امریکا با روسیه «خیانت کرد»، ولی این آن «خبرهای نیستند که آنها را میتوان چاپ نمود»

© Sputnik / Yuriy Somov امریکا با روسیه «خیانت کرد»، ولی این آن «خبرهای نیستند که آنها را میتوان چاپ نمود»
امریکا با روسیه «خیانت کرد»، ولی این آن «خبرهای نیستند که آنها را میتوان چاپ نمود» - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
ثبوت نو آن که واشنگتن وعده خود را در باره عدم توسعه ناتو «به اندازه یک انچ بسوی شرق» نقض کرده – فیصله مرگبار با عواقب دوامدار تا به امروز - در هیچ یک از رسانه های بزرگ امریکایی که اجندا را تعیین میکنند، بشمول The New York Times نشر نشده است.

جان بیچلور: شام شما به خیر. جان بیچلور در خدمت شما قرار دارد. من نشرات را از دوحه (قطر) در خلیج فارس پیش می برم. من به اینجا آمده ام، تا به جهان از دیگاه باشندگان این منطقه نگاه کنم و بر اخبار مربوط با تکان های سال ها و ماه های اخیر در کشورهای مانند ایران، سوریه و یمن نظارت میکنم. در اینجا جنگ های داخلی جریان دارند و حضور روسیه در اینجا در همه جا احساس میشود. من با همکارم که حالا در نیویارک قرار دارد، در طول چندین سال تاریخ جنگ سرد نو را مورد بحث قرار میدهیم.
اجازه دهید ستیفن کوهین (Stephen Frand Cohen) پروفیسور افتخاری مطالعات روسیه در پوهنتون های نیویارک و پریستون را به شما معرفی کنم. سایت که ما در سال 2014 هنگام بحران در اوکراین جروبحث های خود را آغاز کردیم، بنام EastWestacord.com یاد میشود.
پروفیسور کوهین میگوید، ما و شما، منجمله من، در طول سال های اخیر حرف های زیادی راجع به این گفته ایم که من آن را ژورنالیزم غیرصادقانه می نامم که ما در مطبوعات و رسانه های نشراتی امریکا مشاهده میکنیم. در واقعیت امر من نوشته ها را به ارتباط روسیه، آنهم مدتها قبل از جنجال مداخله روسیه (در انتخابات امریکا)، قبلاً در سال های 1990 قرن گذشته، آغاز کرده بودم. من امروز صحبت راجع به این را ادامه میدهم و گاه و بیگاه درک میکنم که ما باید تصور دقیق راجع به این داشته باشیم که مفهوم سوءاستفاده رسانه ها در چه نهفته است.
یکی از موارد که من عدم صداقت ژورنالیستی نسبت به روسیه میخوانم، در سال های 1990 قرن گذشته وقتی رخ داد، زمانیکه تقریباً تمام راسانه های اطلاعات جمعی امریکا — هم مطبوع و هم نشراتی — اصلاحات یلتسین را به مثابه گذار مطلوب به دموکراسی و کاپیتالزیم می نامیدند، در حال که در واقعیت امر طی همه این دهه روسیه در وضع رقت بار احتیاج به سر می برد. کشور در وحشتناکترین زوال عصر ما قرار داشت، سطح زندگی طبقه متوسط شدیداً سقوط نمود و به سرعت از بین می رفت. طول عمر مردان از 65 سال به 57 سال سقوط نمود. امراض واگیر قدیمی دوباره شیوع نمودند و خودسری مافیا آغاز شد. و غیره. اطلاعات رسانه ها نیمه حقیقی بودند.
با رسیدن پوتین به قدرت در سال 2000 ما وضع نو را مشاهده میکنیم. رسانه ها اطلاعات را به شیوه خاص نشر میکنند که نه تنها خوانندگان معمولی، بلکه سیاستمداران را گمراه می سازند.
این تا اندازه زیادی به The New York Times و The Washington Post و نسبتاً کم به The Wall Street Journal مربوط میگردد که به روسیه توجه زیادی مبذول نمی دارد.
به نظر من، پخش اطلاعات دروغین راجع به روسیه از اوج شهرت پوتین آغاز شد که او را اهریمن صفت تبلیغ میکردند و امروز باجنجال به اصطلاح russiagate (جنجال مربوط با مداخله روسیه در انتخابات امریکا) ادامه دارد. بیشتر از همه روزنامه های The New York Times و The Washington Post به آن دامن می زنند.
به این ترتیب، در ماه دسمبر، اگر دقیق تر گفته شود، در تاریخ 12 دسمبر، آرشیف امنیت ملی در واشنگتن که حفاظت گاه علمی اسنادی می باشد که به امنیت ملی امریکا، بشمول روسیه، مربوط میگردند و بسیار عالی سازماندهی شده، مقاله منتشر نمود که در آن بصورت مفصل راجع به این خبر داده شده که در سال های 1990-1991 نه تنها ایالات متحده تحت رهبری رئیس جمهور بوش، جیمس بیکر وزیر خارجه او و همچنان روبرت گیتس رئیس سیا، بلکه همه دول بزرگ غربی به میخائیل گورباچف، آخرین رهبر روسیه شوروی وعده میدادند که اگر او موافقه نماید — و صحبت راجع به مساله بسیار مبرم در آن زمان، طوریکه شما به خاطر دارید: سال 1990، سقوط دیوار برلین، اتحاد جرمنی مطرح بود که بعد از جنگ دوم جهانی به نیمه شوروی و غربی تقسیم شده بود. آنها میخواستند که گورباچف با آنها در مورد دو مساله: اولتر از همه، در باره اتحاد آلمان موافقه نماید و این کار در هر صورت رخ میداد، ولی گورباچف میتوانست «نه» بگوید، و مساله دوم این بود که آلمان متحد در ناتو شامل گردد. آنها دلایل مختلف را به گورباچف ارایه کردند.
ستیفن کوهین می افزاید، وقتیکه گورباچف با این موافقه کرد که آلمان متحد میتواند در ناتو شامل گردد، این کار بر قدرت او در روسیه ضربه جدی وارد نمود که در آن لحظه بدون آن هم خیلی ضعیف بود. گورباچف فیصله مهم اتخاذ کرد. ولی آو این کار را با درنظرداشت اظهارات رهبری غرب انجام داد. ما بسیار خوب میدانیم که جیمس بیکر، وزیر خارجه وقت امریکا، با کدام کلمات به گورباچف خطاب نمود:«ناتو یک انچ هم به سوی شرق پیش نخواهد رفت»، یک انچ هم بسوی شرق، و امروز ناتو در کجا است؟ واضح است که هزار کیلومتر در شرق، در نزدیک سرحد روسیه.
در مورد توسعه ناتو این همه وعده ها را فراموش کردند. در سال 2000 رئیس جمهور بوش-پسر بصورت یک جانبه از قرارداد مدافعه ضدراکتی برآمد که سنگ تهداب آمنیت روسیه را تشکیل میداد. از جمله مثال های اخیر ما حوادث لیبیا و سوریه را به خاطر داریم.

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала