رادیو «سپوتنیک» معلومات راجع به یگانه کشتی طیاره بردارد فعال در حال حاضر که ساختن آن به نتیجه مصالحه های زیاد مبدل گشته بود، خاتمه می بخشد.
بحریه دوران فروپاشی
کشتی طیاره بردار «ادمیرال کوزنیتسوف» نمی توانست کشتی عاری از پرابلم ها باشد — سپردن آن به بهره برداری که با دوران فروپاشی کشور مطابقت نمود، با جدی ترین پرابلم های سازمانی توام بود که یکی از آنها ناروشن بودن سرنوشت کشتی محسوب میشد: در خزان سال 1991 قوماندانی نیروهای بحری بصورت جدی تهدید اشغال کشتی را در سیواستوپول توسط جدایی طلبان اوکراینی که از محبوبیت معین منجمله در بحریه بحیره سیاه برخوردار بودند، بررسی میکرد.
نتیجه آن رفتن مخفیانه و عجولانه کشتی طیاره بردارد «ادمیرال کوزنیتسوف» که در آن هنوز حجم کامل کارها، منجمله در باره دستگاه انرژی تکمیل نشده بودند، از بحیره سیاه به بحریه شمال گردید.
استقرار کشتی در خلیج کولسک امکان عدم نگرانی به خاطر تعلق دولتی فراهم می ساخت، ولی به سپردن نورمال آن به بهره برداری مساعدت نمی کرد: در بحیره سیاه بخش اعظم متخصصین تخنیکی ماندند که بدون آنها انجام خدمات کشتی با پرابلم های قابل ملاحظه مواجه بود.
در سال 1993 سه کشتی پروژه 1143 — شامل کشتی های «کییف»، «مینسک» بحرالکاهل و « نوواسیبیرسک» بصورت نهایی از ترکیب نیروهای بحری خارج ساخته شدند. در سال 1994 بحریه کشتی طیاره بردار «ادمیرال گارشکوف» از دست داد که در آن وقت بعد از آتش سوزی در بخش پیشروی انجن — دیگ بخار برای ترمیم ایستاده بود. در نیکولاییوا کار بالای کشتی سنگین طیاره بردار «وریاگ» (که در سال 1985 بنام «ریگا» بنیانگذاری شده بود و بعداً بنام دیگر در سال 1990 مسمی شده بود) قطع گردید.
آخرین کشتی خانواده 1143 — 1143.7 که بنام «اولیانوفسک» مسمی شده بود، در سال 1993 در نیکولاییوا در حالیکه 20% آماده شده بود، به قطعات فلزی پارچه شد. بعدها سرنوشت این کشتی ها به گونه مختلف انکشاف یافت و سرنوشت کشتی طیاره بردار «ادمیرال گارشکوف» و «وریاگ» از همه دلچسپ تر محسوب میشود: کشتی اولی بعد از بازسازی های طولانی در سیویرودوینسک در سال 2013 به هند به مثابه کشتی طیاره بردار «ویکرامادیتیا» تحویل داده میشود و کشتی دوم را در سال 1998 اوکراین به چین به بهای فلزات بیکاره می فروشد که بعد از یک ونیم دهه به کشتی طیاره بردار «لیاونین» مبدل گردید.
کشتی «اولیانوفسک» که در سال 1988 ، وقتیکه در امور ساختمانی نظامی شوروی وداع با مفکوره های ایدیولوژیکی آغاز شد، بنیانگذاری شده بود، بصورت اعظمی به کشتی طیاره بردار تمام عیار نزدیک شده بود — شیمای مختلط با استفاده همزمان میدان پرواز در قسمت پیشروی کشتی و دستگاه پرتاب در عرشه جانبی، مقیاس بزرگ و دستگاه اتمی انرژی کشتی را نظر به امکانات به پروژه های تحقق نه یافته 1160 و 1153 و همچنان کشتی های طیاره بردار اتمی نیروهای بحری امریکا نزدیک می ساخت. در اصل، این کشتی نیز باید راکت های ضد کشتی ها حمل میکرد.
در سال 1995 در باره اعزام کشتی طیاره بردار «ادمیرال کوزنیتسوف» به بحیره مدیترانه فیصله نمودند: این سفر دوربرد را به سه صدمین سالگرد بحریه روسیه که در سال بعد تجلیل میشد، وقف نمودند. اولین سفر میتوانست به آخرین سفر مبدل گردد — خرابی دستگاه انرژی نزدیک بود به از دست رفتن کشتی در طوفان منجر گردد. کشتی طیاره بردار «ادمیرال کوزنیتسوف» سفر را با عافیت خاتمه بخشید و به خلیج کولسک برگشت، ولی وضع وسایل تخنیکی بخش محاربوی الکترومیخانیکی تا به امروز درد سر باقی مانده اند.
نبود وجوه کافی برای ترمیم کامل در سال های 1990 — اوایل سال های 2000 در توامیت با کمبود متخصصین ورزیده پرابلم های کشتی را مزمن ساختند. آنها را قسماً توسط استفاده از پرزه جات ضروری کشتی های دیگر پروژه 956 که از اگریگات های مشابه دندانه دار توربینی و دیگ های بخار استفاده میکردند، حل میکردند، اما این حل سیستمی مشکل نبود. پرابلم های مربوط به انرژی باعث کاهش جدی امکانات حرکتی کشتی میشدند که بر امکانات طیارات آن نیز تائثر میکرد — برای پرواز با وزن اعظمی پروازی (یعنی با بیشترین ذخیره مود سوخت و بار محاربوی) لازم است، تا کشتی با سرعت اعظمی حرکت نماید.
محدودیت های موجود بهره برداری به کاهش ذخیره مواد سوخت و بار محاربوی منجر میشود که بر امکانات ضربتی طیارات تائثیر میکند. بصورت ظاهری پرابلم های مربوط به سیستم انرژی کشتی منجمله با دود اضافی در یک عده رژیم ها تبارز می یابد — به گفته یک عده متخصصین، علت مستقیم دود میتواند خرابی وسایل اتوماتیک اداره دستگاه عمده انرژی باشد که امکان استفاده از رژیم مناسب سوختن مواد سوخت را فراهم نمی سازد.
مشکل دستگاه انرژی به بخش نارسایی های کلی کشتی طیاره بردار «ادمیرال کوزنیتسوف» مبدل گشته است. تخریب شبکه که مدت زمان طولانی ادامه داشت، همچنان ناتکمیل بودن نهایی گروپ هوایی و وضع کلی بحریه که تا سال های 2000 وجوه برای آمادگی تمام عیار محاربوی نداشت، به از دست رفتن بخش قابل ملاحظه تجارب اندوخته شده قبلی هنگام بهره برداری از کشتی های طیاره بردار منجر گردید. حالا این تجربه، در ماهیت امر، باید سر از نو کسب گردد، ولی یگانه کشتی طیاره بردار روسیه طی این مدت به هیچ وجه جوان نشده است.
حل بنیادی پرابلم های کشتی طیاره بردار «ادمیرال کوزنیتسوف» باید در سال های آینده نزدیک هنگام عصری سازی و ترمیم کشتی پلانگذاری گردند، ولی برای حفط نیروی هوایی عرشه یی به مثابه سیستم این کافی شمرده نمی شود. نیروهای بحریه روسیه مانند گذشته به کشتی های طیاره بردار نیاز دارد که بتوانند استقرار طیارات را در فاصله دورتر از سواحل — در قدم اول برای حفاظت سرحدات بحری خود در ارکتیکا و اقانوس آرام، تامین نمایند. ولی برای آنکه، تا ساختن کشتی های نسل جدید طیاره بردار ممکن گردد، بحریه باید کشتی «ادمیرال کوزنیتسوف» را حفظ و ترمیم کند. روسیه منبع دیگر کدرها و تخنالوژی ها در این عرصه ندارد.
