در این فلم داستان یک خانم مدیر رده پائین در افغانستان به تصویر کشیده شده است که تلاش می کند قانون را در این کشور برقرار کند. او در تلاش این است که یک زن را از مجازات وحشتناک قبیله ای نجات بدهد، اما خودش را دستگیر می‌کنند و نوشتن نامه‌ای به رئیس جمهور تنها امید او برای رسیدن به عدالت است.
تا اکنون 77 کشور از جمله ایتالیا، اسپانیا، برزیل، فرانسه، ایسلند، روسیه و اسلواکی، بلغارستان، هند، جمهوری چک، استونی، پاکستان، مراکش و لائوس، کوزوو، ایرلند، یونان، مجارستان و اتریش، جمهوری آذربایجان، بلجیم، بوسنی و هرزگوین، کرواسی، جمهوری دومنیکن، ، فنلاند، گرجستان، آلمان، یونان، مجارستان، عراق، ایرلند، جاپان، لتونی، لبنان، لیتوانی، لوکزامبورگ، نپال، هلند، ناروی، فلسطین، رومانی، صربستان، کوریای جنوبی، سویدن، سوئیس، تایلند، ترکیه، ایران، اکراین، ویتنام ونزوئلا نمایندگان خود را به اکادمی اسکار معرفی کرده‌اند.
این در حالیست، که سینمای افغانستان پس از سال 2002 و شکست طالبان چندین فلم را به اکادمی اسکار معرفی کرده است، اما این فلم ها تا اکنون هیچ گونه موفقیتی در راه یابی به شاخه بهترین فلم غیر انگلیسی نداشته است.
