مواد کمپوزیشنی — موادی است که در طبیعت وجود ندارند و به حساب غیرمتجانس بودن ساختار آنها جهت و خواص امواج الکترومقناطیسی را تغییر میدهند و به وسیله خواص نور آنها را اداره میکنند. به طور مثال، به وسیله مواد کمپوزیشنی میتوان در دامنه معین تشعشعات الکترومقناطیسی اشیا را نامرئی ساخت.
چنین مواد کمپوزیشنی میتواند به یکی از موارد مهم استعمال طرح های جدید برای رشته های نو صنایع و همچنان کمپیوترهای فوق العاده قوی مبدل گردند که در آنها سیگنال های الکترونی جای خود را برای فوتون ها خالی میکند.
قبلاً لابراتوار«مواد کمپوزیشنی فوق العاده هادی» پوهنتون تحقیقاتی ملی تخنالوژیکی انستیتوت الیاژ او فولاد مواد کمپوزیشنی بی مانند ساخته بود که سطح عالی غیرعادی بهبود اناپول — پدیده که به حساب شکل خاصی ساحات الکترومقناطیسی بوجود می آید، دارا می باشد.
اناپول — منبع است که ساحات الکترومقناطیسی آن در خود آن حفظ میشود و در محیط ماحول پخش نمی شود و بهبود — کمیت است که کیفیت سیستم اهتزازی را مشخص می سازد (به هر اندزه که بهبود بیشتر باشد، به همان اندازه ضیایع انرژی در سیستم به خاطر یک اهتزاز کمتر است).
مواد کمپوزیشنی بی مانند
بشارین توضیح نمود:«ما مواد بی نظیر مسطح ساخته ایم که عبارت از جالی به اصطلاح میتامالیکولی است که توسط برش کننده لایزری از تخته فولاد عادی بریده شده است. شکل خاصی خانه های که بدینوسیله ساخته شده مجموعه اناپول ها می سازد که در آنها ساحات برقی به حجم میکروسکوپی (در خلاهای مرکزی) متمرکز شده و ساحات مقناطیسی به دور آنها چرخ می زنند.
به گفته موصوف، در تجربه کار با مواد نو کمپوزیشنی متخصصین انستیتوت الیاژ و فولاد مسکو توانسته بر کمیت فوق العاده بلند بهبود دست یابند.
دانشمند افزود:«نتیجه حاصل شده به عواقب بسیار دلچسپ منجر میشوند. بطور مثال، مواد ما میتواند به اساس برای آخذه های بسیار حساس مبدل گردند — چنین آخذه میتواند حتی موجودیت بسیار ناچیز کدام ماده را «احساس» کند. بطور مثال، ماده منفجره — میتوان دید که کدام شخص یک هفته قبل با ماده منفجره هکساگون تماس داشته است».
بشارین گفت:« میتوان کدام دارو را نیز کشف کرد. حالا ما به فکر تعیین نمودن مواد انتی بیوتیک در مواد غذایی می باشیم».
برعلاوه این به وسیله مواد نو کموپوزیشنی با تخنالوژی — ستیلس میتوان تخنیک را «نامرئی» ساخت.
سامان آلات لابراتوار «مواد کمپوزیشنی فوق العاده هادی» پوهنتون تحقیقاتی ملی تخنالوژیکی انستیتوت الیاژ و فولاد مسکو، جهت مطالعه مواد کمپوزیشنی و ساختن کمپیوتر کوانتی بکار برده میشوند.
دورنما در سطح تخیل
بشارین گفت:« و، شاید، عجیب ترین ضمیمه اناپول که سمتگیری آن را ما انکشاف میدهیم — مطالعه اهداف نه به وسیله ساحات الکترو مقناطیسی، بلکه فقط به وسیله پوتنسیال های الکترو مقناطیسی می باشد، این در فزیک کوانتی اثر مشهور آرونوف — بوم می باشد».
دانشمند گفت:« اناپول ساحات الکترومقناطیسی تشعشع نمی کند، بلکه میتواند پوتنسیال های الکترومقناطیسی تشعشع کند. بدینوسیله امکان بی نظیر پنهان کردن اهداف مختلف بوجود می آید، اگر دقیقتر گفته شود، آنها را از ساحات الکترومقناطیسی میتوان با پرده پوشید و دستگاه برای انتقال پوشیده معلومات فقط به حساب مودل ساختن پوتنسیال ویکتوری ساخت. برعلاوه این، این بدان معنی بوده میتواند که تعداد کثیر اهداف را در طبیعت ما اصلاً نمی بینیم، به خاطر که آنها با ساحات الکترومقناطیسی فعالیت متقابل نمی نمایند و فقط با پوتنسیال ها فعالیت متقابل مینمایند».
به گفته بشارین، متخصصین انستیتوت الیاژ و فولاد مسکو همین اکنون شیوه های آزمایش تجربوی چنین امکان را با استفاده از مواد نو کمپوزیشنی ساخته شده توسط آنها جستجو میکنند.
در صورت موفقیت، این مواد را میتوان به مثابه به اصطلاح کوبیت ها — عناصر اساسی کمپیوترهای کوانتی، استفاده کرد که فعالیت متقابل در آنها نه به حساب ساحات، بلکه به حساب پوتنسیال ها تحقق می یابد.
چنین مواد کمپوزیشنی میتواند به یکی از موارد مهم استعمال طرح های جدید برای رشته های نو صنایع و همچنان کمپیوترهای فوق العاده قوی مبدل گردند که در آنها سیگنال های الکترونی جای خود را برای فوتون ها خالی میکند.
قبلاً لابراتوار«مواد کمپوزیشنی فوق العاده هادی» پوهنتون تحقیقاتی ملی تخنالوژیکی انستیتوت الیاژ او فولاد مواد کمپوزیشنی بی مانند ساخته بود که سطح عالی غیرعادی بهبود اناپول — پدیده که به حساب شکل خاصی ساحات الکترومقناطیسی بوجود می آید، دارا می باشد.
اناپول — منبع است که ساحات الکترومقناطیسی آن در خود آن حفظ میشود و در محیط ماحول پخش نمی شود و بهبود — کمیت است که کیفیت سیستم اهتزازی را مشخص می سازد (به هر اندزه که بهبود بیشتر باشد، به همان اندازه ضیایع انرژی در سیستم به خاطر یک اهتزاز کمتر است).
مواد کمپوزیشنی بی مانند
بشارین توضیح نمود:«ما مواد بی نظیر مسطح ساخته ایم که عبارت از جالی به اصطلاح میتامالیکولی است که توسط برش کننده لایزری از تخته فولاد عادی بریده شده است. شکل خاصی خانه های که بدینوسیله ساخته شده مجموعه اناپول ها می سازد که در آنها ساحات برقی به حجم میکروسکوپی (در خلاهای مرکزی) متمرکز شده و ساحات مقناطیسی به دور آنها چرخ می زنند.
به گفته موصوف، در تجربه کار با مواد نو کمپوزیشنی متخصصین انستیتوت الیاژ و فولاد مسکو توانسته بر کمیت فوق العاده بلند بهبود دست یابند.
دانشمند افزود:«نتیجه حاصل شده به عواقب بسیار دلچسپ منجر میشوند. بطور مثال، مواد ما میتواند به اساس برای آخذه های بسیار حساس مبدل گردند — چنین آخذه میتواند حتی موجودیت بسیار ناچیز کدام ماده را «احساس» کند. بطور مثال، ماده منفجره — میتوان دید که کدام شخص یک هفته قبل با ماده منفجره هکساگون تماس داشته است».
بشارین گفت:« میتوان کدام دارو را نیز کشف کرد. حالا ما به فکر تعیین نمودن مواد انتی بیوتیک در مواد غذایی می باشیم».
برعلاوه این به وسیله مواد نو کموپوزیشنی با تخنالوژی — ستیلس میتوان تخنیک را «نامرئی» ساخت.
سامان آلات لابراتوار «مواد کمپوزیشنی فوق العاده هادی» پوهنتون تحقیقاتی ملی تخنالوژیکی انستیتوت الیاژ و فولاد مسکو، جهت مطالعه مواد کمپوزیشنی و ساختن کمپیوتر کوانتی بکار برده میشوند.
دورنما در سطح تخیل
بشارین گفت:« و، شاید، عجیب ترین ضمیمه اناپول که سمتگیری آن را ما انکشاف میدهیم — مطالعه اهداف نه به وسیله ساحات الکترو مقناطیسی، بلکه فقط به وسیله پوتنسیال های الکترو مقناطیسی می باشد، این در فزیک کوانتی اثر مشهور آرونوف — بوم می باشد».
دانشمند گفت:« اناپول ساحات الکترومقناطیسی تشعشع نمی کند، بلکه میتواند پوتنسیال های الکترومقناطیسی تشعشع کند. بدینوسیله امکان بی نظیر پنهان کردن اهداف مختلف بوجود می آید، اگر دقیقتر گفته شود، آنها را از ساحات الکترومقناطیسی میتوان با پرده پوشید و دستگاه برای انتقال پوشیده معلومات فقط به حساب مودل ساختن پوتنسیال ویکتوری ساخت. برعلاوه این، این بدان معنی بوده میتواند که تعداد کثیر اهداف را در طبیعت ما اصلاً نمی بینیم، به خاطر که آنها با ساحات الکترومقناطیسی فعالیت متقابل نمی نمایند و فقط با پوتنسیال ها فعالیت متقابل مینمایند».
به گفته بشارین، متخصصین انستیتوت الیاژ و فولاد مسکو همین اکنون شیوه های آزمایش تجربوی چنین امکان را با استفاده از مواد نو کمپوزیشنی ساخته شده توسط آنها جستجو میکنند.
در صورت موفقیت، این مواد را میتوان به مثابه به اصطلاح کوبیت ها — عناصر اساسی کمپیوترهای کوانتی، استفاده کرد که فعالیت متقابل در آنها نه به حساب ساحات، بلکه به حساب پوتنسیال ها تحقق می یابد.
