برای اولین بار در تاریخ در سال 2016 تلفات نیروی ویژه امریکا از تلفات نیروهای معمولی تجاوز نمود. عین وضع یک سال بعد وجود دارد: بهترین رزمندگان امریکایی به سراسر جهان اعزام میگردند و هزاران کیلومتر دورتر از خانه های شان کشته میشوند. روزنامه انتیرنیتی «lenta.ru» مطالعه نموده که امریکا چگونه شیوه های پیشبرد جنگ معاصر را تغییر میدهد و با شجاع ترین فرزندان امریکا چه رخ میدهد.
سناتور لیندسی گریم، عضور کمیته امور نیروهای مسلح که باید از وضع مداخله نظامی امریکا در جهان باخبر باشد، میگوید:«ما دقیقاً نمی دانیم که ما در کجا در جهان حضور داریم و ما در آنجا چه کار میکنیم». او در مصاحبه با NBC News، بعد از آن که تروریستان چهار تن از افراد نیروی ویژه را در نایجیر کشتند، اعتراف نمود:«من نمی دانستم که ما در نایجیر یک هزار سرباز داریم».
گریم را ، اصلاً، میتوان درک نمود: به اساس معلومات قوماندانی مشترک عملیات ویژه که TomDispatch ارایه کرده، امریکایان بصورت دایمی در بیش از 80 کشور جهان حضور دارند و به طور مثال، طی سال 2016 در 143 دولت عملیات انجام داده اند. در نیروهای ویژه تمام نظامیان تمرین دیده و دارای قابلیت عالی محاربوی امریکایی: «گربه های بحری» مشهور، دسته «دلتا»، نیروهی ویژه امریکا و دیگر قطعات مشابه شامل اند.
لیندا روبینسون کارمند Rand Corporation در سال 2013 نوشته بود:«تعداد افراد نیروهای عملیات ویژه دوچند شده، آنها را جهت انجام وظایف برای مدت زمان طولانی تر، نسبت به گذشته، اعزام میکنند. امروز در رهبری آنها تقریباً 70 جنرال و ادمیرال وجود دارند و 10 سال قبل تعداد آنها به 9 نفر میرسید». به گونه مثال، در سال 2001 در گوشه های مختلف جهان به تعداد 2900 تن از افراد نیروی ویژه امریکا فعالیت میرکرد. ولی امروز تعداد آنها در حدود 8000 نفر می باشد.
امریکایان عملیات نظامی را در اروپا، منطقه آسیا — بحرالکاهل و امریکای لاتین و در تمام کره زمین انجام میدهند.
چارلز کلیولیند رهبر اسبق قوماندانی مشترک عملیات ویژه در مصاحبه با Combating Terrorism Center معلومات داد:« بررسی این موضوع مهم است که چرا نیروهای عملیات ویژه از وسیله حمایت به چهره اصلی فعالیت کننده مبدل گشته — این امر در درک نمودن این مساله کمک میکند که چرا فعالیت های امریکا امروز در مورد قوماندانی نظامی خود — در افغانستان، عراق، برضد داعش و «القاعده» و شعبات آن در لیبیا، یمن و کمپاین های اعلام ناشده در کشورهای بالتیک و در اوکراین که در مودل عنعنوی جنگی امریکا نمی گنجند و مشکلات احساس میکند».
میکا زینکو کارشناس Chatham House در صفحات Foreign Policy می نویسد:« باوجود بیش از 200 ضربه توسط نیروهای قوماندانی مشترک عملیات ویژه و بعضاً CIA در هشت ماه گذشته سال روان، نیروی «القاعده در جزیره نمای عربستان»، طبق ارزیابی وزارت خارجه، از چند صد نفر مسلح تا چهار هزار افزایش یافته است. این رقم را آنها در طول بیش از پنج سال حفظ میکنند».
واقعیت امر این نیست که نیروی ویژه کار خود را خوب انجام نمی دهد — قصور کار بر دوش رهبران سیاسی کشور و قوماندانی حلقه بالایی قرار دارد که نمی توانند بصورت درست استراتیژی بکاربرد رزمندگان بدون تردید دارای مهارت های بلند مسلکی و دارای قابلیت فوق العاده بلند محاربوی را فورمولبندی نمایند.گمان نمی رود که در آینده نزدیک چیزی تغییر خواهد کرد —هیچ کسی وجود ندارد که امریکا با آنها فعالیت های جنگی با عملیات و حملات وسیع پیش ببرد و از همینرو نیروهای قوماندانی مشترک عملیات ویژه به «اسپ کاری» و تمثال قدرت معاصر امریکا مبدل میگردند. و از همینر واشنگتن زود یا دیر به نتیجگیری راجع به ناگزیربودن اصلاح سازی خود قطعات دارای قابلیت محاربوی خواهد رسید.
