گل افروز ابتکار، محصل سال ششم رشته حقوق در اکادمی پولیس شهر والگاگراد کشور فدراتیف روسیه، برنده جایزه جوان ترین پژوهشگر سال ۲۰۱۷ م و اولین بانوی نظامی افغان است که بیرون از کشور در مقطع کارشناس ارشد حقوقی تحصیل می نماید.
این دانشجوی افغان در گفتگوی با آژانس خبری اسپوتنیک می گوید به اساس ضرورت که افغانستان به افسران کدری از طبقه بانوان داشت خواستم پیش قدم شوم تا دختران دیگر تشویق شوند و به صف نیروهای امنیتی بپیوندند و تحصیل کنند تا بهتر مصدر خدمت به مردم و کشور خود واقع شوند.
او با پشتبانی و علاقه خودش این رشته را انتخاب کرده و می گوید که در هر موفقیت حمایت خانواده خیلی ارزشمند و تاثیر گزار است بناء از چهار فرزند خانواده سه نفر ما به طور مسلکی نظامی هستیم — من، برادرم و خواهرم، درین موفقیت نقش اساسی را فامیل ما داشت که علاوه بر تشویق ما در انتخاب مسلک نظامی تمام سعی شان را نمودند تا تحصیلات عالی داشته باشیم.
قابل یادآوری میدانم که خواهرم افسر وزارت امور داخله بانو وزیر حسن زاده نیز در کشور روسیه مصروف تحصیلات عالی می باشد.
خانم ابتکار در مورد تحصیلات اش در روسیه معلومات داده می گوید: «من از خدمات آموزشی در کشور روسیه بسیار راضی هستم و افتخار دارم که در چنین کشور و با بسیار امکانات خوب زمینه تحصیل برای عده زیاد از افسران و کار شناسان نیروهای امنیتی مساعد است».
اندوخته های علمی که مدت شش سال در پی آنها هستیم باید جهت مسلکی‌سازی پولیس ملی افغان استفاده شود.
به گفته وی تفاوت آموزش نظر به اکادمی های داخل کشور بیرون از افغانستان بسیار است یعنی با تمام تمرکز روی درس، اشتراک در کنفرانس های بین المللی، ارایه طرح ها، یادگیری موضوعات و تکتیک های جدید نظامی، یادگیری انواع سلاح های پیشرفته و وسایل تخنیکی مدرن و درس های مقایسه وی می‌توان بهتر تحصیل کرد.
به باور بانو ابتکار هر شخص معرف و محافظ شخصیت خودش است. مدت هفت سال است که لباس نظامی میپوشم حتی در جریان رخصتی ها وقت کابل می‌روم زیاد وقت با یونیفوم بیرون رفته ام و در شهر بر خورد مردم با من خیلی جالب بودند. مردم همرایم عکس میگرفتند، بیش‌تر دختران تحت تاثیر قرار میگرفت و از من در مورد پروسه ی جلب و جذب در اکادمی ها سوالات داشتند که این به معنای تاثیر گزاری لباس نظامی من بود که بدون حراس در بین مردم خود با غرور و افتخار قدم میزدم، من تا امروز شاهد هیچ گونه برخورد آزار دهنده نبوده ام اما هستند تعداد مردانیکه به موفقیت یک بانو باورمند نیستند. آنها پیوسته حرف های منفی میگویند و گاه هم روبرو جدا برخورد می‌کنند و این حرکات شان دلیل رفتار مرد سالارانه آنها در محیط خانواده شان هست.
او زندگی یک زن در داخل و خارج از کشور را مقایسه نموده و می گوید که از نگاه فرهنگ اجتماعی تفاوت های زیاد است مثلا اکثرآ خانم های افغان در یک شرایط کاملآ سنتی به سر میبرند، و تصمیمات زندگی آنها از طرف خانواده، بزرگان قوم و حتی جرگه ها گرفته می شوند که در واقع سلب آزادی های فردی به شمار می‌رود.
مثلآ اگر یک بانو قرار باشد مسلک انتخاب کند باید تمام اعضای خانواده با او موافقت نمایند و مجبور است به نظر همه احترام کند و از هدف خودش بگذرد که من این عمل را نقص حقوق انسانی و فردی زنان افغان میدانم. «در جامعه افغانی هنوز اجتماع و حتی جامعه جهانی و نهاد های بین المللی به توانای بانوان واقعآ که باورمند نیستند و همیشه مسوولیت های ساده را به زنان واگذار می‌کند و در بسیار موارد برای خانم ها موقف ها و چوکی های را بنام خانم ها مسمی می‌کند که این کار باعث می شود تا خانم ها خود را قوی احساس نکنند و بدون مبارزه به موقف خود قانع باشد».
به نظر او شرایط سخت فعلآ در افغانستان در حال گزر است اما حضور خانم ها در نظام خیلی ضروری و سازنده است، اگر خانم ها در جنگ ها و نبرد ها رفته نمی توانند توانای کار های اداری و لوجستیکی را دارند و در خانواده همکار اقتصادی به فامیل خود شده می‌تواند که این کار خود به کاهش خشونت ها علیه زن کمک می شود.
گل افروز ابتکار نمی خواهد بعد از ختم تحصیل در روسیه بماند. او می گوید: «با آنکه تمام زمینه ها برای ماندنم در اینجا مساعد است. اما من هدف دارم، افغانستان به افسران مسلکی اشد ضرورت دارد با ختم تحصیل تازه مسئولیت ام در قبال کشور و مردم شروع می شود اعتماد و باورمندی کشورم، حمایت و همکاری مردم ام مرا هر لحظه دعوت به وطن می‌کند».
