اسناد محرم منتشرشده که در سایت CIA جابجا شده، بصورت غیرمستقیم تائید میکنند که ادولف هیتلر دیکتاتور نازی در سال 1954 در کلمبیا به سر برده میتوانست. خبرگزاری اسپوتنیک با آبیل باستی «Abel Basti»، مولف تعداد کثیری کتب که به اقامت ممکن هیتلر در امریکای جنوبی وقف شده، مصاحبه نموده و معلوم کرده که آیا اسناد محرم فاش شده اخیر CIA واقعی بوده میتوانند یا خیر.
طبق تصاویر که مخبر CIA به نام مخفف Cimelody-3 دریافت کرده، در سال 1954 دفتر رایش سوم در شهر تونژه (Tunja) کلمبیا قرار داشت. باوجود آن که در گزارش که تصاویر را همراهی میکند، اشاره شده که CIA در باره این معلومات ارزیابی کامل داده نمی تواند، همچنان گفته شده که این معلومات میتواند «مورد دلچسپی ممکن» قرار گیرد. با اجنت Cimelody-3 دوست نزدیک او، سرباز سابق نازی که در شهر مارکایبو «Maracaibo» (وینزویلا) زندگی میکرد، ارتباط گرفت و به او راجع به اقامت ممکن هیتلر در کلمبیا خبر داد.
آیا هیتلر بعد از جنگ در کولمبیا زندگی میکرد؟
آیا هیتلر بعد از جنگ در کولمبیا زندگی میکرد؟
آیا هیتلر بعد از جنگ در کولمبیا زندگی میکرد؟
در گزارش CIA گفته شده:
«دوست Cimelody-3 خبر داد که در اواخر سپتمبر سال 1955، فلیپ سیتروئین « Phillip Citroen» نازی اسبق که در کمپنی کشتی رانی شاهی هالند (KNSM) کار میکرد، بصورت محرم به او خبر داد که ادولف هیتلر تا به حال زنده است. سیتروئین همچنان همچنان اعلام داشت که یکبار در ماه با هیتلر هنگام مسافرت های خدمتی خود از مارکایبو به کلمبیا دیار میکرد».
سیتروئین همچنان با هیتلر احتمالی عکس گرفته که کلمبیا را در جنوری سال 1955 ترک کرده بود. دوست Cimelody-3، به نوبه خود، تصویر را از سیتروئین دزید، تا بعداً آن را به مخبر نشان دهد و نظر او را در مورد حقیقی بودن آن بداند. این کار او را به شعبه CIA آورد، جای که تصویر یکجا با نوشته های پشت عکس:«ادولف شریتیلمایر "Adolf Schrittelmayor"، تونژه، کلمبیا، 1954» کاپی شد. در روز بعد تصویر به صاحب اش بازگردانده شد.
آبیل باستی، مولف کتاب «در رد پای هیتلر» که زندگی خود را به خاطر تلاش های مستندساختن موجودیت ممکن فیوریر در ارجنتاین و دیگر کشورهای امریکای جنوبی وقف نموده، به Sputnik خبر داد که در آثار خود تصویر سیتروئین را نیز شامل ساخته است.
محقق اعلام داشت:« واقعیت نو در اینجا فقط در اینست که امریکا این اسناد را در شبکه نشر کرده است». او افزود که سفر کلمبیای هیتلر، طبق اسناد مختلف، از سال 1954 تا سال 1955 ادامه داشت و این با شواهد بازگشت او به باریلوچی «Bariloche» (ارجنتاین) در سال 1955 مطابقت دارد.
باستی توضیح نمود:«او از ارجنتاین رفت، از خاک پیرو گذشت و فقط بعد از آن به کلمبیا آمد. اگر ما نقشه سیاسی آن زمان را ببینیم، پس میتوان دید که در سال 1954 دیکتاتوری های نظامی در ارجنتاین، چیلی، پیرو، اکوادور، کلمبیا و ینزویلا وجود داشتند. و در کشورهای که چنین حکومت ها وجود نداشتند، آنها اندکی بعد بوجود آمدند، به این ترتیب، نیروهای راستگرای افراطی در آن وقت رژیم های را برقرار نمودند که به ایدیولوژی نازی وفادار بودند و نازیان بدون هراس در امریکای لاتین رفت و آمد میکردند». سیاستمداران رایش سوم، با استفاده از پاسپورت های جعلی و اسناد ساختگی در این قاره گشت و گذار میکردند. در عین حال هیتلر از نام ادولف شریتیلمایر استفاده میکرد. تونژه، پایتخت منطقه بویاکا در کلمبیا، «مرکز متفکرین نازیان در کلمبیا بود». بطور مثال، یولیوس زیبیر «Julius Sieber » بنیانگذار و رئیس پوهنتون پداگوژی کلمبیا در آن زمان، عضو حکومت رایش سوم، «متفکر بانفوذ و دوست هیتلر» بود. در زمان جنگ، او دو سال در اسارت ایتلاف ضدهیتلری سپری نموده بود.
ژورنالیست اعلام داشت:« وقتیکه زیبیر را به صفت رئیس در تونژه تعیین کردند، او اولتر از همه امر جابجا نمودن عقاب، یکی از سمبول های نازیان، در نشان پوهنتون و دعوت پروفیسوران با همان ایدیولوژی از آلمان صادر کرد».
زیبیر همچنان مالک پانسیون سان هوسی در بوگوتا پایتخت کشور، در 160 کیلومتری تونژه، بود. در این هوتل «گردهمایی های نازیان» که در پایتخت کلمبیا زندگی میکردند، صورت میگرفت. تونژه دوردست که در آن آلمانیان از نقطه نظر تاریخی از قرن XIX مسکن گزین شده بودند، در عین حال، برای آنهایی محل دلخواه بود که «برای مخفی شدن کدام علت داشتند». باستی حالا بالای کتاب خود تحت عنوان «هیتلر در کلمبیا» کار میکند که در آن بصورت مفصل بررسی میشود که فیوریر، تا چه حد رد پای عمیق در این کشور امریکای لاتین از خود بجا گذاشته است. ژورنالیست در مصاحبه با Sputnik خبر داد که هاویر اوکامپا لوپیس رئیس اکادمی تاریخی بویاکا، دوکتور علوم و مولف بیش از 100 کتاب، آن امکانات را عالی ارزیابی میکند که تصویر منتشره CIA برای علم می گشاید.
مورخ کلمبیایی در مصاحبه با رادیو «Caracol» اعلام داشت: من به خاطر دارم که در سال 1957، وقتیکه من جهت تحصیل به تونژه آمدم، در این باره صحبت میکردند که هیتلر با دوست خود زیبیر در اینجا بود». او همچنان در این باره اعلام داشت که در باره حقیقی بودن تصویر «شک ندارد».
باستی همچنان به سوال خبرنگار Sputnik راجع به این پاسخ داد که چرا هیتلر به عین سرنوشت دچار نشد که ادولف ایخمان « Adolf Eichmann» — نظرپرداز نابودی میلیون ها یهود در اردوگاه ها که با اسناد جعلی به ارجنتاین گریخته بود، دچار شد. ایخمان در سال 1960 توسط اجنتان استخبارات اسرائیل اختطاف شد و بعداً محاکمه گردید و اعدام شد. باستی پیشبینی میکند که «یک نوع توافق و همدستی نه تنها بین حلقات سیاسی، بلکه مالی وجود داشت».
باستی اشاره نمود:
«ما فقط با بخش بسیار سطحی تاریخ آشنا هستیم، زیرا حلقات دفاع از منافع معین در جهان به آن علاقمندی دارند. در واقعیت امر راجع به فرار هیتلر همه ادارات استخباراتی جهان اگاهی دارند. اسناد محرم فاش شده این را ثابت می سازند. ولی چیزی که به ما نشان ندادند، این توافق و مشارکت این گروپ های نفوذ می باشد».
طوریکه محقق خبر داد، ادارات استخباراتی جرمنی، «که یکجا با استخبارات اسرائیل کار میکردند، نه تنها فقط راجع به محل اقامت، بلکه راجع به اسامی جعلی، معلومات داشتند که ایخمان انتخاب نموده بود، «ولی قبل از سال های 1960 قرن گذشته فیصله سیاسی اتخاذ نشده بود، تا او را بازداشت کنند».
خبرگزاری اسپوتنیک همچنان از باستی پرسید که او راجع به تیوری که مطابق آن ادولف هیتلر در پناهگاه زیرزمینی در برلین بعد از محاصره شهر توسط نیروهای شوروی خودکشی کرد، چه فکر میکند؟
ژورنالیست اظهار داشت:
«اگر جداً از تیوری رسمی تاریخی پیروی کرد، بعد از جنگ آلمان مرگ هیتلر را به رسمیت نه شناخت. نسبت عدم موجودیت جسد و ثبوت ها، هیتلر حد اقل 10 سال بعد از فرار از کشور رسماً زنده بود. اعلامیه راجع به مرگ فیوریر که جرمنی در سال 1955 صار کرد، این عملاً ثبوت مرگ او است، ولی نه واقعیت آن».
ژورنالیست چنین نتیجه گیری نمود:
«ما بسته های اسناد محرم فاش شده FBI و CIA داریم که ثابت می سازند که بعد از جنگ هیتلر در امریکای جنوبی قرار داشت. بطور مثال، در سال 1952، ایزنهاور رئیس جمهور وقت امریکا اعلام داشت که هیچ یک ثبوت آن وجود ندارد که هیتلر در پناهگاه زیرزمینی در برلین مرده است».
