به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، برگزاری انتخابات در افغانستان همراه با دوران جدید و سخن از دموکراسی و مشارت مردم از تمامی اقوام و مذاهب بوده است که با حمایت و کمک های مالی جامعه جهانی صورت گرفت اما آنچه طی یک و نیم دهه گذشته رخ داد: تقلب بود و زد و بندهای سیاسی.
انتخابات ریاست جمهوری 2014 مملو از تقلب و بحران بود و اشرف غنی از مجرای تقلب توانست قدرت را به دست گیرد و برای اینکه صورت مساله را بپوشاند با توافقنامه به قدرت دست یافت، اما پس از دو سال و اندی، تنها کاری که در این حکومت انجام نشد، اتحاد و مشارکت میان دولتمردان بود اما اصلاحات و توزیع شناسنامه های انتخاباتی که از الزامات این توافقنامه بود را دور زده است.
در همین راستا به دلیل برگزار نشدن انتخابات که مجلس نمایندگان بیش از مدت تعیین شده همچنین برقرار و هیچ گاه فشاری برای اعمال قوانین بر حکومت نیست و باعث شده که ارگ با یکه تازی، زمام امور را در دست گیرد.
اعضای سابق کمیسیون انتخابات به دلیل تقلب و زدو بندهای سیاسی بیشمار و با سو استفاده از وظیفه خطیری که بعهده داشتند، کشور را در آستانه سقوط قرار داند که اکنون به عنوان مشاوران ریاست جمهور فعالیت می کنند و با توجه به عملکرد انحصار طلب ارگ می توانند ارزنده ترین تجربیان خیانت و تقلب را در اختیار رییس جمهور قرار داده تا انتخابات آینده مدیریت شود.
اما آنچه در انتخابات گذشته روی داد و با فشار افکار عمومی و خواست جامعه جهانی برای برکناری این افراد، رییس جمهور با بازی جدید بار دیگر کمیسیونی را تشکیل داد از افرادی وابسته و انتخاب شده تا بتواند به آسانی به اهداف خود دست یابد.
در حالی که با اصلاح سیستم انتخابات بر اساس توافقنامه سیاسی حکومت وحدت ملی، شفافیت و رای مردم مبنای تشکیل حکومت، مجلس نمایندگان، شورای ولسوالی ها و… می بود در حالی که اعضای کمیسیون انتخابات جدید کاملا تحت کنترل حکومت می باشد و این سیستم با اعمال سلیقه و قومیت اداره می شود.
پروسه انتخابات کمیشنرها که مستقیم و بدون هیچ ناظری توسط رییس جمهور صورت گرفت از ابتدا خبر از بحران های آینده می داد، در کنار بحث حوزه ای انتخاباتی که اتلاف وقت می باشد: تک کرسی شدن انتخابات به تنهایی خود جنجال بزرگ بر سر راه این روند است که می تواند کل پروسه انتخابات را دچار بحران کند.
از سوی دیگر، وجود 20 میلیون کارت رای دهی در اختیار مردم در حالی که یازده میلیون رای دهنده در افغانستان وجود دارد، بعدی دیگر از ابهام و وجود دست های آلوده در روند انتخابات می باشد که تاکنون کمیسیون انتخابات نتوانسته براساس وظایف خود و برمنبای اسناد معتبر، لیست رای دهندگان واقعی را مشخص کند.
زمانیکه رییس جمهور در دو سال و اندی که قدرت را در دست دارد، سخن از شفافیت می گوید به طور خاص منظور از قومیت و منطقه می باشد در حالی که در خصوص تعیین اعضای کمیسیون انتخابات که مبنای هر دولت و مجلس و در کل قانونی اجرایی کشور می باشد، باید تجربه، فهم و توان مدیرتی اصل گزینش باشد.
اعضای جدید این کمیسیون که اکثر چهره های جدید، وابسته و جناحی است و یا توانی برای مقابله با نفود حکومت ندارند، تاکنون نتوانستد عملکردی در خصوص مراحل برگزاری انتخابات داشته باشند.
توزیع شناسنامه های الکترونیک، مهم ترین و اساسی ترین مسیله برای برگزاری انتخابات آینده در کشور است و تازمانی که ریاست جمهوری با تمام توان مشغول سنگ اندازی در این روند می باشد، نمی توان به انتخابات آینده امید بست و باید شاهد بحران ها و درگیری های گسترده تر باشیم.
هویت، حداقل ترین حقوق شهروندان یک کشور است اما با توجه به تفکر قوم پشتون که همواره در راس حکومت حضور دارند، تعیین هویت برای مردم که به جمیعت واقعی اقوام در افغانستان می انجامد، ضربه بزرگ برای رویای کشور پشتونیزم آنان است.
تازمانیکه تعدیل وارد قانون اساسی نشود و اقوام در قدرت شریک نشوند، ریاست جمهوری و حلقه اطراف وی همچنان با هر وسیله ای دست به جابه جای ها، انزوای مقام ها، نفود در کمیسیون ها، تقلب های انتخاباتی، بازیچه قراردادن مجلس و انحصار طلبی دست می زند حال فرقی نمی کند کرزی باشد یا غنی و یا…
تقلب در اولین تا اخرین انتخابات، 15 سال گذشته جز جدای ناپذیر حکومت بوده و اگر کرزی آشکارا از رای های تقلبی می گفت، این غنی بود که به خوبی رسیدن به قدرت را با بحران و زد وبند نشان دارد و حال با توجه به کمیسیون انتخابات سمتی و جناحی و حکومت انحصار طلب، چگونه انتخابات شفاف در آینده برگزار خواهد شد؟
همدستی ارگ در انتخابات
عضو شوید
اعضای اسبق کمیسیون انتخابات به عنوان مشاور، تجربیات گرانبهای تقلب و فساد را در اختیار ریاست جمهوری قرار داده تا انتخابات آینده به خوبی مدیریت شود و در این میان نه شناسنامه های الکترونیک به سرانجام می رسد و نه اصلاحات انتخاباتی.
