ماهی گیری اتمر از آب گل آلود

به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،طالبان از ابتدای شکل گیری خشونت را مبنا قرار داد و با تکیه بر ایدیولوژی خود با تمام توان در پی بازگرداندن حکومت تاریک گذشته بر افغانستان می باشد اما آنچه بر تداوم این گروه تروریستی در کشور اثر گذاشت، تمایل راس حکومت در طی 16 سال گذشته به بهانه گفتگوهای صلح برای برقراری رابطه با آنان بوده است.

در این میان اگر ریاست جمهوری و مقام های امنیتی از حضور 20 گروه تروریستی در افغانستان می گویند اما طالبان را روزی با بردار خواندن و دیگر روز با تقسیم کردن به بد و خوب سعی در فرافکنی دارند که در پی هدف اصلی است: حکومتی تک قومیتی!

کرزی و اشرف غنی اگر چه در اختلاف به سر می برند اما اشتراک های قومی هر مقامی را در دولت به زیر یک چتر می برد که حتی یک کشور را قربانی آن می کنند در هم تبار دانستن طالبانی که تنها برای نابودی به سر می برند.

حنیف اتمر یکی از نزدیک ترین ها به اشرف غنی در نشست امنیتی هند، گروه های هراس افکن افغانستانی را بر اساس قانون اساس و خواست مردم افغانستان، طرف صلح خواند و دیگر گروه های تروریسی منطقه ای و جهانی را هدف مشروع نظامی برای افغانستان عنوان کرد که باید از بین برده شوند.

افغانستان طی دو سال اخیر بدترین دوران امنیت خود را در حالی سپری می کند که مقام های بلندپایه امنیتی نیز ضعیف ترین رهبران بوده اند و استخبارات و کشفی یا وجود ندارد و یا از کارافتاده است.

رییس جمهور و مشاور امنیت ملی طی سخنان خود هیچگاه به طور خاص از طالبان به عنوان دشمن یاد نمی کنند و به عنوان گروه مخالف دولت، مشروعیتی به این گروه تروریستی داده اند که می توان نتیجه را در میدان های نبرد و تلفات بالای نیروهای امنیتی دید.

آنچه حنیف اتمر می گوید و رییس جمهور تنها گروهی از طالبان را دشمن خطاب می کند، برگرفته از برنامه بزرگی است که در پشت پرده جریان دارد: ولسوالی و ولایت های که با انبارهای مملو از امکانات و تجهیزات به طالبان سپرده می شوند، عدم تمایل حکومت برای راه اندازی عملیات های گسترده علیه گروه های مخالف مسلح و بی تفاوتی در مقابل مناطق در خطر سقوط.

عنوان تروریست افغانستانی دادن به گروه های هراس افکن بیشترین ضربه را به امنیت افغانستان زده است زیرا گذشته کشور نشان داد که هر افراط گری که به این خاک وارد شود به راحتی می تواند درهماهنگی با طالب، القاعده و داعش و یا هر تروریست دیگر این کشور را در خون فرو برد.

حنیف اتمر به دلیل نزدیکی به انگلستان در پی دوستی با پاکستان بوده است و حال در بدترین روزهای روابط میان افغانستان و پاکستان چگونه در نشست امنیتی هند شرکت می کند، آیا انگلیس بار دیگر علاقمند به هند شده و اتمر خواهان جایگزین کردن دهلی به جای اسلام آباد است؟

سیاستمدارن افغانستان همواره در وابستگی به یک قدرت و سیاست آنان برگرفته از همان قدرت می باشد و اگر شخصی به مانند اتمر دلسوزانه هند را صدمه دیده هراس افکنان خطاب می کند به طور قطع منافعی در پشت آن در جریان است.

زمانی که سیاست پاکستان در قبال افغانستان، هند محور می باشد و هر نزدیکی کابل به دهلی با پاسخ جنگ و حمله های تروریستی اسلام آباد همراه می باشد، چنین سفرهایی و نقد شدید از حمایت پاکستان از تروریستان برای چه می باشد؟

حکومت اگر چه طی سال های اخیر علنا سعی در توجه جامعه جهانی به سیاست تروریست پروری پاکستان دارد اما در مقابل با سیاست خارجی ضعیف و چندگانه در مقابل این کشور، اسلام آباد را بی محابا در حمله به خاک کشور، بستن مرزها و اذیت و آزار مهاجران و… کرد.

مشکل افغانستان نه پاکستان و نه گروه های هراس افکن است بلکه وجود یک حکومت قومی با رهبران تباری می باشد که هیچگاه بر اساس منافع یک ملت سخن و عمل نکرده اند و همچنان برای رویای افغانستانِ پشتونیزم به سر برده که در هر حرکت دولتمردان نمود پیدا می کند.

بالاترین مقام های حکومتی افغانستان همواره در پی منافع شخصی و تباری خود هستند و نمونه بارز آن حنیف اتمری است که از ابتدا تشویق کننده اشرف غنی برای نزدیکی به پاکستان بود و اکنون در نقشی دیگر خواهان نزدیکی به هند!

با وجود چنین حکومت و مقامی باید گروه های چند صد نفری طالبان، ولایت ها را ناامن و ولسوالی ها را تصرف کند اما در این افتخارات طالبان نباید نقش پررنگ نفوذی های حکومتی را نادیده گرفت.

طالبی که بر اساس دیدگاه راس حکومت از قوم پشتون و افغانستان می باشد و هر روز جنگ و انتحاری به راه می اندازد با همین روند ارگ هیچ گاه به عنوان دشمن خطاب نمی شود بلکه سلاحی می باشند برای رسیدن به حکومتی تک قومی! حال بماند که چند میلیون غیرنظامی دیگر به مانند جنگ های داخلی قربانی شود.