وزارت امور زنان به عنوان اصلی‌ترین نهاد حامی حقوق زنان در افغانستان، می‌گوید که گزارش‌های دفاتر ولایتی این وزارت نشان می‌دهد زنان و دخترانی که طی این مدت به قتل رسیده‌اند، بین سن دو سال تا پنجاه سال قرار داشته‌اند. به گفته این وزارت، رفتن به مکتب،رفتن به بازار بدون محرم شرعی، کار کردن در بیرون از خانه، میراث، طویانه گزاف، دشمنی‌های خانوادگی، ترک زنان از سوی شوهران شان و استفاده از حق ازدواج از عوامل عمده‌ی این خشونت‌ها بوده است.
وزارت امور زنان در اعلامیه‌ای می‌گوید: «خشونت علیه زنان به حدی گسترش یافته است که حتا از کشتن دختر دو ساله و زن پنجاه ساله دریغ نمی‌شود. مسمات حلیمه کودک دو ساله که به علت خصومت پدر با خانواده مادرش از سوی پدر به قتل رسید و مسمات بختاور بخاطر حق میراث از خانواده شوهر همراه با مسمات نجبیه دختر بیست و هشت ساله‌اش و عمر نواسه‌اش که فقط چهار سال عمر داشت از سوی خانواده شوهر به قتل رسیدند. سایر مقتولان همه زنان جوان اند که از سوی اقارب، پولیس و افراد ناشناس به قتل رسیده‌اند.»
وزارت امور زنان می‌افزاید که این قتل‌ها بیشتر در ولایت‌های لوگر، غور، غزنی، بغلان، دایکندی، کندهار، نیمروز، بادغیس، کاپیسا، سرپل، ارزگان، پروان و کابل در طی نزدیک به دو ماه اخیر صورت گرفته است.
حلیمه دختر دو ساله‌ای که قربانی خصومت‌های خانواده پدر و مادرش شد، به تاریخ دوازدهم قوس امسال در ولایت بلخ گردنش توسط پدرش بریده شد. پدر این دختر خرد سال زمانی که گردن دخترش را با چاقو برید، از خانه فراری شد و تاکنون بازداشت نشده است.
قتل و حشیانه و غم‌انگیز حلیمه دو ساله توسط پدرش در ولایت بلخ، نخستین مورد از خشونت‌های شدید علیه زنان و دختران در افغانستان نیست. آن طوری که وزارت امور زنان می‌گوید، به تاریخ چهاردهم جدی، ماه جاری خورشیدی نیز، یک زن پنجاه ساله در ولایت نیمروز بخاطر خواستن حق میراث خود به قتل رسید. همچنین به تازگی، روز گذشته، 20 جدی، یک زن پنجاه ساله در ساحه بتخاک کابل توسط شوهرش سریده شده است.
وزارت امور زنان موارد اخیر خشونت‌ها علیه زنان را شدیدا نگران‌کننده توصیف میکند و می‌گوید که در یک جامعه اسلامی اعمال چنین خشونت‌هایی علیه زنان جایز نیست.
خانه ناامن‌ترین جای برای زنان
در همین‌حال، حمیرا ثاقب از فعالان حقوق زن، می‌گوید خانه که باید امن‌ترین جای برای زنان و دختران باشند، اما در افغانستان به ناامن‌ترین جای مبدل شده است. خانم ثاقب امروز در یک نشست خبری مشترک با مسوولان وزارت امور زنان و شمار دیگری از فعالان حقوق زن گفت: «ما در یک حالت کاملا اضطرار قرار داریم. بیست و نه قضیه قتل که ثابت شده بدون این که آزار و اذیت‌های جنسی که صورت می‌‌گیرد و اخبارش به وزارت امور زنان رسیده و نشر شده است. آنهم در خانه و امن‌ترین جای که احساس امنیت و آرامش را می‌آورد، ولی برای زنان افغانستان خانه ناامن‌ترین جای است و این حالت اضطرار است و این حالت را باید حکومت افغانستان درک بکند.»
حمیرا ثاقب گفت که اشرف‌غنی رییس جمهور به مردم وعده داده بود که امنیت فزیکی و روانی زنان را تامین میکند اما گزارش وزارت امور زنان از میزان خشونت‌های شدید نشان می‌دهد که زنان در افغانستان در رون خانواده‌های خود با شدیدترین نوع خشونت‌ها مواجه می‌شوند. او تاکید کرد که ساختار نابرابر قدرت در حوزه‌های مختلف، از جمله اقتصادی باعث شده تا زنان در حالت «اضطرار» به سر ببرند. به گفته او، فساد اداری در نهادهای دولتی نیز باعث شده تا زنان شاهد اعمال «فجیع‌ترین و خشین‌ترین» نوع خشونت‌ها علیه خودشان باشند. او تاکید کرد بریدن گلوی یک دختر دو ساله و یک زن پنجاه ساله، عمق فجایع را در افغانستان نشان می‌دهد.
همچنین حسینه صافی رییس شبکه زنان افغان نیز، خشونت‌های اخیر علیه زنان را شدیدا نگران کننده توصیف کرده می‌گوید که مسوولیت‌ها در زمینه حفاظت و حمایت از حقوق زنان ادا نمی‌شود. خانم صافی گفت که اجرای قانون مهم‌ترین عاملی می‌تواند در راستای کاهش خشونت‌ها علیه زنان باشد.
در همین‌حال، پروین رحیمی رییس سارنوالی منع خشونت علیه زنان، می‌گوید که از آغاز سال تاکنون، هجده مورد قضیه قتل زنان در کابل، به این اداره رسیده است. او گفت که از ولایات دیگر نیز پرونده‌های قتل زنان به سارنوالی منع خشونت علیه زنان ارسال و در حال رسیدگی قرار دارد.
