در ین هفته باز هم دشمنان بشر و انسانیت ، وحشیان درنده، خانواده های کابل را به ماتم نشاندند ، خون ریختند و بیدادگیری کردند. مشکل است که نفرت و انزجار خود را از چنین عمل ننگین و بزدلانه دشمنان مردم کابل با الفاظ و قلم بیان کرد ، هر قدر هم زشت به آدرس این جناوران درنده بگویی، کم است.
با گذشت سالها ناامنیتی و خون ریزی در این کشور ، باز هم یک سوال لاجواب باقی مانده: چه باید کرد؟ این سوال نه تنها برای مردم کشور ما مطرح بحث است، بلکه برای همه کشور های منطقه. گمان آن میرود که اداره ترامپ به افغانستان و این رژیم ساخته وپرداخته جان کیری چندان امید و علاقه ای ندارد و در صدد است که پای بیرون بکشد، این گمان در وجود داعش و طالبان نیز پیدا شده و ایشان در صدد تشدید انسجام گروه های خود برآمدند. متاسفانه در داخل نظام هم بسا پرابلم های وجود دارد که نمی توان پیشبینی از سرنوشت فردای آنرا نمود، همه روزه رسانه ها از زد و بند ها ، معاملات سیاسی در داخل رژیم و تشنجات بین اراکین قدرت زار های را فاش می کنند، که به نگرانی مردم می افزاید و عدم استراتیژی واحد در مبارزه با دشمن میدان را برای نیرو های مخالف مسلح هموار و هموارتر می سازد. نا گفته نماند که در کابل عناصر خود فروش و چاکران بیگانه هم فرصت را از دست نمی دهند و در کمین قرار دارند، آنها با برنامه ها وعنوان های مختلف نه تنها در همپاشی رژیم فعالیت می کنند، بلکه تخم نفاق را بین اتباع جامعه با دیده درایی پاش می دهند، که ضرر آن به آینده کشور کمتر از فعالیت های خسمانه نیرو های مخلف مسلح کشور نخواهد بود و اگر با قاطعیت جلو این فعالیت هاگرفته نشود ، نتایج آن بسیار اشک آور خواهد بود. متاسفانه اراده ای برای جلوگیری از نفاق های داخلی در وجود سیاسیون کشور دیده نمی شود. حاکمیت در کابل متوجه این همه فعالیت های اجنتی در افغانستان نیست، ادارات امنیتی و استخباراتی کشور نه تنها جلو تروریزم را نمی گیرند ، بلکه به عملکرد های حلقات شوم و تفرقه اندازیکه در داخل کشور و حتا داخل نظام با راحتی پلان های شوم بیگانگان را عملی می کنند، هم چشم پت کرده. آیا رهبری کشور از بروز کودتا ها و شورش های داخلی که در بسیاری کشورها باعث سرنگونی نظام ها میگردند، حراس ندارد؟
آیا حاکمیت هنوز هم در فکر آنست که از حمایت قاطع نیرو های امریکا و متحدین شان برخوردار است ؟ ایا رهبری کشور نبض ترامپ را معاینه کرده اند؟
آیا اداره ترامپ آرزو دارد به تعهدات اداره اوباما در قبال افغانستان عمل نماید ؟
کشور های منطقه، قرار معلوم ،با دقت تمام متوجه رشد اوضاع در افغانستان استند و ناراحتی های خود را کتمان نمی کنند ، دست زیر علاشه ننشسته و هر یک به شکل از انواع آمادگی های ابتدایی خود را در تامین امنیت کشور های شان می گیرند.
چنانچه به ما در این اواخر اخباری در مورد حتا حضور نظامی چین در مرز های شمالی افغانستان شنیدیم و از قراین برمی آید که این اقدامات با توافق حکومت در کابل نه تنها صورت نمی گیرد، بلکه گمان میرود که حاکمیت در کابل اطلاعات ای هم در دست ندارد که مقصد از چینایی ها چه است. قرار شایعات دیگری نمایندگان طالبان به سرکردگی شیرعباس ستانکزی، مسئول دفتر طالبان در قطر با مقامات چینی گفت وگوهای را انجام داده، که اگر واقعیت داشته باشد بنآ حضور چین در مرز های افغانستان برای مبارزه با طالبان نیست ، بلکه برای اهداف خود شان در عدم تامین مناسبات طالبان با جدایی طلبان مناطق مسلمان نشین ایغور چین است. یعنی هدف از چین تدابیر قبلی در خنثا ساختن تشنجات در داخل کشورش شان است و اینکه امریکایان نیز خاموشی اختیار نموده اند ، گمان می رود که ایشان نیز ناراحتی های چین را در مورد رشد آینده اوضاع در افغانستان درک کرده اند.
چنانچه منابع از پنتاگون هم گویا این شایعات را رد ننموده. حتا در مورد کمک های نظامی چین با امریکا در بعضی از عملیات حرف های شنیده شده که ممکن ناشی ازآمادگی های چین بعد از برآمدن قوای امریکا و ناتو از افغانستان باشد.
تبصره مکمل برنامه "صحبت داغ هفته" را در ذیل کلیک کنید و بشنوید:
