به گزارش اسپوتنیک به نقل از دویچه وله وقتی طیاره حامل اخراج شده‌ها در میدان هوایی کابل به زمین نشست، آن‌ها توسط پولیس و نمایندگان سازمان بین المللی «آی او ام» همراهی شدند و پس از تکمیل ثبت نام، از میدان هوایی به یکی از هوتل‌ها در شهر کابل منتقل شدند. آن‌ها هنگام خروج از میدان هوایی، از دولت آلمان شکوه و انتقاد می‌کردند.
پولیس تلاش کرد تا مانع حضور خبرنگاران در میدان هوایی و گفتگو با اخراج شده‌ها شوند؛ اما خبرنگاران نیز صحنه را ترک نکردند و منتظر ماندند تا اخراج‌شدگان از میدان هوایی بیرون شوند. اخراج شدگان توسط ماموران «آی او ام» همراهی می‌شدند و تلاش می‌شد تا اخراج شده‌ها هرچه زودتر از میدان هوایی انتقال داده شوند.
اخراج شده‌ها در حالی که وضعیت روحی خوبی نداشتند در تکسی‌هایی که قبلا از سوی «آی او ام» برای آن‌ها گرفته شده بود، انتقال داده شدند. اسماعیل، یک تن از اخراج شدگان گفت: «شب در خانه خواب بودم، ساعت شش صبح آمدند دروازه را زدند. وقتی پرسیدم گفتند که کسی‌ات [درخواست پناهندگی ات] رد شده است. کیس مرا دیدند و در میدان هوایی بردند و اخراجم کردند.» البته این اظهارات با آنچه که مقام‌های آلمانی به عنوان دلیل اخراج ذکر می‌کنند متفاوت است. چونکه پناهجویان رد شده در آلمان فرصت این را دارند که به تصمیم اداره مهاجرت اعتراض کنند.
پولیس تلاش کرد تا مانع حضور خبرنگاران در میدان هوایی و گفتگو با اخراج شده‌ها شوند؛ اما خبرنگاران نیز صحنه را ترک نکردند و منتظر ماندند تا اخراج‌شدگان از میدان هوایی بیرون شوند. اخراج شدگان توسط ماموران «آی او ام» همراهی می‌شدند و تلاش می‌شد تا اخراج شده‌ها هرچه زودتر از میدان هوایی انتقال داده شوند.
اخراج شده‌ها در حالی که وضعیت روحی خوبی نداشتند در تکسی‌هایی که قبلا از سوی «آی او ام» برای آن‌ها گرفته شده بود، انتقال داده شدند. اسماعیل، یک تن از اخراج شدگان گفت: «شب در خانه خواب بودم، ساعت شش صبح آمدند دروازه را زدند. وقتی پرسیدم گفتند که کسی‌ات [درخواست پناهندگی ات] رد شده است. کیس مرا دیدند و در میدان هوایی بردند و اخراجم کردند.» البته این اظهارات با آنچه که مقام‌های آلمانی به عنوان دلیل اخراج ذکر می‌کنند متفاوت است. چونکه پناهجویان رد شده در آلمان فرصت این را دارند که به تصمیم اداره مهاجرت اعتراض کنند.
نبود مکان مشخص برای زندگی اولین مشکلی است که پناهجویان اخراج در کابل با آن روبرو می‌شوند. برخی از آن‌ها در کابل خانه و خانواده ندارند. اسماعیل گفت که خانواده‌اش در ایران است و در افغانستان هیچ کسی را نمی‌شناسد و نمیداند به کجا برود: «اینجا بسیار زیاد مشکل دارم. فامیلم در ایران است و اینجا هیچ کس را ندارم. نمیدانم چگونه به ایران بروم. اگر اینجا باشم در کجا زندگی کنم.» سازمان جهانی مهاجرت مدت ده روز برای اخراج شدگان جای بود و باش فراهم می‌کند و به آنان کمک می‌کند که به خانواده‌های شان در ولایات یکجا شوند.
اصغر عباسی یکی دیگر از اخراج شده‌ها گفت: «مصاحبه دادیم ولی مصاحبه ما رد شد. بالاخره ما را آوردند اینجا.»
برخلاف این اظهارات پناهجویان اخراج شده، مقام‌های آلمانی گفته اند آن پناهجویان افغان از آلمان اخراج می‌شوند یا جرمی را مرتکب شده، یا از نظر امنیتی خطرناک باشند و یا این که از همکاری در تثبیت هویت شان خودداری کنند. این در حالی است که سازمان‌های حامی پناهجویان گفته اند در این گروه اخراجی‌ها دست کم سه نفر بوده اند که شامل این سه کته گوری نمی‌شوند. البته برخی از اخراج شدگان اعتراف کردند که پیش از این که به افغانستان فرستاده شوند، مدتی را در زندان سپری کرده‌اند.
