کامیابی ترامپ و وعده هایش در مورد برقراری روابط خوب امریکا با روسیه٬ اوباما و مرکل را در موقف دشواری قرار داد. و از طرف هم پرابلم های مهاجرین ٬ مبارزه با تروریزم اسلامی گرایی و رشد راست گراهان در اروپا انشعابات ای را در جامعه غرب همراه دارد که نمی تواند مورد ناراحتی اوباما و مرکل نگردد.
یگانه آرزوی را که اوباما در ملاقات اش با مرکل در برلین ابراز نمود:"امید در مسایل بین المللی ایکه ما با روسیه اختلاف نظر داریم و مغایر ارزش های خود می دانیم ، رییس جمهور منتخب امریکا ترامپ همچنان در مخالفت با پوتین قرار گیرد."
اما این از واقعیت بسیار دور به نظر میرسد٬ چون ترامپ در مبارزات انتخاباتی خود وعده داده بود که در مناسبات امریکا با روسیه تجدید نظرمی کند و تحریمات وضع شده راعلیه روسیه قطع می کند. وی حتا در مورد کریمه به وضاحت ابراز نمود که الحاق کریمه به روسیه را خود مردم کریمه می خواستند.
همواره درمورد آینده مناسبات امریکا با روسیه تاکید گردیده که این مناسبات بسیار ارتباط می گیرد به تیم کاری ترامپ. اولین کاندید مهم در عرصه سیاست خارجی قصرسفید در آینده نزدیک مشخص شد. درکرسی مشاور شورای امنیت امریکا تورن جنرال متقاعد مایکل فیلین پیشنهاد شد، وی طرفدار مناسبات نیک امریکا با روسیه است، مایکل فیلین در اولین صحبت خود از امریکا و روسیه خواست تا در استراتیژی جنگ در سوریه با هم متحد گردند و از بازی های "بچه ترسانک" علیه همدیگر خودداری نمایند، چیزی را که بارها پوتین روی آن تاکید نموده.
به همین اساس اوباما به برلین با دست خالی سفر نمود ودر خداحافظی با مرکل هیچ خوشبینی در مورد سیاست های ترامپ با روسیه نشان نداد.
قبل از ملاقات اوباما در برلین بعضی ازناظرین ادعا می نمودند که گویا اوباما وظیفه و مسئولیت رهبری غرب را به المان تحویل می دهد ٬ چون با آمدن ترامپ قصر سفید از غرب گوشه گیری اختیارخواهد نمود.اما در عمل حالت بسیار مغلق تر از آنست که تصورش میرفت. اگر چه المان ازلحاظ اقتصادی قوی ترین کشوراروپایی محسوب میگردد٬ اما از لحاظ نظامی و سیاسی به هیچ وجه قابل مقایسه با امریکا نیست، تا بتواند اروپا را متحد و یکپارچه نگاه دارد٬ خاصتآ بعد از آنکه بریتانیا در جون سال جاری برای خروج از اتحادیه اروپا رای داد و اروپا را در حالت انتظارنامعلوم قرار داد.
سیاست غرب در رابطه به مناسبات شان با روسیه در سه سال اخیر به اساس توافق نظر بین اوباما و مرکل عیار می گردید و قدم به قدم با پشتی بانی بریتانیا عملی میگردید. ۱۸ نومبر اوباما در سفرش به برلین آخرین تلاش های خود را به خرج داد، در نشست ایکه لیدران فرانسه ٬ ایتالیا٬ بریتانیا و اسپانیا نیز حضور یافتند، دست به هم داده تحریمات وضع شده علیه روسیه را تمدید نمودند، تا ترامپ را در عمل انجام داده شده قرار دهند. امابا رفتن اوباما و در آینده نزدیک متحد دیگر انجلا مرکل فرانسوا اولاند از صحنه سیاسی وهمچنان بیرون شدن بریتانیا از اتحادیه اروپا، مرکل با حالت متزلزل دراروپا کاملآ تنها می ماند.ناگفته نماند که بقای آینده خود مرکل هم کاملآ مورد سوال است.
هر شش ماه باید اتحادیه اروپا تحریمات را علیه روسیه مورد رای گیری قرار دهد و همه کشور ها باید رای موافق نشان بدهند، تا برای شش ماه آینده تحریمات تمدید گردد. تا به حال کشور های ایتالیا٬ يونان٬ هنگری٬ قبرس٬ سلواکیا همواره تاکید می کردند، تا تحریمات موجود علیه روسیه نرمتر گردد، زیرا تحریمات متقابل روسیه علیه اروپا فوق العاده تاثیرات منفی در اقتصاد آنها دارد و اقتصاد اروپا را به لرزه در آورده.
روسیه مناسبات نزدیک با این کشور ها دارد ، مخصوصآ با حکومت یونان که در اتحادیه اروپا از جمله ضعیف ترین مهره محسوب میگردد. پوتین در مای مه سال جاری سفر رسمی به این کشور انجام داد که بسیار گرم مورد پزیرایی قرار گرفت ،نه اینکه اوباما را با سیل از تظاهرات ملاقات نمودند. روسیه در رابطه به تمدید لوله گاز با یونان قرار دادهای مهم را پیشنهاد نمود و همچنان مردم یونان و روس از لحاظ مذهبی به ارتدوکس های مسیحی تعلق دارند که اهمیت زیادی برای مردمان دوکشور دارد٬ این اولین سفر پوتین به کشور شامل اتحادیه اروپا، بعد از تحریمات بود. متاسفانه این کشور زیر تاثیرات زیادی اقتصادی المان قرار دارد وتا به حال نتوانسته علیه تحریمات رای مخالف نشان بدهد.
ساختار سیاسی اتحادیه اروپا چنین چانس را می دهد که اعضای آن، با استفاده از مناسبات شان با روسیه، بتوانند با برلین و بروکسل معامله نمایند. کشورهای مثل یونان ، هنگری و دیگر کشورهای کوچک کوشش می کنند به شکلی از انواع دونرهای خود ،در قدم اول برلین را ، مورد تهدید قرار دهند وحکم می کنند که اگر خواهشات اقتصادی شان برآورده نشود، برای شان بدیل دیگری، یعنی روسیه وجود دارد، بدین اساس تلاش می ورزند که وقت و ناوقت اعلامیه های مبنی بر برقراری مناسبات نزدیکتر با روسیه صادر نمایند. روسیه به این بازی های شان خوب پی برده و میداند که آنها به تمام معنی حاضر نیستند تا متحد وی گردند، اماچون این بازی شان باعث عدم یکپارچگی اتحادیه اروپا نیز می گردد، ظاهرآ با ایشان کار سیاسی خود را ادامه می دهد.
حال می ایم سر اصل سوال که در اول مطرح شد: آیا با بحرانیکه امروزغرب در آن غرق شده، می تواند از این بیشتر در تضاد با روسیه قرار داشته باشد؟ و برنده کیست؟ اگر نتیجه گیری از آن چه گفتیم ، نماییم ، جواب این سوال را به سخنان پوتین می توان اراهه نمود: پوتین در نشست والدای در سوچی اظهارنمود که وقت آن رسیده تا به روسیه اعتماد نمود و به عوض این بازی های بی نتیجه بهتر است جبهه مشترک را علیه ترور ایجاد نمود.
موقف روسیه در مناسبات اش با امریکا و در مجموع کشور های غربی بسیار روشن است. به گفته رییس جمهور روسیه با "یکه تازی" های غرب چه حالت ای در افغانستان ، عراق، لیبیا، و بعضی کشور های دیگرحاکم است. کجاست نتایج مبارزه با تروریزم و اکسترمیزم؟ پوتین گفت: در مجموع در مقیاس جهانی در بعضی عرصه ها نتایج نسبی بدست آمده ، اما به صورت کل مبارزه با تروریزم نتایج ای ندارد، اما خطرات اش روز بروز بیشتر میگردد. صدای روسیه تا به حال در مورد مبارزه مشترک به این پدیده شنیده نمی شود، گذشته از آن گروپهای تروریستی روز به روز ازطرف حلقات معلوم مجهز تر و مسلح تر میشوند و تربیه می گردند به امیدی اینکه روزی بتوانند ازایشان برای بدست آوردن مقاصد سیاسی خود استفاده نمایند. این بازی بسیار خطر ناک است و من می خواهم یک بار دیگر به این بازی گران هشدار بدهم که اکستریمیست ها و تروریست ها در چنین حالات به مراتب هوشیارترو قوی تر ازشماهستند و دربازی کردن با ایشان شما همواره بازنده هستید.
