تفاهمنامه بین دولت افغانستان و اتحادیه اروپا باید باطل شود

به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، احمد زکی خلیل، فعال امور پناهجویی در گفتگو با آریانا درخصوص دلیل خودکشی پناهجویان در سویدن گفت: طولانی شدن مدت انتظار بررسی پرونده های پناهجویان افغان به خصوص پناهجویان زیر سن که در دو سال اخیر تعدادشان در سویدن بسیار زیاد شده است و همچنین و شرایط نامتعادل روحی و روانی که برای پناهجویان بوجود آمده دلیل و عامل اصلی این اتفاقات است.
خلیل می گوید: پناهجویان بسیاری بدلیل فقدان اسناد هویتی که بتواند سن و سال شان را مشخص کند با مشکلات زیادی روبه رو شوند. بسیاری از آنها از کمپ های افراد زیر سن و سهولت هایی نظیر کلاس های آموزش زبان و والدین معنوی بی بهره می مانند و به کمپ هایی که برای بزرگسالان در نظر گرفته شده فرستاده می شوند.
این فعال امور پناهجویی، درخصوص زیر سن بودن سه پناهجویی که خودکشی کرده اند روشن کرد: به درخواست یکی از این پناهجویان جواب رد داده شده بود، پناهجوی دوم قرار بود بعد از یک سال و چند ماه مصاحبه پناهندگی خود را با اداره مهاجرت انجام دهد و پناهجوی سوم از کسانی بود که به دلیل نداشتن تذکره نتوانست زیر سن بودن خود را ثابت کند و از کمپ های پناهجویان زیر سن بیرون شد و در مشکلات روانی و روحی گرفتار شد و با آویزان کردن از اتاقش به زندگی اش پایان داد.
وی ادامه می دهد: تنها این سه پناهجو نیستند که راه خودکشی را برای پایان داذن به زندگی شان انتخاب می کنند بلکه این روند به دلیل افزایش افشارهای روانی در میان دیگر پناهجویان هم رشد کرده است که در صورت عدم رسیدگی در آینده ای نه چندان دور شاهد ده ها مورد دیگر هم خواهیم بود و هم اکنون نیز ده ها پناهجوی دیگری که قصد خودکشی داشته اند در شفاخانه ها بستری هستند.
خلیل، دلیل اصلی گسترش ناامیدی میان پناهجویان و افزایش خودکشی ها را امضای تفاهمنامه بازگشت اجباری میان دولت افغانستان و اتحادیه اروپا خواند و اظهار کرد: پناهجویان امید کلی خود را برای زندگی در این کشورها از دست داده اند و در تردید هستند که گویا به هر دلیل ممکن به کشورشان بازگشت داده می شوند.
این فعال امور پناهجویی، در خصوص متاثر شدن دیگر پناهجویان از این واقعه می گوید: پناهجویان همه شکسته شده اند و همه به خصوص زیر سن های کمپ های پناهجویی در این گمان هستند که اگر قرار است به افغانستان فرستاده شویم، بهتر است همین جا به زندگی خود خاتمه دهیم.
وی، درخصوص عملکردهای سازمان ها و نهادهای امور پناهجویی می گوید: قرار است به زودی یک تظاهرات مردمی در مرکز و پایتخت سویدن بر پا شود و از دولت افغانستان و ادارات ذی ربط مهاجرت در سویدن خواسته شود که به دو بینی هایی که در قبال پناهجویان افغان در نظر گرفته شده است خاتمه دهند و تفاهمنامه ای که میان دولت افغانستان و اتحادیه اروپا، برای تسهیل اخراج های اجباری منعقد شده پایان دهند.
خلیل، خطاب به دولت افغانستان می گوید که اگر می خواهید از حقوق اتباع تان دفاع کنید، الان دقیقا لحظه اش رسیده است و فراموش نکنید که با امضای یک تفاهم نامه، وضعیت ناگواری برای اتباع بیرون از کشور بوجود آورده اید.
این آگاه امور پناهجویان می افزاید: این وضعیت نه تنها در سویدن بلکه در کشورهای دیگر هم وجود دارد و در نیمه های شب عکس ها و تصاویری از بریدن رگ های دست پناهجویان برای فعالین حقوق پناهندگی فرستاده می شود که ما چه کار کنیم، امیدی برایمان نمانده است.
وی، با اشاره به اینکه هنوز هم مهاجرت ها به سویدن و کشورهای عضو اتحادیه اروپا ادامه دارد می گوید: تنها در جنوری 2017، حدود 129 پناهجوی افغان خود را با هزار مشکل و با وجود کنترل های شدید مرزی میان آلمان، دانمارک و سویدن به این کشور رسانیده اند و 54 پناهجوی دیگر هم از ترکیه به یونان آمده اند. پنج ایالت بزرگ آلمان به دلیل وضعیت ناامن افغانستان تصمیم داشتند که اخراج های اجباری را متوقف سازند اما از روز 23 ماه جاری قرار است که اخراج های اجباری از طرف آلمان هم صورت بگیرد.
خلیل، در خصوص اینکه اخراج های اجباری سبب افزایش تنش های روانی و افزایش خود کشی می شود می گوید:نه تنها در سویدن بلکه در کشورهای دیگر هم تظاهرات و اجتماعات مدنی گسترده ای انجام می شود تا نه تنها اعتراض خود را در برابر دولت افغانستان بلکه در برابر کشورهای مهاجر پذیر هم داشته باشند.
این آگاه امور پناهجویی روشن می سازد: مشکل جدی این است که در حقیقت تفاهم وزارت مهاجرین و وزارت خارجه افغانستان به نمایندگی از دولت افغانستان با اتحادیه اروپا قبلا صورت گرفته است. دولت افغانستان در این هماهنگی به اتحادیه اروپا اطمینان داده است که وضعیت امنیتی افغانستان امن و مناسب است در حالی که تیرباران کارمندان صلیب سرخ در جوزجان، دقیقا می تواند گواهی بر ادعای غلط حکومت باشد.
وی، درباره اصرار حکومت بر اجرای تفاهمنامه اخراج اجباری پناهجویان از کشورهای اروپایی اظهار می کند: این موضوع زمانی آغاز شد که صحبت های کمک های جامعه جهانی به خصوص کمک های اتحادیه اروپا به افغانستان مطرح شد. در تاریخ چهارم و پنجم ماه اکتبر 2016 زمانی که نمایندگان افغانستان در نشست بروکسل حاضر شدند و مسایل کمک های مالی از طرف اتحادیه اروپا، مشروط پنداشته شد و در این میان پناهجویان افغانستانی، بهانه ی خوبی شدند که اتحادیه اروپا کمک های مالی خود را مشروط به پذیرفتن دولت افغانستان از پناهجویان اخراجی مطرح کند. به دنبال این حرکت اتحادیه اروپا، چند کشور دیگر هم مانند: فنلاند، اتریش، آلمان و بلجیم درخواست های مشابهی به وزارت مهاجرین افغانستان فرستاده اند که تا امروز جوابی دریافت نکرده اند.
خلیل می گوید: اگر به درخواست های پناهندگی پناهجویان جواب های رد روتین داده شود، طبیعی است که میزان خودکشی ها افزایش می یابد و از سوی دیگر وضعیت ناآرام و نا مساعد افغانستان خود گواه این است که این پناهندگان واجد شرایط پذیرش پناهندگی هستند و نباید دیدگاه دوگانه در قبال شان صورت بگیرد و لازم است که دولت افغانستان هرچه عاجل کاری و کند و امید رفته اتباع کشورش را برگرداند و تفاهمنامه را منتفی اعلام کند.