باید گفت که بیشتر افراد دروغگو از ضمایر او، ما، آنها، بیشتر از (من) استفاده می کنند.
استفاده از ضمیر من نشانهی مالکیت و "م" مسئول بودن چیزی است که بر زبان میآورید. بنابراین افراد دروغگو خیلی کم از آن استفاده می کنند.
طبق تحقیقات در دانشگاه تگزاس، دروغگوها از سه نوع عبارت من یا ما، واژه های بجز تنفر, پوچی, عصبانیت, ناراحتی بیشتر استفاده می کنند.
همچنین این اشخاص با استفاده از عباراتی مانند اگر راستش را بخواهی یا حقیقتش، سعی میکنند تا شما متوجه دروغ آنها نشوید. البته که آنها دروغ میگویند و این عبارات تنها به منظور فریب شما در باور کردن آنهاست.
این افراد معمولا جوابهای کوتاه می دهند, منکر اشتباه خود میشوند و آن را توجیه میکنند و اگر از سوالی بپرسید فورا حالت دفاعی به خود میگیرد. آنها منکر اشتباهات خود شده و گفتهها و عملکرد خود را توجیه میکنند حتی اگر شما آنها را متهم به چیزی نکرده باشید. آنها به منظور پنهان کردن حقیقت به جوابهای کوتاه اکتفا کرده و از خود دفاع میکنند، چون خود را از درون گناه کار احساس میکنند.
باید گفت که این اشخاص از عبارات (من همیشه یا من هرگز) نیز استفاده میکنند.
این عبارات بیشتر مواقع غلط هستند. به ندرت پیش میآید شما کاری را همیشه و یا هیچ وقت انجام دهید. اکثر ما برای یک بار هم که شده از چهارچوب قوانین خود خارج شدهایم. افراد دروغگو این عبارات را به جملات خود اضافه میکنند تا قابل اعتمادتر به نظر برسند.
این افراد باید برای دروغهای خود جزئیات داشته باشند تا واقعیتر به نظر برسد. آنها جزئیات را کاملا به خاطر میسپارند برای همین مچ آنها را حین دروغ گفتن بگیرید. آنها احتمالا زمان دقیق حادثه و حتی لباسها را به خاطر دارند. مراقب باشید داستانهایی با جزئیات زیاد احتمال زیاد دروغ هستند.