در مذاکرات با روسیه در باره جنبه های جداگانه بحران سوریه به سازش فرمال رسیدند. مهمترین نکته آن بود که روسیه آمادگی خود در رابطه با رد حمایت چین و ایران را اعلام نکرد. علاوه بر آن بلافاصله پس از پایان مذاکرات با ترامپ، نشت اطلاعات در باره «توافق نهایی» تحویل مجتمع «اس-400» به ترکیه رخ داد که نفوذ مستقیم به عرصه منافع آمریکاست. بقول معروف «هر سازی کوک کنی، به نوای آن خواهند رقصید». اگر ترکیه مجتمع «اس-400» را دریافت کند، آنکارا همراه با نیروهای هوا-فضای روسیه در سوریه می تواند در صورت تمایل آسمان شرق بحیره مدیترانه را پوشش بدهد.
بطور کلی استراتژی جدید آمریکا فعلا بر حذف بعضی از درخواستهای ایدئولوژیکی استوار شده است به ویژه اگر قابل اجرا نباشند-برکناری اسد. اما مبارزه سرسختانه برای دفاع از منافع تجاری-اقتصادی ادامه خواهد یافت. در چارچوب این استراتژی چین و آلمان-مهمترین رقیبان آمریکا و شرکای بالقوه روسیه- اولین کشورهایی خواهند بود که تحت فشار قرار خواهند گرفت.
اگر در رابطه با چین اصولا همه چیر مشخص است- اتحاد نظامی-سیاسی روسیه و چین غیرفرمال است، اما در صورت ضرورت در هر لحظه ای می تواند رسمی شود، وضع با آلمان بمراتب پیچیده تر است. آلمان متحد آمریکا در ناتوست. نه سیاستمداران آلمان و نه افکار عمومی برای یک چرخش شدید 180 درجه سیاست خارجی آماده نیستند.
مانند 72 سال پیش پیکربندی آینده اروپا در جریان نبرد بر سر برلین تعیین خواهد شد. منافع شرکت کنندگان متفاوت خواهد بود. از اینرو «بازی آینده دشوار و جالب خواهد بود.»
