جمهوری دموکراتیک کوریا یکبار دیگر در مرکز توجه رسانه های جهانی قرار گرفته است — پیونگ یانگ راکت قاره پیمای بالیستیکی «خواسون-15» را پرتاب نمود و حالا، ظاهراً، میتواند هر هدف را در سراسر خاک امریکا نابود سازد. در عین حال کوریای شمالی میخواهد نه تنها به مثابه قدرت نیرومند نظامی، بلکه به مثابه دولت رفاه سراسری، شهرت یابد. روزنامه انتیرنیتی «lenta.ru» نشرات اخیر مجله تبلیغاتی «کوریا» را مطالعه نموده و به خوانندگان آشنایی با این موضوع را پیشنهاد میکند که چگونه بسته ترین کشور جهان میخواهد به ناظران خارجی جلوه نماید. سبک، لهجه و حرف های اصل حفظ شده اند.
بنام زندگی خوشبخت ملت
جمهوری دموکراتیک مردم کوریا که در تاریخ 9 سپتمبر سال 1937 بر مبنای مفکوره چوچخی (اتکا بر خود) (1948) تاسیس شده — حاکمیت حقیقی مردمی است که جوابگوی زندگی مردم می باشد. با ظهور آن ملت کوریا مالک کشور خود گردید و نگرانی به خاطر مسکن برای ابد ترک کردید. مردم از زمانه های قدیم معتقد بودند: بزرگترین مصیبت — نداشتن سرپناه خود می باشد.
برای کوریایان که مدت زمان طولانی حتی خانه خود زیر بام کاه در شرایط فیودالی و اشغال اشغالگران نظامیگر جاپانی نداشتند، خانه با بام پوشیده توسط خشت های سفالی آرزوی دیرینه بود.
کیم ایر سونگ این را به خوبی میدانست و تامین مردم را با مسکن مجانی مهمترین سیاست دولتی میدانست و رهبر دانا در مورد تحقق آن کار میکرد. در هر مرحله اعمار سوسیالیستی او همیشه به اعمار خانه های مسکونی در شهرها و قصبات توجه زیادی مبذول میداشت.
در زمان دشوار بازسازی و اعمار بعد از جنگ کوریا (سال های 1950-1953) که توسط امپریالیستان امریکایی زمان تحریک شده بود، وقتیکه تمام کشور به ویرانه کامل مبدل گشته بود، او گفت: اولین وظیفه نوبتی — اعمار بسیار سریع خانه ها برای باشندگان بی سرپناه پیونگ یانگ می باشد.
برعلاوه این، او مواظب آن بود، تا مردم کوچکترین ناراحتی را در خانه های نو احساس نکنند، بطور مثال، به اساس هدایت او در خانه ها سیستم تسخین و صحن های گرم ایجاد شده بودند.
وقتیکه در پایتخت پیونگ یانگ کوچه چخولیم اعمار میشد، او به محل ساختمان رفت و شخصاً بهترین شیوه سرش کردن کاغذ دیواری را توضیح نمود. از برکت او رویاهای مردم کوریا در مورد بهترین مسکن تحقق یافت.
کیم جونگ ایر، ادامه دهنده تاریخ کبیر عشق کیم ایر سونگ نسبت به مردم، نیز توجه زیادی به این امر معطوف میداشت، تا در پیونگ یانگ و دیگر مناطق کشور کار اعمار خانه های مسکونی عصری برای مردم قطع نشود.
راجع به تلاش های فداکارانه کیم جونگ ایر بنام زندگی با سعادت ملت امروز به وضاحت تمام بهترین خیابان های پیونگ یانگ — کوچه چهانگوان، ان سان تخیک، مانسودی، چخانچژون، میکروریون مونسو، جاده کوانبوک و تخونایر و همچنان قصبات با چهره سوسیالیستی حکایت میکنند.
رهبر عالی مقام کیم جونگ این که همیشه از اصل منافع و رفاه مردم و در راس قراردادن مطلق آنها پیروی میکند، نیز مردم را توسط منازل زیادی مسکونی که با مطالبات اعمار دولت متمدن سوسیالیستی مطابقت دارند، تامین میکند.
او به خاطر مردم خود همیشه خود را طراح و سفارش دهنده ساختمان میداند و اکثراً به محل ساختمان که از گرد و کثافات مملو می باشد، میرود، تا محل برای ساختمان را انتخاب کند. او چندی قبل از خانه مسکونی بلند منزل دیدن نمود و به ساختمانچیان مشوره داد تا همه چیز را طوری انجام دهند، تا مردم اندکترین ناراحتی احساس نکنند.
کوریای شمالی واشنگتن را فعلاً در ویدیو بمبارد میکند
قصه خدمت فداکارانه او به مردم در کوریا منظره بی نظیر بوجود می آورد: پی هم خانه های مسکونی برای استادان پوهنتون بنام کیم ایر سونگ، خیابان های دانشمندان «میری» و «اینخا»، میکروریون دانشمندان «ویسون»، کوچه ریومیون، جای که مردم — نه تنها استادان و دانشمندان، بلکه کارگران عادی — آپارتمان های نو دریافت میکنند که به قصرها شباهت دارند و نقل مکان به آنها را جشن میگیرند.
امروز دولت در کشور به مردم کوریای شمالی نعمات هرچه بیشتر فراهم می سازد و مردم به نوبه خود بر موفقیت های خلاق به نشانه سپاسگذاری از میهن سوسیالیستی خود، به خاطر ترقی و شگوفانی، دست می یابند.
اردوگاه اتحادیه اطفال در کرانه جهیل یونپخون
به خاطر خوشی اطفال، در کشور که اطفال «شاهان» کشور محسوب میشوند، یک خبر خوش دیگر بوجود آمد: به مناسبت 71مین سالگرد اتحادیه اطفال کوریا، یعنی در ماه جون، بطور کامل بازسازی اردوگاه اتحادیه اطفال در کرانه زیبای جهیل یونپخون تکمیل گردید. این مثال برازنده سیاست حزب کار کوریا می باشد که از عشق به نسل آینده و اینده کشور مملو می باشد.
برای راحت بودن استراحت کنندگان بسیاری تعمیرات یا بازسازی شده و یا سر از نو اعمار شده اند: هوتل ده طبقه های با مساحت مجموعی 5300 متر مربع، راه جهت بلند شدن به کوه، میدان برای بازی های فلکلوریک، طعام خانه، خانه فرهنگی، میدان های فوتبال و باسکتبال با چمن مصنوعی و غیره وجود دارند.
شاگردان مکاتب هنگام آمدن به اردوگاه به رسم آغاز موسم نو زندگی در اردوگاه مراسم برافراشتن بیرق برگزار میکنند و از محلات افتخارات تاریخی — انقلابی در نزدیک جهیل یونپخون دیدن میکنند.
روزهای پرمسرت در اردوگاه در اطفال در مورد مبدل گشتن به بازوی کشور که در خود غنای معنوی، پاکی اخلاقی و کمال جسمانی در بر دارد، قاطعیت بوجود می آورد.
خوش گذرانی در ساحل دریای تیدون
صبح هنگام در کنار دریای تیدون در پایتخت پیونگ یانگ منظره غیرمعمولی گشوده میشود: مردم کهنسال به گردش می پردازند و ورزش های سبک انجام میدهند. برخی ها مصروف بافت می باشند، آواز میخوانند و دیگران مصروف ورزش صبحانه می باشند و یا با نواسه های شان به دوش می پردازند.
در حال حاضر در کوریای شمالی دولت به پاسخوگوی کامل حفظ سلامتی و زندگی کهنسالان و برخورد احترامانه نسبت به آنها به مثابه احساس کلی مردمی، یکی از اخلاقیات عالی اجتماعی مبدل گشته است. به این منظور ساحا دریای تیدون به مثابه محل استراحت کلتوری و محل دوست داشتنی برای کهنسالان اعمار شده است.
کهنسالان اکثراً آهنگ را که مطلع آن «سال ها سپری میشوند، ولی روح کهنسالان جوان است» می سرآیند:
«بهار ما به راه دور رفت،
و ما در خزان به سر می بریم،
موهای سیاه سفید شدند، ولی ما در بهار زندگی میکنیم.
در زمان حزب کار،
احساس — غرور،
بگذار زمان بگذرد،
ما جوان باقی می مانیم».
در آن راجع به غرور متقاعدین سروده میشود که بازنشسته شده و از زندگی متمدن و باسعادت تا کبر اعظمی سن لذت می برند.
