کشور نا امن با سفره های خالی از نان

به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، وضعیت موجود افغانستان اگر کشور را در بدترین رده بندی از ناامنی گرفته تا فقر قرار داده اما بهترین فرصت را برای حکومت داران فراهم کرده است، جنگ، فساد و فقر برای بلندپایگان دولتی منفت و برای مردم مصیبتی همیشگی.
افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای جهان و ناامن ترین مکان برای زندگی است که نیمی از جمعیت کشور زیر خط فقر با درآمد ناچیز به سختی روزگار می گذرانند، حال! جنگ و سقوط ولایت ها نیز موجب از دست دادن همان سرپناه و منبع درامد آنان شده که در سال جاری بیش از یک میلیون بی جاشده در سرما و عمدتا تهی از سرپناه و آذوغه به سر می برند.
بخش اعظم خاک افغانستان در تهدید طالبان و مخالفان مسلح است و بسیاری از ولایت ها مانند ننگرهار، سرپل و قندوز در آستانه سقوط اما آنچه در سال جاری بیش از همه هراس از جنگی بزرگ تر را رقم زد، حضور و نفوذ داعش در ننگرهار و تلاش برای جابه جایی نیروهای رانده شده از سوریه و عراق به شمال افغانستان بود.
اگر در گذشته جغرافیای جنگ در جنوب و غرب کشور متمرکز و دیگر بخش ها هراز گاهی دستخوش ناامنی ها می شد اما طی دو سال گذشته از شرق تا غرب و از جنوب تا شمال در جنگ، ناامنی و کشتار فرو رفت.
در این میان، فقر گسترده در بی کاری که دیگر مهمان هر خانه ای شده با فساد اداری که چنان در دولت و تمامی بخش های مرتبط با آن ریشه دوانده است که زندگی را برای مردم روز به روز طاقت فرساتر کرد.
دو میلیارد دالر رشوه طی 12 ماه گذشته در حالی که نیمی از مردم زیر خط فقر زندگی می کنند خبر از تهدیدی خطرناک تر از چالش امنیت دارد زیرا مشکلات امنیتی هم به چشم می آید و هم واکنش حکومت و جهان را در پی دارد اما فساد اداری به طور خاموش تمامی زندگی مردم را دربرگرفته و پابرگلوی آنان گذاشته است.
اداراتی که تنها با واسطه و رشوه در پی انجام کار هستند و مردمی که حتی نان برای سفره و کاری برای درآمد ندارند، مجبور هستند تمامی هستی خود را در راه رشوه از دست دهند و در این میان این حکومت است که هرج مرج امنیت و فساد را فرصتی غنیمیت شمرده و دست به معامله و زدوبندهای می زند که کشور را روز به روز فقیرتر و جنگ زده تر می کند.
فساد و قاچاق مواد مخدر بزرگترین دلیل های جنگ مدام افغانستان است زیرا حکومت دارانی که سکان قدرت کشور را در درست دارند، معامله گران فساد و انحصارطلبان قومیت هستند که سال هاست در گذشته مجاهد و طالب بودند و اکنون با همان نگرش با ظاهری وطن دوست، باردیگر مصیب های جنگ و ویرانی را بر مردم آوار کردند، آن زمان که امنیت را ربوده، طالبان را برادر خطاب، کاخ ها را برای جانیان گذشته محیا و فقر را مهمان خانه ها می کنند.
دستگاه قضایی کشور یکی از فاسدترین بخش های دولت و نهاد پولیس در جایگاه دوم قرار دارد در حالی که امنیت وابسته به این دو نهاد و فساد توسط آنها باید از میان برداشته شود اما دخالت های سیاسی و نفوذ راس حکومت در تمامی بخش ها باعث شده است که اختیار از دادگاه ها گرفته و پولیس غرق در فساد شود.
امنیت زمانی برای کشور به ارمغان خواهد آمد که حکومت تهی از مقام های برحال فاسد و معامله گر شود و راه برای مقام های مدافع منافع ملی نه قومیتی و جناحی باز شده تا کشور از رکود اقتصادی برخواسته و فقر کاهش یابد.
سال ها است که امنیت از خانه ها رخت بسته و سفرها از نان تهی اما خون و هراس مرگ در هر گوشه خانه در انتظار است اما در آن سوی کشور، ارگی قرار دارد که رهبران آن نه دغدغه کشتار مردم را دارد و نه گرسنگی کودکان و زنان در خواب ابدی را.