به گزارش اسپوتنیک به نقل از نشریه ساینس نوردیک « ScienceNordic»، به گفته رولف تیل، زبان پیراها یکی از آهنگین ترین زبان جهان شمرده می شود. به طور نمونه واژه «دوست» و «دشمن» از نگاه نوشتاری یک قسم نوشته می شوند اما متفاوت تلفظ می شوند. علاوه بر این این زبان را برای صحبت کردن، آواز خواندن و اشپلاق کردن نیز به کار می برند. این زبان به شکل اشپلاق توسط مردان در هنگام شکار به خاطر برقراری ارتباط با دوستان شان استفاده می شود که شکار شان را نترسانند. کوچکترین واژه این زبان متشکل از (سه حرف صدادار و هشت حرف بی صدا) می باشد.
در زبان پیراها عدد و واژه های برای رنگ و شمارش نمی باشد. و آنها برای شمارش از سه واژه ("چند"، "بیشتر" و یا "زیادی") استفاده می کنند. و اگر بخواهید در مورد رنگ صحبت کنید باید از واژه های ("خون" — "سرخ" و یا "ورق" — "سبز") استفاده کنید.
مردم [قبیله] پیراها در آمازون برزیل شامل گروهی حدود 700 نفر است که در شرایط شبه-کوچ نشینی در دهکده های کوچکی متشکل از 15-10 نفر بزرگسال در طول رودخانه مایسی، از شاخه های آمازون، زندگی می کنند. بر پایه گزارش کلب اورت، مردم شناس زبانی دانشگاه میامی، پیراهایی ها نمی توانند میزان های دقیق را بیان کنند چرا که زبان آنها تنها سه واژه مبهم برای بیان کمیت دارد: " "hòiبه معنای "اندازه یا میزان کم"، " "hoìبه معنای "به نسبت، میزان بیشتری" و ""baàgiso نمایانگر "سبب جمع شدن، یا بسیار." زبان شناسی زبان هایی را که فاقد واژه های معینی برای شمارگان است با عنوان [زبان های] غیرعددی می شناسد.
و همچنان برای فعل ها شکل زمانی وجود ندارد.
