این نشست که در این هفته در کابل برگذار شد، تعداد از نمایندگان مجاهدین و طالبان دیروز، سیاست مداران وآگاهان سیاسی شرکت نمودند. اما این دور نشست در کابل زیادتر شکل فومولیته داشت.
در این نشست ازهمه بیشتر صحبت های قیوم کوچی کاکای رییس جمهور مورد توجه حاضرین قرار گرفت، وی در بیانیه خود طالبان را علم برداران واقعی مردم افغانستان دانست وتوقع برد که ایشان به روند صلح بپیوندند وحتا ابرازنمود که ساحات تحت کنترول در تصرف شان باقی بماند. اینکه با کدام قوانین، بودجه و صلاحیت ها طلبان حاکمیت رادر این محلات تامین نمایند ، وی روشنی و توضیعات نداد.
البته به گفته احمد سعیدی اگاه در مسایل سیاسی که از جمله حاضرین این نشست بود طالبان تدویر این کنفرانس را با عمله انتهاری در پنج کیلومتری ارگ ریاست جمهوری جواب دادند.
در ماه ثور امسال نیز مؤسسۀ کانادایی پگواش نشستی را برای یافتن حل بحران افغانستان و آغاز گفتگوهای صلح در قطر میزبانی کرده بود، که در آن نمایندگان طالبان نمایندگان حکومت افغانستان، شورای عالی صلح، شورای ملی، جامعه مدنی نیز اشتراک نمودند. در قطرطالبان طی اعلامیه ای نشست پگواش را یک نشست اکادمیک دانستند که در آن روی مسایل و مشکلات افغانستان بحث‌های تحلیلی صورت گرفت.
طالبان در اعلامیۀ شان گفته بودند: "امارت اسلامی و نمایندگان دفتر سیاسی در این نشست تحقیقاتی می‌خواهد با استفاده سالم از این گونه کنفرانس‌ها و فرصت‌ها، خواست برحق و موضع خود را رو در رو به اذهان جهانیان برساند". قابل یادآوری است که طالبان درست گفتند که این کنفرانس فقط تحقیقاتی است که روی مشکلات و مسایل بحث‌های اکادمیک صورت می‌گیرد. خواستار طالبان همان خروج نیروهای خارجی از افغانستان بوده و این گروه تأکید داشتن که باید یک حکومت اسلامی در افغانستان استقرار یابد. اما نیرو های خارجی و امریکا تا به حال به هیچ یک از خواسته های طالبان جواب ای اراهه ننموده.
تا جای معلوم در نشست های که در قطر، فرانسه، جاپان برگزار گردیده شده بود نمایندگان دولت افغانستان و طالبان شرکت نمودند، اما در نشست اسلام آباد و نشست این هفته در کابل نمایندگان طالبان از اشتراک شان ابا ورزیدند. که البته این سوال را با محترم مژده اگاه در سیاست طالبان مطرح نمودم ، لایک کنید و بشنوید:
به نظر من البته وقتی نشست پگواش و سایر کنفرانس ها ، جرگه ها و امثال آن نتیجه خواهد داد که طرفین درگیر مستقیمآ با هم زیر میز مذاکره بنشینند، یعنی همان مذاکرات بین الافغانی و آن هم در داخل کشور و بدون میانه رو ها. اینست هم فرهنگ ما مردم و هم صحبت های مستقم و چشم به چشم اعتماد و حتا محبت را بین هم ایجاد می نماید ، که همواره تاکید نموده ام. امید ها هنوز وجود دارد و چنین نشست ها بهتر است نسبت به نبودن اش، امید که عقل سلیم جای تشنج را بگیرد و روزی نتایج مطلوب حاصل گرددو همه دست هم داده ، کشور خویش را به شگوفایی سوق دهیم.
