به گزارس اسپوتنیک به نقل از روزنامه ماندگار، نخستین بار نیست که گروه‌های تروریستی بر مساجد و نمازگزاران حمله ور می‌شوند. آنان پیش از این به تکرار مساجد، علما و روحانیون را آماج قرار داده اند. در چند مورد مشخص، عمدتاً هدف اصلی تروریستان جنایت کار پیروان اهل تشیع می باشد. این بدان معنا نیست که اهل تسنن از حملات آنها در امان بوده باشد؛ چنان که به تکرار شاهد حملات تروریستان بر روحانیون سنی هم بودیم. در آخرین مورد، مراسم جنازۀ سالم ایزدیار را در کابل هدف قرار دادند که عمدتاً اهل تسنن آنجا صف کشیده بودند. در دو ماه پیش، با بم‌گذاری بر مدرسه یی در ولایت پروان که دانش‌آموزان علوم دینی و مذهب حنفی بودند، تروریستان نشان دادند که بر هیچ مذهبی ارزش قایل نیستند. بنابراین تروریستان زیر عنوان اسلام و مسلمانی، مسلمانان و دین داران را هدف قرار داده و به شهادت می‌رسانند. آنها یک هدف اساسی را در این حملات جستجو می کنند: از میان برداشتن وحدت و همگرایی مذهبی در افغانستان. دشمنان افغانستان در چهل سال جنگ و خشونت موفق گردیدند که اختلافات منطقه‌یی، قومی، زبان و سیاسی را در افغانستان برجسته ساخته و از آن سود جویند؛ اما در این مدت هرگز موفق نشدند که درگیری های مذهبی- دینی را در این کشور شعله‌ور سازند. افغانستان بی هیچ مبالغه‌یی تنها کشوری است در خاورمیانه که در آن پیروان مذاهب در فضای کاملاً مسالمت‌آمیز و مبتنی بر تسامح و مدارا باهمدیگرپذیری تمام زندگی می‌نمایند. تروریستان زیرا هر نامی در کنار آنکه با حمله بر مساجد و پیروان اهل تشیع در صدد تفرقه افگنی مذهبی بوده‌اند تا از طریق آن تنش‌ها و درگیری‌های مذهبی راه اندازند اما همیشه چنان بوده است که آگاهی بیشتر مردم افغانستان به خصوص شیعیان یا سرزمین اجازه نداده است که دشمن به اهداف اصلی اش برسد. همه میدانیم که حمله به مسجد شعیان در کشور ریشه در بازی های استخباراتی دارد که به نام دین صورت می‌گیرد. این را می دانیم که عوامل اصلی جنگ در خاورمیانه برخوردهای مذهبی- فرقه یی بوده است. اما قضیه در افغانستان عکس است. این‌جا با هر حمله‌یی که تروریستان به هدف آتش زدن جنگ های مذهبی انجام می‌دهند، اتحاد مذاهب و فرقه های دینی بیشتر می شود. در آخرین مورد، پس از حملۀ تروریستان بر مسجد الزهرا، مردم از سراسر کشور پیام واحدی به تروریستان داشتند: ما تسلیم حملات کور و بزدلانۀ تروریستان نمی شویم و اهداف این حملات را میدانیم. مردم از سراسر افغانستان از اقوام و مذاهب جداگانه، نفرت شان را از این حملۀ تروریستی و عاملان آن ابراز داشتند. بیشتر واکنش از پیروان اهل تسنن بود. واکنش‌های مردم در شبکه های اجتماعی و رسانه‌های جمعی کم سابقه بود. همه یک صدا گفتند که در این لحظات دشوار خود را در کنار برادران اهل تشیع خویش می‌دانند و شکار توطیه‌های هراس افگنان بدصفت نخواهند شد. این حس همدردی و همسویی مردم افغانستان در منطقه بی‌نظیر است. اما افزایش چنین حملاتی بدون شک می‌تواند کار را به خرابی بکشد و در نهایت بازی‌گران خونخوار را موفق سازد. بنابراین مسوولیت دولت است که در زمینۀ تامین امنیت مردمان کشور و خنثا کردن حرکت‌های تروریستی، به درستی عمل کنند و باید حلقه های همدست با تروریستان را شناسایی و به دادگاه بکشانند.
