میرکیل IV؟ آلمانان از حکومت نو چه انتظار دارند؟

یینس میونخرات (Jens Münchrath)، کریستیان ریکینس (Christian Rickens)، توماس زیگموند (Thomas Sigmund)، کریستیان ویرماک (Christian Wermke) در مقاله منتشره در نشریه «Handelsblatt»، چاپ آلمان می نویسند، شخصی را که بسیاری ها بازنده می خوانند، در هایدلبیرگ به مثابه برنده پذیرایی میکنند. در روز پنجشنبه دو هزار نفر در میدان پوهنتون در انتظار مارتین شولتز (Martin Schulz)، نامزد مقام صدارت از حزب سوسیال دموکرات جرمنی (SPD) گردهم آمده بودند. برخی حتی با شور شعف زمان فریاد می زدند، وقتیکه رهبر حزب سوسیال دموکرات به ستیج بالا میشد و خواهش سیلفی مینمودند. چند محصل در صف اول شعار میدهند:«مارتین، مارتین!». شولتز، نسبت به چند هفته قبل، به لحن تندتر از سخنرانی در پارلمان و حملات به آدرس صدراعظم کنونی، صحبت میکند. در عین حال موج صدای خنده و کف زدن ها شنیده میشوند.
در اینجا، در هایدالبیرگ، این بار به نظر میرسد که مردم خواستار تحولات می باشند. در اینجا کمتر از همه میخواهند میرکیل را در دوره چهارم در کرسی صدرات آلمان ببینند.
این همه به معمای کمپاین اخیر انتخاباتی مربوط می باشد. چرا آرزوی مسلط تحولات در جرمنی عملاً در تعداد آرای حزب سوسیال دموکرات آلمان انعکاس نمی یابد، اگرچه از نامزد آنها با شهور شعف در میدان در حال استقبال میکنند، در حال که میرکیل بعضاً فریادهای انتقادی و حتی اشپلاق ها دریافت میکند؟ در عین حال، دلایل راجع به شک و تردید در باره نتائیج نظرسنجی در الینسباخ و همچنان نظرسنجی های که از طرف جامعه شناسان دیگر انجام شده، کمتر اند. به این ترتیب، نتیجه عمده انتخابات فدرالی همین اکنون تعیین شده: میرکیل می ماند.
مارتین شولتز عملاً چانس صدراعظم شدن ندارد. سوال حقیقی که باید دو روز قبل از انتخابات روز یکشنبه مطرح میشد، مدتها قبل از چارچوب روز برگزاری رای دهی برآمده است: آلمانان از میرکیل VI چه انتظارات دارند و آنها به چه امیدوار بوده میتوانند؟
پاسخ به این سوال در عین حال نمایشنامه آموزنده راجع به قوانین غیررسمی دموکراسی ارایه میکند. راجع به عوامل که این را تعیین میکنند که در واقعیت امر حکومت در فعالیت های خود از چه پیروی میکند: از آرزومندی اکثریت جمیعت یا آنکه متخصصین آن را درست میدانند. و آیا خواست های مردم نادیده گرفته خواهند شد یا خیر.
چهار سال آینده برای آن تعیین کننده خواهند بود که انگیلا میرکیل بعد از خود چه میراث سیاسی بجا خواهد گذاشت. آیا او در تاریخ، به صفت صدراعظم باقی خواهد ماند که در جریان دوره بعدی زمامداری خود کشور را هرچه قوی تر در رکود — مودل هیلموت کول- قرار خواهد داد یا خیر؟ و یا او در سال 2021، در پایان دوره بعدی صلاحیت های خود، بعد از خود جمهوری فدرالی را، هرچه بیشتر نسبت به حال، آماده تر به چلنج های که در برابر آن قرار دارد — به مودل گیرهارد شریودر — بجا خواهد ماند؟
جرمنیان، حد اقل، برای تحولات بزرگ آماده می باشند. این نتیجه نظرسنجی معتبر است که توسط انستیتوت جامعه شناسی الینسباخ، به سفارش نشریه «Handelsblatt» انجام شده است. این آرزومندی تحولات اکثراً با کتیگوری های عادی چپگرایان یا راستگرایان، مترقی یا محافظه کار در تضاد قرار دارند. در برخی نظرسنجی ها اکثریت مردم آلمان با مشی حکومت موافق اند و حتی فعالیت های قاطع تر، بطور مثال، راجع به فعالیت ها در باره تغییرات اقلیمی مطالبه میکنند که بیش از 90% مردم آن را تائید میکند و حتی خواستار توسعه آن می باشند. وضع مشابه به اوضاع مربوط به کمک به کشورهای در حال انکشاف، بطور مثال، کشورهای افریقایی که حکومت در ماه های گذشته به مثابه وسیله برای جلوگیری از موج جدید مهاجرین، تجدید نموده، وجود دارد. 39% مردم آلمان خواستار افزایش کمک به کشورهای در حال انکشاف می باشند و فقط 12% خواستار کاهش آن می باشند.
آلمانان در مورد مسایل دیگر نسبت به حکومت فدرالی و تقریباً نسبت به همه احزاب عنعنوی در اپوزیسیون اصولی قرار دارند. بطور مثال، در مورد مساله راجع به حد تعداد مهاجرین که هر شش نفر از ده تن آلمانی میخواهد آن را تعیین کنند. با این موضعگیری در آلمان، تا حدی، اتحادیه سوسیال مسیحی یا الترناتیف برای جرمنی موافق می باشند.
مناقشه در باره آینده اتحادیه اروپایی
حتی اگر صحبت راجع به آینده اتحادیه اروپایی هم مطرح بحث باشد، جرمنیان تفکر محافظه کارانه دارند: فقط 16% خواستار اختیارات اضافی برای بروکسل می باشند. 37%، برخلاف، میخواهند، تا حقوق بیشتر به دول ملی اروپایی برگردانده شوند. رینات کوهر (Renate Köcher) رئیس انستیتوت در الینسباخ میگوید:«جرمنان، به ذات خود، اروپایان معتقد اند. ولی آنها تصورات دقیق راجع به این دارند که همگرایی بزرگ در کجا دلخواه است و در کجا دولت ملی باید استقلال خود را حفظ کند».
مردم آلمان در پهلوی روابط نزدیک با پاریس، یک وظیفه دیگر سیاست خارجی برای میرکیل دارد: 31% مردم آلمان میخواهند روابط با روسیه را عادی سازند و فقط 5،22% میخواهند از آن فاصله بگیرند. در عین حال جدایی جلب وجود دارد. در حال که فرانسه و مکرون باعث دلچسپی تمام اقشار باشندگان میگردد، روابط هرچه بیشتر نزدیک با مسکو را مردم آلمان شرقی میخواهند. برخلاف، 35% مردم آلمان عقیده دارند که جرمنی باید از امریکا تحت رهبری دونالد ترامپ فاصله قوی تر بگیرد. فقط هر نفر دهم خواستار رابطه نزدی است.
میرکیل در نتیجه انتخابات اخیر برنده شده و برای دوره چهار ساله آینده بر سر قدرت باقی خواهد ماند. مسایل که در برابر او قرار دارند، عبارتند از مبارزه با تروریزم، حل مساله مهاجرت، عادی ساختن روابط با روسیه، حل معضله اوکراین و بالاخره حفظ وحدت اتحادیه اروپایی، ثابت خواهند ساخت که آیا او در تاریخ به صفت رهبر مدبر و دوراندیش باقی خواهد ماند و یا بازهم سیاست قبلی را دنبال خواهد کرد که اروپا را با مشکلات هنوز هم بیشتر دست به گریبان خواهد ساخت.