تجزیه حتمی عربستان پیشبینی شده است

اين نقشه که در آن 14 کشور کوچک ترسيم شده، در واقع شباهت بسياري به مضمون مقاله اي با عنوان "استراتژي اسرائيل در دهه هشتاد" که نوشته "اوديد بينون"، کارمند سابق وزارت امور خارجه رژيم صهيونيستي است ، دارد. اين مقاله با اينکه در دهه هشتاد و در زمان حاکميت نظامي دو قطبي نوشته شد، تزس هايي را در خصوص چند کشور منطقه مطرح کرده است که شايان توجه و درنگ است.
درست است که "نظام دو قطبي" با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي در اوايل دهه نود از قرن گذشته به پايان رسيد اما هدف، همچنان باقي است. کما اينکه تغيير نظام بين المللي هم مي تواند به تحقق اين هدف کمک کند مخصوصا وقتي که اوضاع داخلي کشورهاي عربي فرصت تحقق چنين هدفي را فراهم مي کند.
— دست اندازي بر شبه جزيره سينا با تمام منابع پيدا و پنهانش هدف اصلي رژيم اسرائيل است. تحقق اين هدف در درازمدت مستلزم تجزيه مصر و تقسيم آن به چند واحد جغرافيايي مجزاست. اين نويسنده اسرائيلي در مقاله خود ظهور دولت منطقه اي مسيحي را در منطقه "صعيد" مصر و نيز چند دولت منطقه اي ضعيف و فاقد حکومت مرکزي را پيش بيني کرده است. وي تحقق اين هدف را کليد تحول تاريخي در اين منطقه مي داند و معتقد است که تحقق آن در درازمدت دور از دسترس نيست.
— در جبهه شرقي نيز در درازمدت تجزيه سوريه و عراق بر اساس بافت نژادي و مذهبي نظير آنچه که در لبنان رخ خواهد داد، نيز براي رژيم صهيونيستي در درجه اول اهميت قرار دارد. بر اين اساس، عراق به سه يا چند حکومت محلي پيرامون شهرهاي اصلي اين کشور يعني بصره، موصل و بغداد تقسيم مي شود؛ مناطق شيعه نشين عراق از شمال اين کشور که داراي اکثريت سني و کرد هستند جدا مي شود و به اين ترتيب اين کشور بر اساس ويژگي هاي مذهبي وطائفي تجزيه مي شود؛ نظير وضعيتي که سوريه در زمان امپراتوري عثماني داشت.
— تجزيه سوريه و لبنان بر اساس بافت نژادي و مذهبي به چند حکومت محلي؛ به اين ترتيب در منطقه ساحلي اين کشور حکومت علوي شيعي و در منطقه حلب، دولت سني و در منطقه دمشق هم دولت سني ديگري تشکيل خواهد شد که با دولت سني شمال دشمن خواهد بود. دروزي ها نيز در جولان، حوران و شمال اردن حکومت خاص خود را تشکيل خواهند داد و اين وضعيت — به زعم نويسنده اين مقاله — ضامن تداوم صلح در منطقه در درازمدت خواهد بود.
— شبه جزيره عرب نيز به طور طبيعي خود در شرف تجزيه است کما اينکه فشارهاي داخلي و خارجي نيز اين وضعيت را تشديد مي کند. تجزيه اين منطقه به خصوص عربستان اصلا دور از انتظار نيست و اين کشور چه يک قدرت اقتصادي باقي بماند يا در درازمدت فروکش کند، قطعا تجزيه خواهد شد.
— در مورد اردن نيز، سياست "اسرائيل" چه از طريق جنگ و چه با صلح، نظام فعلي حاکم بر اين کشور را نشانه رفته است تا با براندازي آن، قدرت را به اکثريت فلسطيني آن منتقل کند.
— در اين مقاله همچنين اشاره اي هم به بهره برداري از تفاوت نژادي و قومي موجود در مغرب عربي براي تجزيه کشورهاي اين منطقه شده است. يمن و سودان نيز به همين ترتيب به چندين حکومت محلي در جنوب و شمال و شرق و غرب تجزيه مي شوند.
با نگاهي به مقاله مي توان دريافت که بخشي از اين پيش بيني ها در عمل تحقق يافته اند، مثلا سودان تجزيه شد؛ عراق نيز پيوسته به ساختار حکومت هاي منطقه اي سه گانه کرد، سني و شيعه نزديک و نزديک تر مي شود. سوريه نيز هم اينک عرصه کارزار براي تجزيه است.