در طول سالیان متمادی در چارچوب این برنامه گزارش ها راجع به بشقاب های پرنده (اهداف پرنده ناشناخته شده) مطالعه میشدند که اعلامیه های نمایندگان رسمی پنتاگون، مصاحبه ها با شرکت کنندگان این برنامه ها و آن اسناد که روزنامه The New York Times به دریافت آنها موفق شده، در این باره گواهی میدهند. لوئیس ایلیزوندو (Luis Elizondo) آمر این برنامه و کارمند استخبارات نظامی است که دفتر کارمندان آن در طبقه پنجم حلقه C پنتاگون در دهلیز عمیق زیرزمینی قرار دارد.
قبلاً وزارت دفاع امریکا هیچگاه بر موجودیت چنین برنامه اعتراف نمی کرد و اعلام میداشت که این برنامه در سال 2012 بسته شده است. ولی طرفداران آن میگویند که، اگرچه پنتاگون در آن وقت تمویل آن را قطع کرد، ولی برنامه فعالیت خود را ادامه میدهد. به گفته آنها، طی پنج سال اخیر شرکت کنندگان این برنامه تمام موارد را مطالعه میکنند که در باره آنها نظامیان به آنها خبر میدهند. آنها همزمان در وزارت مکلفیت های دیگر وظیفوی نیز انجام میدهند.
برنامه مرموز که تا به حال تحت پرده محرمیت پنهان میشود، در سال 2007 آغاز شده بود. در ابتدا آن را به اساس درخواست هاری رید (Harry Reid) دموکرات از ایالت نیوادا که در آن وقت رهبر اکثریت در مجلس سنا بود، تمویل میشد. قسمت زیاد پول تخصیص یافته به حسابات کمپنی های تحقیقات هوایی — فضایی منتقل میشدند که میلیاردر متشبث و دوست قدیمی رید روبیرت بیگیلاو (Robert Bigelow) رهبری میکرد که در حال حاضر یکجا با ناسا بالای ساختن سفینه فضایی اتومات کار میکند.
بیگیلاو در ماه می در برنامه «60 دقیقه» گفت که مطلقاً بر موجودیت موجودات سیارات دیگر و همچنان این امر باور دارد که بشقاب های پرنده به زمین پرواز میکنند.
شرکت کنندگان برنامه که با کمپنی بیگیلاو که مقر آن در لاس ویگاس قرار دارد، همکاری میکنند، یک سلسله اسنادی تهیه کرده که موارد کشف بشقاب های پرنده، عمده تاً با سرعت عظیم بدون هرگونه نشانه دستگاه های انجن که در هوا طوری معلق باقی مانده بودند که گویا بر آنها قوه جاذبه زمین تائثیر نمی کند، توضیح میکنند.
شرکت کنندگان برنامه همچنان ویدیوهای ملاقات بشقاب های پرنده با طیارات نظامی امریکا را نیز مطالعه کرده اند. یکی از چنین نوارهای ویدیویی در ماه اگست بوجود آمد. در آن دیده میشود که چگونه دو طیاره شکاری F/A-18F نیروی بحری امریکا از کشتی جنگی «نیمیتز» هدف بیضوی شکل با رنگ سفید با جسامت طیاره تعقیب میکند این کار دورتر از ساحل در منطقه شهر سان دییگو در سال 2004 رخ داده بود.
برخی دانشمندان و نویسندگان در باره موجودیت بشقاب های پرنده اظهار شک و تردید میکنند. نمایندگان پنتاگون، ضمن پاسخ به سوالات روزنامه The New York Times، در ماه روان بر موجودیت برنامه یادشده اعتراف کردند که به ابتکار اداره کشف وزارت دفاع فعالیت میکند. ولی آنها خاطرنشان ساختند که برنامه 5 سال وجود داشت و در سال 2012 خاتمه یافت.
توماس کروسون (Thomas Crosson) نماینده رسمی پنتاگون در نامه الکترونی خود اظهار داشت:« فیصله بعمل آمد که اولویت های دیگر، تاخیرناپذیر وجود دارند که تمویل مالی مطالبه میکنند و اینکه وزارت دفاع باید در پلان های خود تغییرات وارد کند».
امریکا در طول چند دهه مصروف مطالعه بشقاب های پرنده بود. نظامیان امریکایی نیز این موضوع را مطالعه میکردند. در سال 1947 نیروی هوایی امریکا یک سلسله تحقیقات را آغاز کرد و بیش از 12 هزار حادثه کشف بشقاب های پرنده را مطالعه کرد. در سال 1969 تحقیقات رسماً متوقف شدند. رهبران این پروژه که در تحقیقات تحت نام مخفف «کتاب آبی» شامل گردیده بودند و در سال 1952 آغاز شده بود، به این نتیجه رسیدند که در اکثریت موارد بشقاب های پرنده نه، بلکه ستارگان، ابرها، طیارات معمولی و طیارات اکتشافی ثبت شده بودند. ولی، 701 حادثه همچنان توضیح نشده اند.
روبرت سیمانس-جوان (Robert C. Seamans Jr) که در آن وقت در مقام وزارت نیروی هوایی کار میکرد، در یادداشت راجع به قطع پروژه «کتاب آبی» نوشته که آن را بیش از این نمی توان توسط منافع امنیت ملی و علم تبرئه کرد.
روزنامه The New York Times در این باره معلومات دریافت کرد که از اواخر سال 2008 تا اواخر سال 2011 کانگرس برای مطالعه بشقاب های پرنده در حدود 22 میلیون دالر تخصیص داده بود. این پول برای رهبری برنامه، پیشبرد تحقیقات و آماده نمودن ارزیابی های تحلیلی و آن تهدیدها صرف میشد که بشقاب های پرنده (اهداف پرنده ناشناخته شده) به بار می آورند.
شرکت کنندگان برنامه نوارهای ویدیویی و صوتی حوادث مربوط به بشقاب های پرنده (اهداف پرنده ناشناخته شده) جمع آوری میکردند. در جمله آنها نوار از داخل طیاره F/A-18 Super Hornet شامل بود. در آن دیده میشود که چگونه دشتگاه پروازی که توسط چراغ های اشاره کننده احاطه شده، با سرعت بسیار زیاد می پرد و در عین حال چرخ میخورد. در نوار شنیده میشود که پیلوتان سعی میکنند، چیزی را که دیده اند، درک نمایند. یک پیلوت میگوید:«آری در آنجا لشکر کامل وجود دارد!». نماینده وزارت دفاع از خبردادن در باره محل و تاریخ وقوع این حادثه امتناع ورزید.
بیگیلاو در مصاحبه گفت:« به مقیاس بین المللی ما — در مورد مطالعه این مساله عقب مانده ترین کشور در جهان هستیم. دانشمندان ما از انتقاد عامه می ترسند. و رسانه های ما از محکومیت همگانی هراس دارند. چین و روسیه از این نقطه نظر کشورهای بسیار آزاد هستند و آنها بالای این موضوع با سازمان های جدی که در آنجا وجود دارند، کار میکنند. کشورهای کوچک مانند بلجیم، فرانسه، انگلستان و دول امریکای جنوبی مانند چیلی نیز از خود علنیت نشان میدهند. آنها برای بحث روی این مساله اظهار آمادگی میکنند و نمی خواهند خود را با ممنوعیت های احمقانه محدود سازند».
