این سند از دو قسمت تشکیل شده است. در قسمت نخست کار دستگاه « РК-Е8» با سیستم تلویزیونی توضیح داده شده است و در قسمت دوم گزارش در باره سیستم ارتباط زمینی «ساتورن-ام اس» تعریف شده است. این سیستم ها هدایت «ماه نورد-2» را تأمین کردند تا ارسال عکس هایی از سطح ماه، اطلاعات تله مترک و مشخصات «رورو ماه» ممکن شود.
سئانس های مختلف ارسال حاوی اطلاعات گوناگونی بودند. به عنوان مثال، در 503-مین سئانس، افزایش دما در داخل دستگاه تا 47-43 درجه سانتیگراد به ثبت رسید که این آخرین سئانس ارتباط با زمین شد و پس از آن «ماه نورد» دیگر اطلاعاتی مخابره نکرد.
پروفسور آرنولد سلیوانوف رهبر گروه طراح سیستم بصری ماه نورد و کارمند شرکت هلدینگ «سیستم فضایی روسیه» گفت: ما می بایست علاوه بر دریافت اطلاعات مهم به جهانیان نشان می دادیم که می توانیم دستگاه های اتوماتیکی بسازیم که بخوبی می توانند روی سیارات دیگر کار کنند. بدین دلیل، ماه نورد را مدرنیزه کردیم. مسیری که ماه نورد دوم طی کرد بیش از ماه نورد اول بود که باعث خوشحالی زیاد ما شد. اما حتی تصورش را نمی کردیم که ماه نورد دیگری نتواند رکورد آن را حتی تا اوایل قرن 21 بشکند.
ماه نورد« لوناخود-2» 10 ماه مه 1973 به کار خود پایان داد. در سال 1970، شوروی ماه نوردی را به کره ماه پرتاب کرد که 10 ماه کار کرد و 10 کیلومتر را بر سطح ماه طی کرده بود.
