آیا روسیه کشور مربوط به زمان آینده است؟

حد اقل، در مسکو و سانکت پتیربورگ چنین احساس بوجود نمی آید که تو در کشور فقیر و عقب مانده قرار داری و تحریمات اقتصادی که برخی کشورهای اروپایی و امریکا علیه روسیه وضع کرده، احساس نمیشوند.
برخلاف، بخوبی احساس میشود که این کشور جابجا نه ایستاده، شبکه اقتصادی آن انکشاف میکند، تعمیرات عصری، راه ها، پل ها اعمار میشوند، خانه ها خوب ترمیم شده و تعداد بسیاز زیادی مراکز عصری تجارتی وجود دارند. سمبول این روسیه که از روسیه سوسیالیستی تفاوت زیاد دارد، مجتمع عمارات محسوب میشود که میدان سرخ را احاطه کرده: قصر کرملن، معبد واسیلی بلاژینیی، کلیسای جامع کازان، مقبره لینن (سمبول روسیه دوران گذشته) و مغازه بزرگ دولتی — GUMعمارت بزرگ که بنای یادگاری معماری شمرده میشود، جای که حالا یکی از مراکز بسیار مجلل تجارتی، ممکن، نه تنها در روسیه، بلکه در تمام اروپا قرار دارد. در اینجا بهترین تجارتخانه ها و مارک های تجارتی جهان نمایندگی دارند.
این گفته اشتباه خواهد بود که در روسیه نوین جامعه مصرفی مسلط است. مرا به لکچردادن در باره اقتصاد و تاریخ کولمبیا در سه پوهنتون مسکو و سانکت پتیربورگ دعوت کردند و من امکان صحبت کردن با پروفیسوران که به قشر به اصطلاح قدیم تعلق داشتند، استادان جوان و تعداد زیادی محصلان، داشتم. واضح است که برداشت های آنها در باره روسیه متفاوت اند، ولی همه آنها در یک مورد با هم اتفاق نظر دارند. هم مردم کهن سال و هم جوانان درک دقیق «میهن» و تاریخ هزار ساله و سرنوشت مشترک دارند که در نبردهای و جنگ های پیروزمندانه باد شمن ایجاد شده که این سرزمین را احاطه کرده بودند و بر آن از جهات مختلف حمله ور میشدند. همه با سپاسگذاری درک میکنند که اجداد آنها چه بهای بلند، هنگام دفاع از میهن، پرداخته اند.
این سپاسگذاری در آن تبارز می یابد که بر مقبره ها و بناهای یادگاری قهرمانان همیشه گل های تازه قرار دارند. اتباع جون و کهن سال روسیه راجع به نویسندگان و شاعران ملی با چنان غرور صحبت میکنند، گویی صحبت راجع به اقارب دوست داشتنی آنها مطرح بحث می باشد. همچنان حضور آثار هنری، بالیت و موسیقی در همه جا دلچسپ است. باوجود سرما که پیام آور زمستان وحشتناک است، موسیقی در خیابان ها، در پارک ها، در کنسرت ها در سالون های مستریح کاخ های هنری و تیاترها به گوش میرسد و صدای کف زدن ها به افتخار اجراکنندگان بلند میشود.
محصلان جوان که زبان انگلیسی میدانند و بسیاری آنها به زبان اسپانوی صحبت میکنند، شایسته توجه خاص اند. آنها به حوادث جاری در جهان و امریکای لاتین، بشمول کولمبیا، علاقمندی زنده نشان میدهند. من نمی دانم که در برابر سفرای کشورهای دیگر چه وظایف قرار دارند، ولی به خود جرئت این پیشبینی را میدهم که همه آنها تقریباً عین وظایف را انجام میدهند که الفونسو لوپیس کابالیرو (Alfonso López Caballero) سفیر کولمبیا در روسیه مصروف آن است. او در چارچوب بازدیدهای خود از پوهنتون ها، مراکز فرهنگی و سازمان های کاری توسعه تبادلات دوجانبه از طریق موسسات تحصیلی و حلقات کاری پیشکش میکند. این کار بسیار مهم است، زیرا روسیه زود یا دیر، اگر روسیه به مثابه کشور با جامعه آزاد تحکیم یابد، این کشور جایگاه مرکزی در آینده بشریت احراز خواهد کرد.