وی افزود: بچه‌هایی که میزان درگیری آنها با بازی‌های کامپیوتری بالاست، در دوران مدرسه حتی از نظر تحصیلی نیز افت بیشتری نسبت به بقیه بچه‌ها دارند زیرا به رغم هوش سرشاری که اغلب از آن بهره‌مند هستند، تمرکز ندارند و نداشتن تمرکز یکی از ویژگی‌های بچه‌هایی است که درگیر بازی‌های کامپیوتری هستند.
بازی‌های کامپیوتری خلاقیت را از کودکان سلب میکند
دهقان منشادی در مورد نبوغ و خلاقیت در این بچه‌ها نیز بیان می کند: اینها اغلب کودکان خلاقی نیستند و در دنیای واقعی بسیار ضعیف هستند و در مواجهه با مشکلات بسیار بی‌حوصله و منفعل عمل می‌کنند و مدام با گریه و نق زدن از والدین خود درخواست کمک دارند.
وی عنوان می کند: اغلب کودکانی که وقت زیادی برای بازی‌های کامپیوتری می‌گذارند، از نظر آداب اجتماعی از جایگاه خوبی برخوردار نیستند و حتی گاهی رفتارهای دور از نزاکت انجام می‌دهند که برای خانواده‌های آنها رنج‌آور است؛ ضمن اینکه بسیاری از کودکان نیز در دنیای دیگری سیر می‌کنند و در پاسخ به سئوال‌هایی که از آنها می‌شود با جملات و کلمات پرت و بی‌ربط و نامفهوم پاسخ می‌دهند.
وی افزود: البته این ویژگی منحصر به بچه‌ها نیست و حتی اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری در بسیاری از بزرگترها نیز وجود دارد که البته بحث بازی‌ها جدا از اعتیادی است که فضای مجازی و گروه‌ها و شبکه‌های اجتماعی می آورد.
دهقان منشادی بیان می کند: در کودکان افت تحصیلی، چاقی، انزوا طلبی، نداشتن روحیه خلاق، پرخاشگری، خشونت و…. و در بزرگترها همه این مسائل به اضافه درگیری‌های خانوادگی، عامل اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری است.
وی افزود: حتی اگر استفاده از این بازی‌ها، اعتیادگونه هم نباشد، از آنجا که تحرک و شادابی بازی‌های فیزیکی را ندارد، برای بچه‌ها مشکل‌ساز است زیرا کودکی دوران جنب و جوش و فعالیت است اما اکنون کمتر شاهد بازی‌های جمعی و فردی در میان کودکان هستیم.
تیک، شایع‌ترین عاملی است که کودکان را راهی کلینیک پزشکان میکند
دهقان منشادی تصریح می کند: یکی از شایع‌ترین عللی که والدین فرزندان خود را به دلیل بروز آن نزد پزشک می‌آورند، تیک‌های شدید در کودکان است یعنی بسیاری از والدین تا زمانی که علائم ظاهری آزار دهنده در فرزندانشان بروز نکند، نسبت به این موضوع واکنشی نشان نمی‌دهند.
وی ادامه می دهد: از آنجا که بازی‌های رایانه‌ای هیجان بالایی دارد و امکان تخلیه این هیجان در فضای واقعی وجود ندارد، این موضوع به تدریج در اندام بچه‌ها بروز پیدا میکند.
دهقان منشادی تصریح می کند: عادی‌ترین تیکی که بچه‌ها و یا حتی بزرگترها درگیر آن می‌شوند، به هم زدن مدام پلک‌ها، کج شدن گوشه لب به سمت چشم، حرکت‌های مختلف گردن، پرش دست و پا و… است که اگر درمان نشوند، ممکن است تا پایان عمر در بچه‌ها باقی بماند.
وی با بیان اینکه البته تیک دلایل روانی متعددی دارد، عنوان می کند: شیوع چند برابری این مشکل در میان کودکان و نوجوانان به دلیل رواج بازی‌های کامپیوتری است.
دهقان منشادی می افزاید: خانواده‌های بی‌حوصله‌ای که به سرعت می‌خواهند از گریه، بهانه‌گیری و سر و صدای بچه‌ها خلاص شوند، بیشترین افرادی هستند که فرزندان آنها در بازی‌های کامپیوتری و افراط استفاده از آن دچار مشکلات جدی می‌شوند.
اغلب خانواده‌ها علائم ظاهری را مورد توجه قرار می‌دهند به عنوان مثال تیک یا ضعیف شدن چشم اما کسی به انزوا، پرخاشگری و منفعل بودن این بچه‌ها توجهی ندارد.
بازی‌های فیزیکی و جمعی که زمانی در کوچه‌های شهر انجام می‌شد، روحیه تعامل، همبستگی، خلاقیت و… را در بچه‌ها زنده می‌کرد و اغلب آنها در دوست‌یابی و برقراری روابط اجتماعی انسان‌های موفقی بودند اما کودکان امروز در دنیایی قدم می‌زنند که تنها همبازی آنها یک دستگاه با چند دکمه است و این امر مشکلات عدیده‌ای در دوران نوجوانی و جوانی آنها ایجاد میکند.
اینکه اغلب کودکان در دوران پیش‌دبستانی و مدرسه با مشکل حضور مواجه هستند و روزها و در مواردی ماه‌ها والدین خود را معطل مدرسه رفتن خود می‌کنند، ریشه در همین انزواطلبی‌ها دارد.
ردپای تکنولوژی بر چهره، روح و روان و فیزیک کودکان یک دهه اخیر کاملا هویداست و گرچه آنها هوش و ذکاوت بیشتری نسبت به نسل قبل خود دارند اما از آن به خوبی استفاده نشده و اغلب آنها کودکانی با ویژگی‌هایی کاملا متفاوت از نسل خود بار آمده‌اند.
به طور قطع بی‌حوصلگی و پرمشغله بودن والدین و تسلیم سریع آنها در مقابل فرزندانشان نیز در ترویج بازی‌های کامپیوتری در میان کودکان بی‌تاثیر نبوده است.
حاصل پیوند تکنولوژی و والدین پرمشغله، کودکان منزوی و پرخاشگر است
کوچه‌های بی‌هیاهو و کودکان پرخاشگر و منزوی، حاصل پیوند دنیای تکنولوژی با والدین ناآگاه و بی‌حوصله و پرمشغله است که به نظر می‌رسد اگر این روند اصلاح نشود، نه تنها خانواده‌های فردا بلکه جامعه فردا درگیر مشکلات بسیاری خواهد بود.
همه این مسائل صرف نظر از مناسب بودن یا نبودن بازی‌های موجود برای کودکان در رده‌بندی‌های مختلف سنی است که این موضوع خود جای پرداختن بسیاری دارد.
