احمد شاه شریفی همراه با برادرانش نخستین فارم پرورش شترمرغ را در ولایت هرات باستان ایجاد کرد. او کارش را با سرمایه گذاری 50 هزار دالر از فروش خانه ای شخصی خودش آغاز کرد.
او در صحبتی با خبرنگار اسپوتنیک گفت: به منظور معرفی این پرنده و عرضه محصول جدید و مفید برای هموطنان، دست به راه اندازی این کار نموده است.
او یادآور شد: مدت یک سال میشود که ما این فارم را افتتاح نمودیم و بار نخست 120 قطعه جوجه شترمرغ ها را از کشور ایران خریداری و به هرات وارد کردیم. در آغاز بنابر کمبود امکانات شماری زیاد از ین پرنده ها تلف شدند، اکنون تعداد شترمرغ های بالغ در فارم او 50 قطعه می رسد.
سال قبل وزن هر کدام از جوجه شترمرغ های، که در زمان خرید بیست روزه بودند حدود یک الی دو کیلو بود، اکنون وزن هر کدام شان به صد تا یک صدو بیست کیلو رسیده است. با ایجاد فارم ما خواستیم از این طریق خدمتی به وطن و هموطنان خود کرده باشیم. زیرا قسمیکه به همه معلوم است پرورش حیوانات و پرندگان دیگر در افغانستان مروج هستند اما در مورد پرورش شتر مرغ تا اکنون هیچ کدام اقدامی صورت نه گرفته بود. من خواستم یک محصول جدید را به هموطنان خود پیشکش کنم.
شرایط پرورش و نگهداری شتر مرغ در افغانستان بسیار مساعد است.
به گفتۀ آقای شریفی، آب و هوای افغانستان برای پرورش شتر مرغ مساعد است. او می گوید: جای مسرت است که شتر مرغ های ما نسبت به ایران، که دومین کشور از نظر پرورش شترمرغ و صادر کننده گوشت شتر مرغ در منطقه شمرده میشود، خیلی خوب رشد نموده و آب و هوای افغانستان نسبت به ایران برای پرورش آنها مناسب تر ثابت شده است.
تصمیم دارم در آینده شرایط کار را در مزارع پرورش شتر مرغ برای هموطنان ما آماده سازم.
در قسمت آماده ساختن جای کار برای جوانان آقای شریفی گفت: در ایران بیش از هزار مزرعه ها و فارم های پرورش شتر مرغ فعالیت میکنند، و در هر مزرعه صد ها نفر مصروف کار هستند. اما فارم ما چون امکانات مالی کمتری دارد، بنا تنها خودم با اعضای خانواده خویش این کار را به پیش میبرم. سرمایه برای ایجاد فارم را من از پول فروش خانه خود آماده نمودم. فعلا ما حدود ده نفر اعضای یک خانواده هستیم که مصروف پرورش شتر مرغ های هستند. تصمیم دارم تا فعالیت های خود را گسترش داده و امیدوارم در آینده برای شمار زیادی هموطنان خود امکانات برای کار را ایجاد نمایم و بتوانم شرایطی را ایجاد کنم که از 50 تا 100 نفر را در هر مزرعه کار دهم.
ما فعلا سرمایه نداریم و هیچ گونه کمک از طرف دولت و مقامات وزارت زراعت دریافت نکرده ایم. با وجود درخواست های مکرر ما حتی مقدار کمی غذا هم برای فارم به صورت حمایت پیشنهاد نشده است.
ما امیدوار هستیم که با کمک و حمایه تجار ملی، ریاست زراعت و مالداری ولایت هرات و همچنین سعی و تلاش خود برنامه های بزرگی را در آینده عملی کنیم.
ما پنجاه قطعه شتر مرغ های داریم که تا سه سالگی رسیده اند و امیدوار هستیم که تا دو سال آینده تولید همین فارم کوچک ما تا 100 الی 500 قطعه و یا هم بیشتر شتر مرغ برسد.
آقای شریفی یادآور شد که امکانات شان محدود است. زمینی که آنها در اختیار دارند برای 10-20 قطعه شتر مرغ است. شتر مرغ نوع پرنده ای سنگین است که تا 50 سال عمر می کند و از هر شترمرغ میتوان 30 الی 50 قطعه جوجه را پرورش داد. او می گوید: اگر غذای مناسب به شترمرغ ها داده بتوانیم تولید دلخواه خود را به دست خواهیم آورد. جوجه های شتر مرغ روزی یک سانتیمتر رشد کرده و در ده ماهگی قابل کشتار می‌باشند.
این پرنده ها برای دامداران بهترین جایگزین برای گاو و گوسفند هستند؛ چراکه نگهداری شان کم مصرف است و در محیط ها و آب و هوای مختلف سازگاری دارند. این پرندگان از 30 درجه زیر صفر تا 50 درجه سانتی گراد بالای صفر می توانند زنده بمانند.
ما تا اکنون تبلیغات برای فارم خود راه اندازی نکردیم اما در یکی از محلات هرات مرکز فروشات را ایجاد نمودیم.
تصمیم دارم محصولات دیگر از قبیل تخم، روغن، پر و حتی پوست شتر مرغ را جهت تولید چرم به بازار عرضه نمایم.
تعداد مشتریان ما فعلا محدود است و آنها کسانی هستند که در مورد فواید این نوع گوشت معلومات دارند. آنها سفارشات شان را به ما میفرستند و ما برای آنها محصول مورد ضرورت شان را آماده میسازیم.
در مورد همکاری با نهاد های طبی و بهداشتی او گفت: که فعلا ما امکانات لازم را در دسترس نداریم تا در مورد فواید گوشت و محصولات شترمرغ تبلیغات لازم را نشر کنیم . مغز این پرنده در درمان بیماری آلزایمر موثر است و از بافت زانوی شترمرغ جهت دستگاه‌های الکترونیکی، مخابراتی استفاده میشود. حتا گفته می شود که قرنیه چشم این پرنده را می توان به قرنیه چشم انسان پیوند زد.
ما میخواهیم با حمایت دولت از محصولات شتر مرغ حداعظم استفاده را کنیم و به بازار های بین المللی راه پیدا کنیم.
آقای احمد شاه شریفی در اخیر صحبت هایش با اسپوتنیک افزود: در کشورهای آسیای میانه شترمرغ نیست و این کشورها آن را از خارج وارد می کنند؛ در صورتیکه افغانستان در این عرصه تولید داشته باشد، کشورهای آسیای میانه بازار خوبی برای صادرات محصولات شترمرغ اند.
اگر ما بتوانیم به نتایج دلخواه خود برسیم و پرورش شترمرغ را در افغانستان ترویج بدهیم، آسیای میانه بهترین بازار برای فروش محصولات ما خواهد بود، زیرا که کشورهای آسیایی میانه آن را از افریقا و اروپا وارد می کنند که برای شان بسیار قیمت تمام می شود.
حالا باید منتظر ماند و دید که فارم پرورش شترمرغ در افغانستان چگونه به پیش خواهد رفت؛ آیا همانند مرغ داری های این کشور به خاطر عدم حمایت دولت و واردات بی رویه فراورده های مرغ از کشورهای همسایه و منطقه با خطر ورشکستگی روبرو خواهد شد و یا رشد خواهد کرد.
