از زمان تأسیس آن، این زیارتگاه برای درمان افراد مبتلا به اختلالات روانی مورد استفاده قرار می گرفت.
افرادی که برای تداوی وارد این زیارتگاه می شدند در یک سلول انفرادی کوچک بدون هیچگونه لوازم جانبی به یک دیوار با زنجیر بسته می شدند.
افرادی که به دنبال درمان به این زیارتگاه می روند در وقت درمان تنها نان و آب و اجازه ناخن گرفتن دست و پا و تراشیدن ریش و بروت خود را دارند. آنها اجازه تبدیل لباس و یا استفاده صابون در جریان وضو گرفتن و یا حمام را ندارند.
این بیماران نزدیک به چهل روز در این زیارتگاه نگهداری می شوند. کسانی که از بیماری های روانی و معتادی شفا می یابند یک کاسه مرطوب قیماق را به خاطر پاک شدن از این بیماری ها می نوشند و این یک بخش از مراسم پاک شدن است.
با این حال، اگر بستگان این بیماران به خاطر بردن این افراد عجله نداشته باشند، این افراد برای زمان بیشتری در این زیارتگاه به خاطر درمان باقی می مانند.
این زیارتگاه در حال حاضر توسط یک گروه 70 نفری مدیریت و اداره می شود.