تامپسون خاطرنشان می سازد که چین فعالانه مصروف طرح نمودن شیوه های نابودسازی یا غیرفعال ساختن ماهواره های نظامی و ملکی امریکا می باشد که بر کار تمام شبکه ایالات متحده در صورت آغاز مرحله «داغ» فعالیت های محاربوی تائثیر خواهد کرد.
غیرفعال شدن سیستم (GPS) استعمال «مهمات هشیار» را توسط نیروهای مسلح امریکا ناممکن می سازد، جهت یابی و مانور را دشوارتر می سازد و به علت افزایش آتشباری بر نیروهای خودی مبدل خواهد گشت. همچنان سمارتفون ها، سیستم راهنمایی طیارات، موترهای باربری، کشتی ها فعالیت همزمان شان را از دست خواهند داد و خدمات کمک رسانی اضطراری غیرفعال خواهند شد.
به عقیده کارشناسان، برای اولین بار بعد از ختم جنگ سرد نظامیان امریکایی نسبت به فضا برخورد جدی مینمایند. امریکایان میخواهند شبکه فضایی و ماهواره های خود را به قابلیت توانایی مقابله با اثرات خارجی دشمن مبدل سازند. مقصد از تاب آوردن در برابر ضربات، مانورنمودن، فرار کردن، قابلیت تعویض سریع و حتی توانایی واردنمودن ضربات متقابل می باشد. این کار بیست سال را در بر میگیرد، ولی، به عقیده تامپسون، عمده اینست که پروسه آغاز شده است. در سال 2016 نظریه نو فضایی (Space Enterprise Vision) تعیین شده که باید شبکه پایدار فضایی نیروهای مسلح امریکا را تا سال 2030 ایجاد کند.
تامپسون، باوجود این همه، هراس دارد که ایالات متحده نخواهد توانست جهان نو ماهواره های نظامی خود بسازد و دشمن تا موعد تعیین شده فوق الذکر ضربه وارد خواهد کرد و همچنان میتواند به اتکای اشتباه آمیز بر استفاده از کمپنی ها و ماهواره های تجارتی مبدل خواهد گردید که حالا نظامیان توجه شان را بر آن متمرکز ساخته که سعی می ورزند به سرعت طرق فعالیت خود را در صورت آغاز جنگ افزایش دهند. تامپسون عقیده دارد که امکانات موجود کمپنی های ملکی مطالبات پنتاگون را را برآورده نمی سازند و به نظامیان آزادی لازم عملکرد را نمی دهند.
راجع به این فرینک کیندال (Frank Kendall) معاون اسبق وزیر دفاع امریکا در باره خریداری ها و تخنالوژی ها صحبت نموده است. او میگوید که محصولات فضایی نظامی طی سال ها طراحی میشود، بسیار گران می باشد و نظر به جسامت از آنهایی که کمپنی های تجارتی پرتاب میکنند، تفاوت شدید دارند.
در پنتاگون جمله مشهور ترامپ راجع به ضرورت دفاع از «اساسات نوآوری های امنیت ملی» محبوبیت دارد. از نقطه نظر فضای نظامی، این منجمله به معنی بازگشت به ساختن ماهواره های نظامی و راکت ها، نه تنها به قراردادها جهت رساندن محصولات به فضا توسط اجاره داران فضایی، می باشد. امریکایان امیدوارند که بعد از تنقیص بودجه در سال 2013 رکود در رشته نظامی — فضایی رفع خواهد شد و فضانوردی نظامی یکبار دیگر در خط مقدم «رقابت قدرت های بزرگ» قرار خواهد گرفت.
منبع Phys.org راجع به پلان های چین در باره استقار لیزرها در فضا معلومات میدهد که برای پاکسازی مدار از زباله های فضایی و پارچه های ماهواره ها استفاده خواهد شد. جنرال جان هایتین (John E. Hyten) قوماندان قوماندانی استراتیژیک نیروهای مسلح امریکا در بهار سال گذشته در مصاحبه با CNN اعلام داشت که چین حقیقتاً متوجه آنست، تا به امریکا و متحدان آن چلنج دهد و در فضا لیزرها و وسایل خنثی سازی سیگنال ها جابجا کند. جنرال افزود که امریکا به انجام این کار اجازه داده نمی تواند.
اولین زنگ خطر در جنوری سال 2007 زمان به صدا درآمد، وقتیکه چین ماهواره کهنه هواشناسی را در مدار پائین تر در ارتفاع 800 کیلومتری از بین برد. در سال های 2010، 2013 و 2014 آزمایشات دیگر راکت انجام شدند که میتوان به مثابه طرح سلاح ضد ماهواره یی مشخص ساخت.
به گفته جان ماکلوگین (John McLaughlin) معاون CIA، امریکا نیز در سال 2008 ماهواره جاسوسی خراب شده را توسط راکت SM-3 در ارتفاع 247 کیلومتری از بین برد. حالا راکت های شکاری برای نابودسازی در ارتفاع 2400 کیلومتر و پائینتر از آن ساخته شده اند. در سال 2013 چین راکت را پرتاب کرد که برای اهداف علمی باید تا ارتفاع 10 هزار کیلومتری میرسید، ولی به عقیده پنتاگون، این سلاح ضد ماهواره یی برای نابودسازی اهداف در ارتفاع 36 هزار کیلومتری بود.
از جانب دیگر، حمله بر ماهواره ها برای نیروهای مسلح امریکا به عامل بحرانی مبدل نخواهد گشت، ولی اقدامات و ضربات جوابیه را در پی خواهد داشت.
از کارانداختن ماهواره ها در مدارهای پائین بر فعالیت های نظامیان تائثیر قوی بجا نخواهد گذاشت. هدف قراردادن ماهواره ها در مدارهای بلند کار دشوار است، زمان زیادی را در بر میگیرد و ممکن این زمان برای مانورکردن کافی ثابت گردد.
