در تاریخ 21 جولای عمر ال عابد فلسطینی 19 ساله که به کشتن سه یهود در سرزمین های اشغالی فلسطین در کنار غربی رود اردن متهم بود، زخم برداشت و بازداشت گردید.
راجع به فلسطینی که زخمی شده به زندان انداخته شده بود، نیتان یاهو صدراعظم اسرائیل گفته بود:« زمان آن فرا رسیده که علیه تروریستان جزای اعدام بکار گرفته شود».
این مطالبه نیتان یاهو بلافاصله مورد تائید کابینه وزاری اسرائیل قرار گرفت. چنین نژادپرستان، مانند وزیر دفاع لیبیرمان، وزیر معارف نفتالی بینیت (Naftali Bennett)، وزیر استخبارات یسرائیل کاتز (Yisrael Katz)، از این پیشنهاد حمایت نمودند.
بعد از آن که بسیاری نمایندگان سیستم قضایی به نفع جزای اعدام اظهار نظر کردند، به پارلمان اسرائیل مسوده قانون مربوطه پیشنهاد گردید.
در تاریخ 27 دسمبر در کنیست اولین رای گیری صورت گرفت. تا این مسوده به قانون مبدل گردد، مسوده قانون باید در سه دور تصویب گردد.
در اسرائیل جزای اعدام در قانون پیشبینی شده، ولی بنا بر ملحوظات مذهبی عملی نمی شود، برای این کار باید فیصله واحد قضایی صورت گیرد.
در واقعیت امر این برای اسرائیل وضع نو نیست.
از تاریخ 1 اکتوبر سال 2015 در جریان پروسه که بنام قیام سوم مسمی شده بود، تقریباً 300 فلسطینی کشته شده بودند. اکثریت آنها فعالیت جنبش مقاومت بودند و در آن لحظه، وقتیکه آنها دست به فعالیت های ضد اشغالی می زدند، آنها را نظامیان، پولیس، اجنتان اسرائیلی و یهودیان مستقیماً در خیابان، آنهم در برابر تعداد زیاد کمره ها، اعدام کردند.
اسرائیل حکم اعدام را بدون فیصله محکمه به مرحله اجرا می گذارد و هیچکس مسوولیت آن را بر دوش نمی گیرد و حالا آنها میخواهند بصورت حقوقی اجرای حکم اعدام را تبرئه کنند.
این مناقشه از تاریخ 27 جولای در اجندا قرار دارد، ولی نه امریکا و نه هم اتحادیه اروپایی در باره آن اظهار نگرانی نمی کنند.
امریکا و کشورهای اتحادیه اروپایی که بعد از آن که موضوع جزای اعدام در اجندا در ترکیه مطرح شد، سرو صدای زیادی برپا کردند، اعلامیه صدراعظم اسرائیل را در باره اینکه:« زمان جزای اعدام فرا رسیده»، نه شنیدند.
اگر اسرائیل جزای اعدام را تصویب کند، پس فلسطینیان بیچاره را اعدام خواهد کرد.
برعلاوه این، فلسطینیان را که بدون آن مستقیماً در خیابان باوجود آن که حکم اعدام شان وجود ندارد، اعدام میکنند. اسرائیل، برعلاوه ستمگری های غیرانسانی، فلسطینیان را به قتل میرسانند، اعضای خانواده های شان را زندانی می سازد، خانه های شان را ویران میکنند و شیوه های مجازات دسته جمعی را علیه آنها بکار می برد.
اسرائیل بعد از فیصله جنجال برانگیز در باره یورشلیم از امریکا در مورد این مساله حمایت کسب کرده است.
لیبیرمان، ضمن دفاع از قانون اعدام، بر امریکا استناد میکند. او گفت:«چنین قانون در امریکتا وجود دارد. از همینرو بهتر خواهد بود، تا اسرائیل نیز راه نیرومندترین دموکراسی در جهان را تعقیب کند».
جهان غرب در مورد مساله یورشلیم موضعگیری مهم اتخاذ کرد. آنها در اسامبله عمومی سازمان ملل متحد مخالفت شان را با امریکا ابراز نمودند.
این واضحاً، شیوه کلاسیک است که اروپا طی سالیان دراز از آن استفاده مینماید و از طریق فلسطین با اسرائیل یا امریکا تصفیه حساب میکند.
علت موضعگیری غرب در باره یورشلیم — نه فلسطین و نه هم مسلمانان نمی باشد. این وضع از پرابلم های خودی آنها با امریکا ناشی میگردد.
آنها باید در هرصورت حالا در مورد جزای اعدام موضعگیری مشابه نشان دهند. آنهایی که به این تصور، سر و صدا بالا میکنند که در ترکیه اعضای گروه تروریستی سازمان فتح الله گیولین یا حزب کارگران کردستان اعدام خواهند شد، نباید ماهرانه در پاسخ به اعدام زندانیان فلسطینی خاموشی اختیار کنند.
