اگر راست گفته شود، دول خلیج فارس در آن وقت با قدرت کاکا سیم مقایسه شده نمی توانستند. بطور مثال، در تاریخ 18 اپریل سال 1988 در چارچوب عملیات «ملخ آخوندک» عملاً تمام کشتی های نیروی بحری ایران — همه آنها فقط سه کشتی برعلاوه چند قایق سریع — بر ضد چند نظامی امریکا و یک طیاره از کشتی طیاره بردارد Enterprise وارد عمل شدند. این را حتی نبرد تمام عیار هم نمی توان محسوب نمود. در ختم روز دو کشتی ایرانی غرق ساخته شدند و کشتی سومی از کار انداخته شد.
اما با راکت های ضد کشتی «گارپون» شوخی نتیجه بد داشت. قبل از آن که کشتی غرق ساخته شود، قایق 265 تنی توپچی Joshan توانست بر کشتی Wainwright امریکایی یکی از چنین راکت ها را شلیک کند. خوشبختانه، راکت به هدف نه رسید. شاید شما بپرسید که چطور ایرانیان چنین سلاح فوق العاده عصری دریافت کرده بود؟ کاکا سیم این راکت ها را یکجا با طیارات شکاری F-14 که توانایی حمل آنها را داشتند، به شاه فروخته بود. در سال 1979 این سلاح به دست انقلابیون افتاد که شاه ایران را سرنگون ساختند و از امریکا تا اندازه زیادی به خاطر آن تنفر داشتند که ما به او کمک میکردیم.
مولف میگوید، هنگام خدمت طولانی من در این منطقه در خزان سال 1990 در داخل کشتی Ticonderoga نظامیان امریکایی آتشباری در نقاب های ضدگاز در صورت تمرین میکردند که اگر صدام حسین علیه بحریه امریکایی سلاح کیمیاوی استعمال کند. صدام سلاح کیمیاوی را به کمک امریکا در زمان ساخت، وقتیکه او در سال های 1980 با ایرانیان می جنگید.
در سال 1989 نیروهای امریکا بر ضد مانوئیل نورییگا (Manuel Noriega) رهبر پاناما عملیات آغاز کردند که سربازان او سلاح در دست داشتند که در امریکا ساخته شده بود.
در سال 1993 نظامیان امریکایی در سومالی با سربازان روبرو شدند که سلاح عصری، بشمول راکت های کلاس «زمین به هوا»، توپ ها، تانک ها و زرهپوش ها در اختیار داشتند که زمان به دیکتاتور محمد سید باری (Mohammed Siyad Barre) فروخته شده بودند. وقتیکه گروه های در حال جنگ باری را در سال 1991 سرنگون ساختند، آنها این سلاح ها را تصاحب کردند و با آنها بر ضد یکدیگر وارد نبرد شدند و کشور را به جنگ داخلی طولانی کشاند که از آن تا به حال رهایی یافته نمی تواند.
در سال 2014 افراد مسلح «دولت اسلامی» (سازمان ممنوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول) سلاح های، بشمول جیپ های هامر و تانک ها و همچنان تعداد زیادی سلاح سبک و مهمات را غصب کردند که به اردوی عراق بعد از سرنگونی صدام حسین فروخته شده بود و برای آن کافی بود، تا بیش از سه فرقه عراقی یا 50 هزار سرباز را، طوریکه در گزارش سازمان ملل گفته شده، مسلح ساخت. جنگجویان داعش با داشتن چنین مقدار سلاح در دست بخش های بزرگ خاک کشور را اشغال کردند و عراقیان، سوریایان، کردان ایزدیان و بسیار بدبختان دیگر را که بر سر راه آنها قرار میگرفتند، ترور میکردند.
طوریکه در آن زمان جین هیلی (Gene Healy) به شوخی گفته بود، نما 25 میلیارد دالر… جهت ساختن نیروهای امنیتی عراق خرج کردیم، تا در نتیجه نظریه عصری تر مزاق کهنه راجع به اردوی ویتنام جنوبی به دست آوریم: آیا تفنگ امریکایی میخرید؟ هیچکس از آن تیراندازی نکرده — فقط یکبار بر زمین افتاده است!».
به عباره دیگر، در این مساله هیچ چیزی نو وجود ندارد.
در گزارش تازه نشر شده همکاران من از انستیتوت کاتون تریوور ترول (Trevor Thrall) و کیرولین دورمینی (Caroline Dorminey) گفته شده که ما باید بر سیاست فروش سلاح ما تجدید نظر نمائیم. مطابق قانون کنترول بر صدور سلاح، قبل از عقد چنین معاملات باید بررسی و ارزیابی دقیق خطرات صورت گیرد. ولی این واقعیت که امریکا سلاح را به تعداد زیادی کشورها — بشمول رژیم های آشکارا ضعیف، مستبد و خطرناک میفروشد — به این امر اشاره میکند که «پروسیه ارزیابی خطرات طوری انجام میشود، تا خطرات ممکن را مدنظر نگیرد».
ترول و دورمینی قصد دارند این وضع را اصلاح کنند. با بکاربرد وسایل ساده و ظریف ارزیابی خطرات که بر پنج شاخص کلیدی — ثبات بر اساس ضریب بی ثباتی دول؛ سطح آزادی به اساس نظریه Freedom House؛ جدول ترور سیاسی که توسط وزارت خارجه ترتیب شده؛ ضریب جهانی تروریزم؛ و معلومات راجع به منازعات مسلحانه — آنها به این نتیجه رسیده که در «جهان تعداد زیادی خریداران خطرناک سلاح وجود دارند و امریکا به بسیاری از انها سلاح میفروشد». لیبیا، عراق، یمن، جمهوری دموکراتیک کانگو و سودان از نظر پنج شاخص در سطح بلندتر قرار دارند، ولی «از تاریخ 11 سپتمبر به بعد آنها به مبلغ اوسط 8،1 میلیارد الر سلاح خریداری نموده اند».
ولی آنها شیوه برخورد دیگر پیشنهاد میکنند. آنها می نویسند:«امریکا باید بر سیاست فروش سلاح طوری تجدید نظر نماید، تا هر بار قبل از عقد معامله راجع به فروش بررسی دقیقتر، نسبت به آنچه که تا به حال وجود داشت، انجام شود».
مولف در اخیر خلاصه میکند، شخصاً به من این پیشنهاد کاملاً منطقی معلوم میشود.
