از خواهش و تمنا تا تهدید اسلام آباد

به گزارش اسپوتنیک به نقلل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، گفتگوی تلفنی رییس جمهور با فرمانده کل نیروهای نظامی پاکستان بیانگر تغییر دیدگاه حکومت وحدت ملی از سیاست نرم نسبت به انتقاد شدید نسبت به پاکستان حتی در ظاهر می باشد کشورهای که در تیرگی روابط به سر می برند.
بر اساس خبرنامه ارگ، اشرف غنی با صراحت به جنرال قمر باجوا اظهار کرد که طراحان حمله های تروریسیتی اخیر در قلمرو پاکستان حضور دارند و افغانستان آماده دفاع است و فرمانده ارتش پاکستان وعده داده که ارتش این کشور آماده همکاری در مدیریت مرزها و تبادل اطلاعات استخباراتی با کابل می باشد.
جنرال باجوا پس از رسیدن به قدرتمندترین مقام در پاکستان با شرایطی چون روابط تیره با همسایگان مواجه است، گروه های تروریستی طالبان و حقانی که رهبران آنان در پیشاور و کویته پناهگاه دارند و مخالفانی مسلح با حمایت اسلام آباد که علیه هند دست به حمله می زنند.
عملکرد بس دوستانه رییس جمهور در سال 2014 و وعده همکاری همه جانبه به پاکستان که واکنش های بسیاری را در داخل کشور به همراه داشت، هزنیه گزافی برای غنی داشت زیرا پاکستان در تمامی وعده های خود کارشکنی کرد و سیاست خصمانه تری نسبت به افغانستان در پیش گرفت و به همین منظور این احتمال وجود دارد که رییس جمهور دیگر به مانند یک مستعره در تلاش برای امتیازدادن ها و دریافت پاسخ های انتحار و کشتار نیست.
استفاده از "زبان دیپلماتیک" با پاکستان همواره با شکست مواجه بوده است زیرا هر چه سیاستمدران کشور با سیاست نرم و دوستانه در پی برقرار صلح و کاهش حمایت اسلام آباد از تروریستان هستند، این کشور با جنگ و تهدید هراس به دنبال امتیاز گیری از افغانستان و جهان بوده و مغرضانه بحران کشمیر را دلیل جنگ مدام افغانستان عنوان می کند.
مدیریت مرزهای که جنرال باجوا به عنوان نوعی شرط برای تبادل اطلاعات استخباراتی بیان کرده است بحرانی دیگر میان دو کشور می باشد زیرا پاکستان هیچ گاه خواهان تعهد به تفاهم نامه دیورند نیست و افغانستان نیز در قبال تعیین مرز رسمی میان دو کشور عقب نشینی نمی کند و تبدیل به کلاف سردهمی شده که بارها اسلام آباد از آن برای اخراج اجباری مهاجران گرفته تا اعزام تروریستان به افغانستان استفاده کرده و همچنان با سیاست دوگانه در پی مظلوم نمایی می باشد.
اگر افغانستان نیز بر سر خط دیورند با پاکستان به توفق برسد هیچ گاه این کشور نسبت به سیاست خصمانه و ترورویست پروری خود تغییری صورت نمی دهد زیرا هدف اسلام آباد بر نابودی حکومت کابل و بازگردان حاکمیت افراط گرایی است.
هرچند نمی توان به تداوم سیاست واحد خارجی که اکنون از سوی رییس جمهور تعیین شده، امیدورار بود! زیرا وجود مقام های وابسته و تحت نفوذ پاکستان و طالب دوستان درون حکومتی هر اقدام برای اقتدار کشور و مقابله با دخالت های خارجی را با شکست مواجه و انحصار طلبی مقامات بلندپایه بهترین فرصت را برای نفوذ دشمنان فراهم می کند.
افغانستان زمانی می تواند در مقابل پاکستان از قدرت برای مقابله برخوردار باشد که هم حکومت از اتحاد و سیاست واحد برخوردار و هم بر اساس واقعیت های موجود نه گرایش قومیتی و انحصارطلبی به توافقی در خصوص دیورند برسند زیرا اکثریت صاحب نظران و مقام ها می دانند که پشتون ها این منطقه چنان در پاکستان ادغام شده اند که در صورت واگذاری به افغانستان، همان تهدید تاریخ گذشته باقی ماندند و هستند.
حل معضل دیورند نه تنها برای افغانستان سودمند است بلکه تنها بهانهِ پاکستان را برای راه اندازی هر جنگ و انتحاری می گیرد و در سطح بین المللی می تواند انزوای اسلام آباد را رقم زند.
سیاست خارجی مقتدر و واحد ضروری ترین گزینه برای اکنون حکومت وحدت ملی است و از سوی دیگر رهبران دولت باید نسبت به رابطه با هند از هوشمندی و ظرافت های دیپلماتیک سود برند تا در بحران میان پاکستان و هند تنها قربانی نباشد.