است. در هرکدام — غرفه با شیشه های کوارتزی وجود دارد و راکت از خارج توسط مواد به مشکل ذوب شونده پوشانیده شده است.
سیالکوفسکی سیستم تامین حیات و سکافاندر برای خروج به فضای آزاد و همچنان محفظه های حاوی مواد مایع سنجیده بود که در آنها مسافران فضایی از فشار که در نتیجه پرواز بوجود می آید، نجات یابند.
در انستیتوت بیوفزیک اکادمی علوم اتحاد شوروی تجارب زیادی راجع به سیستم بسته تامین حیات انجام شده و در سال های 1972-1973 ریکارد اقامت مردم در انزوا قایم شده بود. سه نفر شامل تجربه در دستگاه شش ماه سپری کردند.
در سال 2011 انستیتوت مسایل طبی-بیولوژیکی اکادمی علوم روسیه تجربه مشابه در چارچوب آمادگی برای پرواز بین السیاروی انجام داد. هدف آن — ایجاد شهر میلیونی در مریخ بود که خود را مستقلانه تامین کند. در چوکات این تجربه در دستگاه «مریخ-500» عمله 520 شبانه روز سپری کرد.
چندی قبل ایلون ماسک، بنیانگذار کمپنی خصوصی SpaceX، پلان های تسخیر مریخ را اعلام داشت. او قصد دارد در سال 2022 سفینه را به سیاره سرخ بفرستد و در آنجا کنبد شیشه یی برای تسخیرکنندگان، بخارخانه جهت پرورش نباتات و ستیشن برق اعمار نماید.
ولی فعلاً این فقط خیال است.
میکروب ها در ساحه فضایی
فرضیه راجع به اینکه موجودات زنده در ساحه فضایی وجود دارند و از سیاره به سیاره در حرکت اند، در قرن XIX در محافل علمی بوجود آمد. این بنام «پانسپیرمییا» — «مخلوط تخم های مختلف» به زبان یونانی یاد میشود. امکان تیوریتیکی انتقال میکروب ها به شکل سپیرمی، یا سپورها، توسط قوه فشار نوری را دانشمند کیمیادان سویدنی سوانتی ارینی اوس اساسمند ساخته بود.
طبق این فرضیه، سپیرمی بر زمین سقوط نموده و به سرآغاز زندگی در آن مبدل گشته است. ولادیمیر ویرنادسکی دانشمند شوروی عقیده داشت که زندگی در کائینات توسط شهاب ها منتقل میشود. کیمیادان الکساندر اوپارین، برخلاف، فکر میکرد که موجود زنده احتمالاً در تعامل کیمیاوی در مراحل قبلی تشکیل زمین بوجود آمده است.
جستجوی مخلوقات هوشمند، از جمله به شکل فوسیل، همزمان در چند جهت: مطالعه شهاب ها، خاک مهتاب و مریخ، تثبیت آب در سیارات، نظارت بر نظام شمسی به وسیله دستگاه های فضایی، کشف سیارات خارجی (اکزوپلانیت) — جهان شبیه زمین در خارج از نظام شمسی ما — آغاز شد.
در سال 2016 متشبث روسی یوری میلنیر یکجا با فزیک دان ستیوین هوکینگ Breakthrough Starshot — پروژه پرتاب سلسله اقمارنانویی به نزدیکترین سیستم ستاره یی الفاسنتاور، جای که اکزوپلانیت کشف شده، راه اندازی نمود.
کارشناس میگوید:« برای پرتاب زوند میلنیر — هوکینگ دستگاه لیزری ضرورت است که 100 گیگاوات انرژی مصرف میکند. یک گیگاوات انرژی — این ظرفیت بلاک کامل ستیشن برق اتمی می باشد.
برعلاوه این، نظریات راجع به ساختن سیارات و اقشار مصنوعی نیز وجود دارند. فزیکدان امریکایی فریمین دایسون مفکوره قشر مصنوعی را در سال 1960 پیشنهاد کرده که ستاره را بپوشاند، تا بصورت اعظمی از انرژی آن استفاده شود. قطر این قشر تقریباً 150 میلیون کیلومتر خواهد بود و برای اعمار آن مواد سیاره کامل ضرورت است. انسان میتواند سطح داخلی آن را قابل امرار حیات سازد و به این ترتیب مشکل نفوس را در روی زمین حل کند.
