به گزارش اسپوتنیک، پس از سقوط رژیم طالبان در سال 2001 ایران در تدوین قانون اساسی افغانستان و حل مشکلات سیاسی این کشور در کنفرانس "بن " آلمان ، نقش مهم و تاثیر گذاری ایفا کرد
ايران ازجمله کشورهايي است که نقش عمده اي در نوسازي سياسي و اقتصادي افغانستان داشته است. اين نقش که در دهه چهل و پنجاه شمسي به صورت کمک هاي خارجي بود، در دهه 1380 با اعطاي کمک بلاعوض و حضور مستقيم در صدور خدمات فني و مهندسي همراه شد. کنفرانس توکيو در سال 2002 برنامه توسعه افغانستان را ارایه کرد و کشورهاي مختلف متعهد به پرداخت بيش از پانزده ميليارد دالر به صورت وام و کمک هاي بلاعوض براي توسعه افغانستان شدند. ايران نيز 250 ميليون دلار کمک بلاعوض به آن کشور در چهارچوب تعريف پروژه هاي مختلف اختصاص داد. از آنجا که مبناي کنفرانس توکيو، بازسازي افغانستان از مسير کمک هاي خارجي بود، درنشست توکیو، ایران برای مشارکت در بازسازی افغانستان متعهد به اعطای کمک 570میلیون دالری به صورت بلاعوض ، وام کم بهره و کمک‌های انسان دوستانه برای مدت پنج سال شد.
همچنین مبلغ چهار میلیون دلار هم از محل کمک‌های توسعه ایران ، برای احداث یک مرکز درمانی بزرگ در شهر کابل اختصاص داده شد.
کمک‌های دولت ایران به افغانستان شامل سه بخش ،تاسیسات زیربنایی، خدمات فنی و آموزشی و کمک نقدی به دولت کابل است.در کنار این کمکها باید فعالیت هلال احمر و کمیته امداد امام خمینی را نیز به
در سال 2006 ایران کمک 100 میلیون دالری را به افغانستان در چوکات کمک های اقتصادی ارائه نمود.
بخش عمده کمک‌های ایران در زمینه ایجاد تاسیسات زیربنایی مانند احداث جاده، پل و تامین انرژی برق است که این تاسیسات در توسعه زیرساخت‌های افغانستان ، تقش بسیار موثر و حیاتی دارد.
البته بخشی از کمک‌های ایران به بازسازی افغانستان ، آموزش و پرورش این کشور اختصاص دارد.
