روز شجاعت و دفاع

به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، نهم حوت را که امان الله خان روز آزادی اعلام کرده بود، از سوی کابینه حکومت، روز ملی نیروهای دفاعی و امنیتی نامگذاری شده است.
این روز که در 30 جدی سال جاری برای تجلیل و بزرگداشت نیروهای دفاعی و امنیتی به تصویب رسید و برای نهم حوت نامگذاری شد، فرصتی برای مردم و حکومت است تا از مردان و زنانی تجلیل کنند که امنیت یک کشور را در جنگی گسترده به دوش می کشند.
پس از دهه ها جنگ در نابسامانی کشور و پس از تخریب زیربناهای امنیتی توسط آمریکا و غربی ها بنام دی دی آر، امید می رفت تا کشور به اردویی قوی و پولیسی قدرتمند نایل آید، اما بازهم با کم کاری و وعده های دروغین جامعه جهانی به خصوص آمریکایی ها این امید به یاس مبدل گردید و هر روز که می گذرد، نیروهای دفاعی کشور احساس کمبود بیشتری می کنند.

هرچند در سرزمینی که نزدیک به سه دهه طرف های دیگر و افراط گرایان با سربازگیری از میان مردم عادی به نبرد به یکدیگر می پرداختند اما در 16 سال گذشته تلاش شد که ارتشی کارآمد و آموزش دیده برای دفاع از افغانستان و مقابله با گروه های مخالف مسلح منسجم و آماده شود.

بماند که چنین هدف والایی بارها و بارها توسط سودجویان خارجی و داخلی به شکست انجامید و اهداف تجهیز و آموزش نیروهای امنیتی در افغانستان مغلوب تعلل خارجی ها و فساد و زد و بندهای سیاسی شد و تاکنون نیز همین ضعیف دلیل بزرگ تلفات بالای نظامیان در کشور است.

با توجه به حکومتی انحصار طلب و معامله گر، نهاد پولیس و و ارتش و امنیت نیز در فساد گسترده کشور غرق شده و این مردم و سربازان خط دفاع هستند که تاوان بی کفایتی رهبران سطح بالای خود را می دهند اما اگر بارها خبرهایی از واگذاری مناطق و تجهیزات به نیروهای طالبان به نشر می رسید، سربازان خیالی در میدان های نبرد شوکی بزرگ برای امنیت و هراس از عمق فاجعه فساد برای کشور بود.
وجود سربازان خیالی و چپاول حقوق سربازان توسط مقام های رده بالا از دلایل شکست در جنگ و سرخوردگی نیروها بود که با کمترین امکانات در نبود آذوقه روزها و ماه ها در خط مقدم به نبرد با دشمان می پرداختند، سربازانی که شاهد معامله رهبران خود بودند با چه امیدی و انگیزی به میدان می رفتند؟

اگر ولایت قندوز، دوبار در یک سال توسط طالبان غارت شد و شرق، غرب و شمال در تهدید نابودی و ویرانی به سر می برد نه با مردان واقعی دفاع و امنیت بلکه به دست رهبرانی که حتی تجربه حضور در جنگ را ندارند در وضعیت آستانه سقوط قرار دارد.

با نگاهی به عملکرد و پیشینه کاری وزیران دفاع و داخله درخواهیم یافت که تنها براساس رابطه و قومیت به این مقام رسیده اند و تهی از هر امتیاز رهبری میدان های جنگ و حفاظت از امنیت افغانستان هستند اما انچه ارگ و حامیان آن بیش از دو سال انجام دادند تنها به جنگ گسترده، ویرانی، کشتار و بی جاشدن مردم انجامید.

حال که نهم حوت به نام نیروهای دفاع و امنیت مزین شده است جا دارد که از تمامی سربازان این سرزمین که به دفاع از همین نیم بند ثبات کشور می پردازند و برای عزت مردم جان می دهند، قدردانی صورت گیرد و مسوولان برای سازماندهی خانواده های و بازماندگان کشته و زخمی شدگان ارتش برنامه ای کارآمد روی دست بگیرد.

تضاد در افغانستان در تمامی مسایل حکومتی و اجتماعی وجود دارد، خانواده هایی که در جنگ سرپرست و نان آور خود را از دست داده و از سوی دولت نیز حمایت نمی شوند با زندگی بس سخت درگیر و مقام های که به دور از میدان نبرد در حال ثروت اندوزی و بنا کردن کاخ ها می باشند.
اما هیچگاه حافظه مردم، خود فروختگان حکومت و مقام هایی که مصارف جنگ و سربازان را سرازیر جیب های پر فساد خود می کنند به فراموشی نمی سپارند، آن هنگام که در سرما و گرما سربازان در میدان نبرد هستند و در این سوی امن کشور از رییس جمهور گرفته تا هم تباران و معامله گران حکومتی به چپاول و غارت مشغول و کشور را در افراط گری و تجاوز بیگانگان رها کرده اند.

اگر افغانستان در حکومتی ضعیف و دولتمردان بی کفایت به جنگی مدام گرفتار شده است اما ثبات و امنیتی موجود را مدیون شجاعت سربازان میدان های نبردی هستند که عزت مردم و کشور را به هیچ معامله و امتیازی حراج نمی کنند، مردان و زنانی که می دانند در روزهای پرآشوب افغانستان و بی رهبری تنها حافظان امنیت هستند.

روز نیروهای امنیتی و دفاع بر شجاعت پیشگان این سرزمین مبارک.