طالبان طی 10 ماه، 19هزار بار حمله کردند

به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، حکومت وحدت ملی از ابتدا با وضعیت بد امنیتی و سیاسی مواجه بوده و با هر روز ضعیف ترشدن، گروه طالبان و مراکز آنان را قدرتمند تر کرد تا جایی که دیگر سرمای زمستان نیز سدی بر سر راه حملات گسترده نباشد.
طی 10 ماه گذشته نزدیک به 19 هزار حمله در سراسر افغانستان از سوی طالبان صورت گرفته در حالی که عملیات های نیروهای امنیتی نزدیک به 700 مورد بوده است و وزارت دفاع از اوضاع بد امنیتی در سال جاری می گویند.
بدون در نظر گرفتن آمارها هم می توان با توجه به دامنه جنگ که جغرافیای گسترده کشور را در برگرفته و ولایت ها در خطر سقوط قرار دارند در کنار بیش از یک میلیون بی جاشده، به عمق بحران امنیتی از سوی مخالفان مسلح پی برد.
طی سال ها جنگ و درگیری، زمستان تنها فصل امنیت و آتش بس بوده و طالبانی که متکی به موترهای سبک و بیشتر در گروه های کوچک دست به حمله می زدند با صعب العبور شدن راه ها، چاره ای جز عقب نشینی نداشتند اما در ضعف حکومت و رهبران میدان جنگ این طالبان و مخالفان مسلح بودند که با تمویل و تجهیز پاکستان و عربستان گرفته تا خودفروخته های درون حکومتی به قدرتی تبدیل شوند که از از جنوب گرفته تا شرق و غرب را در ناامنی فرو برند.
مبارزه با افراط گری و تروریزم که از سوی امریکا و متحدان غربی آن طی 16 سال گذشته در افغانستان صورت گرفته تاکنون با شکست مواجه بوده زیرا یا تکیه بر حمله های نظامی بوده و یا رهبران حکومتی افغانستان.
تروریزم در کشوری چون افغانستان که طی دهه های اخیر محل رفت و آمد گروه های تندروی اسلامی از زمان جهاد تا دوران طالبان و اکنون می باشد تنها به وسیله نظامی محو نخواهد شد زیرا در کنار آن نیاز به راهکارهای فرهنگی و سیاسی است.
کشورهای پاکستان و عربستان بازیگران اصلی منطقه حساسی است که افغاستان در آن قرار دارد و زیر سایه حمایت امریکا دست به تمویل و تجهیز گروه های تروریستی می زنند تا با استفاده از چنین سلاحی افغانستان را تبدیل به سرزمین افراط گریی کنند و با امتیازگیری از جهان، کشورهای رقیب خود را در کنترل داشته باشند.
در این میان رهبران حکومت های افغانستان بیشترین آسیب را به امنیت و ثبات افغانستان رساندند، دولتمردانی که نه بر اساس منافع ملی بلکه برای اهداف قومی و تباری خود از آدرس افغانستان با قدرت های جهان معامله کردند، طالبان را برادر و پاکستان را دوست خواندند و سلیقه آنان از قدرت گرفته تا سیاست داخلی و خارجی در اولویت بوده است.
طالبان حتی با حمایت پاکستان، عربستان و غرب توانی برای به زانو درآوردن افغانستان ندارند مگر آنکه از درون حکومت و به وسیله مقام های خودفروخته چنین قدرتمند شوند که اکنون شاهد آن هستیم.
بسیاری ولایت ها در مقابله با خطر طالب و داعش بارها از حکومت مرکزی درخواست کمک و راه اندازی عملیات های نظامی کردند که از سوی ارگ با بی اعتبایی مواجه در حمله های مخالفان مسلح رها شدند.
قدرتی که طالبان در طی 10 ماه گذشته و 19 هزار حمله خود داشته است نه به دلیل لشکر و توان نظامی بلکه از سوی هماهنگی های بوده از حکومت و در مقابل، سربازان در میدان های نبرد بدون رهبران مقتدر جنگی هرروز تلفات می دهند و مردم بی گناه کشته و زخمی می شوند.
حمله های انتحاری ماه گذشته که کابل، قندهار و هلمند را طی یک روز به خون کشاند نشان داد که اگر طالبان اراده کنند می توانند با انتحار و انفجار پایتخت را در آشوب بی امنیتی فرو برد.
از کرزی گرفته تا غنی و حلقه اطرافیان آنان طی سال ها با استفاده از قدرت و کمک های بین المللی به تروریزم و تروریست پروران قدرت دادند و در مقابل مردم، دم از صلح و امنیت زدند.
اگر وزارت دفاع دست به اریه ارقام حمله های گسترده طالبان در قبال ضعف عملیاتی این وزارت می زنند نشان می دهد که دفاع و مقام های امنیتی در دستان اشخاصی است از بی کفایت ترین ها! همانگونه که نماینده پارلمان از وزیر دفاعی گفت که حتی یک روز تجربه جنگ ندارد و در مقامی است که سکان امنیت کشور را در درست دارد، این گونه طالبان دست به ایجاد مراکز قدرت خود می زنند و قدرتمند می شود و آینده ای تاریک برای مردم رقم می زنند.