میلیارد ها دالر مجاهدین به سرقت رفت

به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، برخی روزها همیشه در تاریخ ماندگار هستند، روزهای که هرچند با نام پیروزی ثبت شدند اما گذر سال ها نشان داد که شکستی بیش نبوده و آغازی شد برای فاجعه جنگ، 26 دلو 1368 روز خروج آخرین نظامیان قشون سرخ از خاک افغانستان و آغاز دوران حاکمیت مجاهدین.
از این روز هر ساله با جضور بلندپایگان حکومتی، رهبران جهادی و شخصیت های مهم کشور تجلیل می شود، اما با فاصله گرفتن نزدیک به سه دهه از چنین رویدادی و آشکار شدن بسیاری حقایق از دل تاریخ و تجربه تلخ مردم از دوران پس از خروج شوروی که همان جنگ مدامی است که تاکنون ادامه دارد، می توان به آن دوران نگاهی نزدیک به واقعیت داشت.
در مراسم تجلیلی که روز گذشته (26 دلو) در ارگ ریاست جمهوری برگزار شد، سخنان دو تن از شخصیت های جهادی از اهمیت بیشتری برخوردار بود: رسول سیاف و یونس قانونی.
سیاف، یکی از مهمترین رهبران جهادی که در آن دوران، شباهت های اعتقادی به طالبان و القاعده داشت اما علیه آنان به جمع ایتلاف شمال پیوست، با انتقاد شدید از انتقاد و تهمت ها به مجاهدین با بیان اینکه تمامی کمک های جامعه جهانی 120 میلیارد دالر بوده که 50 میلیارد آن غارت شده است گفت: تمامی اموال و دارایی های مجاهدین به 2 میلیارد هم نمی رسد، پس باقی پول ها کجاست؟ توسط چه کسانی دزدی شده است؟
سوال های که در کنار بسیاری از ابهامات گذشته افغانستان بدون پاسخ مانده است، یکی از معضلات کشور عدم نوشتن و بازگویی بسیاری از حقایق از سوی چهره های خاص و تاثیر گذار است که هیچ گاه به رشته تحریر در نمی آید و یا مرگ چنین اشخاصی برای ابد در ابهام باقی می مانند.
زمانیکه یکی از مهم ترین رهبران جهاد که در دوران گذشته کمک های زیادی از سوی عربستان برای جذب و تمویل نیروهای عرب جهادی دریافت کرده بود، خود ناتوان از یافتن پاسخ برای میلیاردها دالر گم شده می باشد پس چه کسی در اکنون افغانستان که تبدیل به مهد فساد و فسادپیشگان است و همچنان کمک ها در این راه تباه می شود در پی جواب خواهد رفت؟
از سوی دیگر، یونس قانونی که یکی از همراهان احمد شاه مسعود در دوران جهاد و چهره ای تاثیرگذار پس از آن می باشد، نیز به دفاع از مجاهدین و اهداف آنان پرداخت اما نکته قابل توجه این بود که وی از قول مشاور امنیت ملی وقت امریکا (در دوران تجاوز شوروی) گفت: این کشور دشمن درجه اول خود را توسط دشمن درجه دو از بین برد.
اشاره وی به استراتژی بزرگ غرب و سلاح قرار دادن مجاهدین برای مقابله با شوروی سابق بوده و هرچند هیچ کشوری در آن زمان گمان نمی برد که نیروهای مردمی با رهبری شخصیت های دینی و بانفوذ بتواند ابرقدرتی چون شوروی را شکست دهد اما با به حقیقت پیوستن و دستیابی به منافع خود، مجاهدین را تنها گذاشته و زمینه برای نفوذ و تروریست پروری پاکستان در افغانستان باز شد که تاکنون این جنگ گسترده و افراط گرایان برقرار است.
حال که مجاهدین دیروز با گذر از سه دهه و تجربیات تلخی که پشت سر گذاشته و برخی از بزرگترین رهبران خود را یا از دست داده اند و یا تبدیل به چهره ای خانه نشین شده اند، از گذشته ای می گویند که هرچند پرافتخار بوده به همان میزان نیز آلوده به خون و تباهی برای کشور است.
مجاهدین اگر فاتحانه پس از شکست شوروی سابق به کابل آمده اما به دلیل عدم تجربه حکومت داری با ضعف ثروت و مقام، رودروی هم قرار گرفته و کشور را ویران کردند هرچند برنامه بزرگ غرب و قدرت های منطقه بسیار بزرگتر و پیچیده تر از درک این رهبران بوده است.
همانگونه که قانونی می گوید که جنگ با تروریزم امروز کمتر از جنگ با کمونیست نیست و اهداف را یکی می داند آیا بار دیگر اتحادی برای مقابله با متجاوزان خارجی که در راس آن پاکستان می باشد به وجود خواهد آمد؟ و یا وعده مقام و امتیازها، اراده را از رهبران قومیت ها و اجزاب ربوده است؟
جهاد دیروز و مجاهدین توانستند ابرقدرت جهان را به شکست خورده تاریخ بدل کند اما آنچه در این میان گم شد، عزت و خواست مردم بود و آنچه اصل قرار گرفت: مقام بود و قدرت!