دانشمندان علم ژینیتیک موضوع جروبحث ها پیرامون آریایان و مساله مهاجرت انها را چگونه توضیح می کنند

وحشتناکترین و حیاتی ترین مساله در تاریخ هند به آهستگی، اما با درستی پاسخ یافت و آن اینکه آیا کسانی که خود را آریایان می نامیدند و در هند تقریباً 2000 — 1500 سال قبل از میلاد به سر می بردند، زمانیکه مدنیت دره اباسین که با خود سانسیکریت و مجموعه متفاوت تجربه فرهنگی آورده بود، خاتمه یافت، به زبان هندواروپایی صحبت میکردند یا خیر؟ تحقیقات ژینیتیکی که بر سیل ثبوت های نو DNK استوارند، دانشمندان را در تمام جهان به توافق با این پاسخ واحد و وروشن مجبور می سازند که آری، آنها این کار را انجام داده اند.
این شاید برای بسیاری ها غیرمنتظره — و برای برخی تکان دهند، ثابت گردد که چرا حکایت مسلط در سال های اخیر این بود که تحقیقات ژینیتیکی بطور کامل تیوری مهاجرت آریایان را رد نموده است. این تعبیر و تفسیر همیشه تا اندازه به درازا کشیده شده بود، طوریکه هر کس که نقاط حساس در اصل مقالات علمی خوانده بودند، آن را میدانست. ولی حالا این نظریه تحت جریان معلومات نو راجع به کروموسوم های- Y (یا کروموسوم های که از طریق خط ارثی مردانه، از پدر به پسر) منتقل میشوند، کاملاً از هم فروپاشیده است.
تا چندی قبل فقط معلومات راجع به DNK مادری (کروموسوم های که از مادر به دختر منتقل میشوند) قابل دسترسی بودند و این، ظاهراً، پیشبینی میکرد که طی 12500 سال اخیر یا در همین حدود در جینوفوند هند مخلوط شدن کمتر بود. معلومات نو DNK Y-این نتیجه گیری را کاملاً سرچپه ساخت و بطور مطمئین نفوذ ژئین های خارجی را در خط ارثی مردانه هندی در دوران متذکره ثابت ساخت.
علت تفاوت DNK مادری و DNK Y- در دورنما کاملاً روشن است: در مهاجرت های قرن برونز پیشداوری جنسی بسیار قوی بود. به عباره دیگر، آنهای که مهاجرت میکردند، عمده تاً مرد بودند و از همینرو این جریانات ژئین ها واقعاً هم در DNK مادری یافت نمی شوند. از جانب دیگر، آنها در DNK Y- کشف میشوند: منجمله، معلوم شده که در حدود 5،17 % خط ارثی هندی به هاپولوگروپ های R1a تعلق دارد (هاپولوگروپ ها یک خط ارثی نزولی را مشخص می سازند) که امروز در تمام آسیای مرکزی، اروپا و آسیای جنوبی گسترش یافته است. دشت های پانتی — کسپین به مثابه منطقه بررسی میشود که از آن R1a هم به غرب و هم به شرق گسترش می یابد و ان را در جهات مختلف تقسیم میکند. از همینرو این مفکوره که آریایان از هند به مناقط دیگر مهاجرت کرده، باطل شمرده شده و مهاجرت از آسیای مرکزی به هند صورت گرفته است.
سند که در آن تمام کشفیات اخیر بصورت فشرده و تاریخ مسلسل مهاجرت ها به هند توحید شده، سه ماه قبل در تقریظ مجله موسوم به «BMC Evolutionary Biology» منتشر شده اند. در این مقاله، تحت عنوان «تاریخ ژئینیتیکی برای نیم قاره هند، به خرافات شدید شهوانی اشاره میکند»، 16 دانشمند تحت رهبری پروفیسور مارتین پ. ریچاردس از پوهنتون هادیرسفیلد، انگلستان، به این نتیجه رسیده:«جریان ژئینیتیکی از آسیای مرکزی در قرن برونز توسط مردان، طبق ساختار اجتماعی پدرسالاری، پدری محلی و خط ارثی پدری به قوت رهبری میشد که برای جامعه قبلی احتمالی هندواروپایی دام پروران نسبت داده میشود. این بخش پروسه وسیعتری توسعه طلبی هندواروپایی بود که منبع نهایی در دشت های منطقه پانتی — کسپین دارد که رابطه نزدیک کروموسوم های — Yاز طریق نوار وسیع یوریشیا بین سال های 5000 و 3500 سال قبل دارند».
پیتر ایندرهیل، دانشمند از دیپارتمنت ژئینیتیک مکتب طبی پوهنتون ستینفورد، یکی از آنهایی است که در مرکز عمل قرار دارد. سه سال قبل تیم متشکل از 32 دانشمند که او رهبری آن را بردوش داشت، تحقیقات وسیع منتشر ساخت که در آن راجع به توزیع و روابط R1a معلومات داده میشود. او گروپ متشکل از 16244 مرد از 126 محله مسکونی در سراسرا اروپاآسیا استفاده کرد. تحقیقات داکتر اندیرهیل نشان داد که R1a دو هاپلوگروپ فرعی دارند که عمده تاً در اروپا و شاخه دیگر — در آسیای مرکزی و جنوبی کشف شده اند. 96 فیصد نمونه های R1a در اروپا به هاپلوگروپ فرعی Z282 تعلق دارد، در حال که 4،94 % خط R1a در آسیای مرکزی و آسیای جنوبی به هاپلوگروپ فرعی Z93 مربوط می باشد. این دو گروپ از همدیگر در حدود 5800 سال قبل جدا شده اند. تحقیقات داکتر اندیرهیل نشان داده که Z93 که در هند اکثریت دارد، مو دارد و بعداً به شاخه های متعداد تقسیم میشود. در مقاله این «انشعاب ستاره نما» توضیح شده که به رشد و تسریع سریع اشاره میکند.
حالا، وقتیکه ما میدانیم که در واقعیت امر جریان قابل ملاحظه ژئین ها از آسیای مرکزی به هند در عهد برونز صورت گرفته، آیا ما میتوانیم مدت زمان آن، خاصتاً انشعاب Z93 را به خطوط ارثی خود آن بدانیم؟ آری میتوانیم؛ سند تحقیقاتی که به این سوال پاسخ میدهد، فقط در سال گذشته، در اپریل سال 2016 ، بنام «نقاط اوج در افزایش نفوس بشر که از 1244 تسلسل جهانی کروموسوم های-Y منشا گرفته» یاد میشد. مولف این سند که در آن رشد اساسی هاپلوگروپ DNK Y- در چارچوب پنج قاره بررسی شده بود، دیوید پوزنیک از پوهنتون ستینفورد بود و داکتر اندیرهیل یکی از 42 مولف همکار آن بود.
کاملاً روشن است که ما مدنیت دارای چندین منبع هستیم، نه یک رخه، محصول تحرکات فرهنگی، عنعنات خود و تجارب اقوام مختلف و تاریخ مهاجرت ها می باشیم. از مهاجرین افریقایی، راه گشایان اولیه، محققین جسور که در ابتدا این سرزمین ها را کشف نموده و در آن مسکن گزین شدند و شجره آنها مانند گذشته اساس جمیعت ما را تشکیل میدهد. آنهایی که بعداً با مجموعه شیوه های پیشربرد امور زراعتی آمدند و مدنیت دره اباسین، مفکوره های فرهنگی و تجارب را ایجاد کردند، شاید، امروز هم بسیاری عنعنات ما را غنی می سازند. آنهایی که به آسیای شرقی آمدند، ممکن، با خود تجربه پرورش برنج و همه آنچه که با آن مربوط است، آوردند؛ آنهایی که بعدها با زبان آمدند که بنام سانسکریت یاد میشود و با اعتقادات و تجارب همراه با آن آمدند و جامعه ما را بصورت بنیادی تغییر دادند؛ و آنهایی که هنوز هم بعدتر برای تجارت یا برای فتح کردن آمدند و در مورد باقی ماندن فیصله نمودند، همه باهم مخلوط شده و سهم خود را در این مدنیت ایفا کردند که ما بنام مدنیت هندی یاد میکنیم. همه ما مهاجر هستیم.