به گزارش اسپوتنیک به نقل شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، در اولین روز از سال 2017 میلادی نگاهی می کنیم به رخدادهای مهم افغانستان در سال 2016 که گذشت، سالی که در اولین روزها برای کابل خون بار بود و نشان داد که برای امنیت شروع دشواری است، سالی با رویدادهای چون تنش قدرتمندان، جنبش روشنایی، جنگ گسترده، ناامنی شمال و نفوذ داعش، توافقنامه صلح، سیاست نامتعادل خارجی و رویدادهای پیرامون جنرال دوستم به پایان رسید.
در بخش دوم و پایانی به موضوع های مهمی چون فساد، توافقنامه صلح و مسایل پیرامون جنرال دوستم پرداخته می شود.در یک دهه اخیر افغانستان هر ساله مقام اول تا سوم فاسدترین نظام اداری در جهان را از آن خود می کند و در سال 2016 به مقام سوم رسید، فسادی که عامل اصلی تمامی چالش های موجود به مانند ناامنی است.
فساد اداری به حدی رسید که طی سال گذشته مردم سه میلیارد دالر به ادارات دولت رشوه دادند، رقمی که می توانست در شکوفایی اقتصاد و سازندگی به مصرف برسد، در حالی که کشور تبدیل به خزانه ای برای قدرتمندان فاسد شده است محو آن غیر ممکن و برخی تلاش ها معطوف مدیریت آن شده است.
فساد در تمامی لایه های حکومت از بلندترین مقام تا پایین رتبه اداری ریشه دوانده و برای مبارزه با آن هرچند حکومت بارها وعده های بزرگی داده و بیشمار نهاد در مبارزه با فساد ایجاد کرده است اما در حقیقت، افزایش روز افزون داشته و هر مقام و مسوولی برای مبارزه با آن، توانی برای برملا کردن نام فاسدان بزرگ را ندارد زیرا تاوان را باید با جان خود دهد.
قاچاق مواد مخدر که طی سال های جاری و با لشکرکشی امریکا افزایش بی سابقه داشته، تبدیل به منابع درآمد طالبان و مخالفان مسلح، دلیل بر تداوم جنگ، فساد و حضور مدام نظامیان خارجی شده است.
سال 2016، رویدادی به خود دید با نام صلح اما آلوده به نقض آشکار حقوق بشر! که دو حکومت جدید افغانستان در رویای به سرانجام رسانده آن بودند و بسیار هزینه ها را صرف آن کرده و به عنوان دستاوردی بزرگ از آن یاد می کنند: امضای توافقنامه صلح با حزب اسلامی.
امتیازهای گنجانده شده در این توافقنامه از حذف نام رهبران حزب اسلامی از لیست سیاه تا آزادی زندانیان و تامین هزینه های زندگی چهره های شاخص این حزب هرچند با واکنش های شدیدی مواجه شد اما استقبال وصف ناپذیر برخی از مقامات حکومت وحدت ملی از احتمال میزبانی گلبدین حکمتیار، نشان از وابستگی های قوی در میان حکومتی دارد که سال ها در جنگ با چنین مخالفانی به سر برده و هزاران هزار تن از مردم بی گناه قربانی کینه و انتقام افرادی چون حکمتیار شده و همچنین، بازگشت امیر راکت پران روزهای نه چندان دور برای بازماندگان قربانی ها، هراس گذشته را تداعی می کند و نقض آشکار حقوق بشری که حکومت وحدت ملی از دم می زند.
و رویدادهای جنجالی بی سابقه از سوی شاخص ترین چهره نظامی افغانستان که از سیاست به وجهه اجتماعی وی کشیده شد: انتقاد تند جنرال دوستم از اشرف غنی و تهدید نظامی برای مقابله در برابر انحصارطلبی ریاست جمهور و هشدار انتقال سه هزار نیروی داعشی به شمال تا اتفاق شوک آور اتهام ایشجی به معاون اول ریاست جمهوری که همچنان ادامه دارد.
تهدید ریاست جمهوری از سوی نزدیک ترین مقام به وی با انزوای جنرال دوستم و رویدادهای پس از آن انجامید و احتمال رسیدگی به پرونده نقض حقوق بشر جنرال دوستم طی جنگ های گذشته به دادگاه لاهه فشاری بود که به خروج و سکوت وی انجامید اما اینبار ارگ به دنبال محو کامل رهبر بزرگ میدان جنگ است که اتهام ایشجی که اگر به اثبات برسد می تواند مرگ برای وجهه اجتماعی و سیاسی جنرال دوستم باشد.
رویدادی که بسیار برق آسیا کل افغانستان را در برگرفت و حتی پای مجامع بین المللی را در دادخواهی و برقرار عدالت برای احمد ایشجی و بررسی اتهام به معاون اول ریاست جمهوری خواهان شدند و با گذشت نزدیک به سه هفته همچنان نه اتهام ثابت شده و نه دادگاهی قاطع برای رسیدگی ایجاد شده است.
اگر این اتهام درست باشد و یا یک دروغ برای برکناری جنرال دوستم، نشان از انحصار طلبی ارگ و حذف مخالفان سیاست آن با هر روشی دارد زیرا در طی 15 سال گذشته بسیاری از مقامات از اقوامی جز قوم پشتون که از حمایت مردمی و مقام دولتی برخوردر بودند به آهستگی حذف و یا به انزوا کشیده شدند.
