زمانیکه در اولیل قرن 17 در روسیه قدرت به سلسله رومانف آفتاد ، و نظم در کشور تامین شد ٬ جمعیت فعال جامعه توجه خود را به شرق دور مهتوف نمودند، که در آن مناطق وسیع خالی بود. در قرن 17 یورش به سایبریا به خاطر دریافت پوست حیوانات قطبی صورت ګرفت. پوست این حیوانات در بازارهای اروپا به مثابه طلاارزش داشت. کسانی که آرزو ی دریافت پول را داشتند به هدف شکار عازم سفر به سایبریا میشدند. در آغازتوسعه روسیه در قرن هفدهم به طور عمده مناطق سایبریا مرکب از تایگا ها و تندرا بود.
تندرا در جغرافیا، به ناحیه‌هایی اطلاق میشود که متشکل ازدشت های سرد میباشند و در آنها حد وسط گرمترین ماه میان صفر و ده درجه بالای صفر می‌باشد ٬ زمستان آن خیلی طولانی ٬ سرد و تابستان خیلی کوتاه دارد.
در توندرا در هر موقع از سال ممکن است سرما بروز کند. زیر خاک همیشه یخ بسته‌است. میزان بارندگی کمتر از ۲۵۰ میلی‌متر است و تنها گیاهان خیلی کوچک و کوتاه مانند اشنه و گلسنگ در آنجا می‌توانند نمو کنند.
تایگا یا جنگلات شمالی یا جنگلات برفی در جغرافیا به مناطقی اطلاق میشود که در آنها حدوسط حرارت در مدت یک تا سه ماه بیش از ده درجه نمی رسد ، زمین همیشه نمناک است و جنگلهای گسترده ناجو یا سوزنی برگ در آنجا وجود دارند. در تایگا همچنین کمی کشاورزی رواج گرفته ، دست کم در مدت شش ماه سال حد وسط حرارت کمتر از صفر و فصل رویش گیاهان کمتر از سه ماه است. بارندگی در تایگا میان ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلی‌متر است.
ناحیه تایگا در جنوب نواحی توندرا قرار گرفته‌است. تایگا از منابع اصلی اکسیژن در جهان شمرده میشوند.
در قدم اول، محلات تندر و تایگا برای شکار ارزشمند معصوب میشد. در قدم دوم، دشت ها و جنگلهای سایبریا غربی برای مهاجران از درک تهدید حمله از عشایر محلی بیش از حد خطرناک بود. پیش از قرن ۱۶در منطقه بقایای قطعاتی از امپراطوری مغول و خانات قزاق، مسکن گزین بودند٬ که ساکنان روس ها را دشمنان طبیعی خود میدانستند. در پایان قرن شانزدهم، اولین سفر سیاحان روس تا سواحل دریایی انسئی رسید. در سال 1607 در این سواحل شهرستان بنام تروخانسک اعمار گردید. او به مدت طولانی یک نقطه ترانزیت عمده برای گسترش بیشتر توسعه طلبان روسیه در شرق محسوب میگردید. صنعتگران برای کسب پوست سمور در این مناطق دست یافتند.با گذشت زمان، تعداد حیوانات وحشی به طور قابل توجهی کاهش یافته است. این انگیزه ای برای تحرکت بیشتر به این مناطق بود.
در بهار و تابستان آنهابرای کسب پوست مشغول بودند. در 1623 جهانگرد نامآور لیاندا به سواحل لنا رسید. در مورد هویت این مرد تقریبا هیچ معلومات در دست نیست. جزئیاتی از اکسپدیشن صنعتگران از دهان به دهان منتقل می شد. داستان های شان توسط مورخ جرارد میلر در دوران پتر کبیر نوشته شده بود. در سال 1632 قزاقها محله ای را بنا نمودند که بعد ها بنام ایرکوتسک مسما گردید. در قرن 17 سایبریا و مرزهای دوردست از آن از این شهرستان کنترول می شد. ماهیت تسخیر شرق خود به خود شکل مردمی و هرج و مرج داشت. دولت در ابتدا عملآ در این فرایند دخالت نمی کرد. مردم به سمت شرق به موافقت خود میرفتند، همه ریسک خطرات را خود متقبل می شدند. قاعدتآ، آنها به میل خود برای بدست آوردن پول به تجارت پوست دست می زدند. همچنین دهقانان به مقصد تلاش فراراز بردگی خانه خود را ترک نموده و به شرق فرار می کردند. آرزو دست یابی به آزادی٬ هزار ها انسان را وادار ساخت، تا به سرزمین های نه شناخته به زندگی آزاد دست یابند ٬ این امر سبب شد تا سرزمین های وسیع سایبریا و شرق دور را از خود سازند. قرن ۱۷ برای دهقانان امکانات زندگی جدید را در سرزمین های وسیع مهیا ساخت. ایشان را مجبور به فدا کاریهای بزرگ نمود ٬ تا قادر گردند که به شغل نو دست یابند. زمین های بایر بدست کوچیان قرار داشت ٬ و زمین های لازارع قابل کشت نبود ٬ بنا دهقانان مجبور بودند به دستان خالی جنگلات انبار را قلبه نمایند و طبعیت نا سازگار را به تابعیت خود درآورند. از عده چنین زحمات شاقه صرف اشخاص با انرژی ٬ پرتوان و با شهامت قادر بودند، برآیند. حاکمیت مامورین دولتی را بعد از اینکه مردم این سرزمین ها را قابل زیست ساختند٬ به این محلات اعزام نمود. آنها نه آنقدر به قصد تامین معیشت و خدمت اتباع استخدام گردیده بودند٬ بلکه برای تامین قدرت٬ امنیت این مناطق و همچنان جمع آوری مالیات گماشته میشدند. بدین اساس در جنوب دریای اینسیء برای دفاع اتباع جزیره بنا یافت که بعدآ در سال ۱۶۲۸ به شهر معتبر روسیه به نام کرسنا یارسک ملقب گردید. یکی از اولین سیاحان مشهور آن دوران سیمیون دژنیوف نام داشت ٬ تاریخ تسخیر سایبریا توسط وی در کتاب شهکاری های سیاحان نامور و با شهامت جهان ثبت گردیده، که سالهای متمادی زندگی خود را صرف عملیات پرخطر و پرمشقت نمود. وی به قصد تجارت پوست به شرق عزم سفر نمود. وی در سیاحت های بحری از مهارت خاص برخوردار بود و قسمت زیادی زندگی خود را در شمال شرق سایبریا بسر برد. در سال ۱۶۳۸ دژنیف به یکوتسک ٬که سرد ترین منطقه سایبریا است و تقریبا تمامی سال پراز برف است٬کوچ نمود. یکی از دوستان نزدیک وی پتر بکیتوف بود که شهر های از قبیل چیته و نرچینسک را بنا نمود. سیمیون دژنیوف وظیفه داشت که از مردم بومی یاکوتی باج گیری نماید ٬ این باج گیری نوع از مالیات در آنوقت محسوب می گردید٬ که دولت بالای مردم توزن این سرزمین وضع نموده بود. جمع آوری این باج اکثرآ در اثر خیزش های اربابان محلی به مشکلات زیادی دچار می گردید٬ که حاکمیت روس ها را رد می نمودند. کشتی روسیه به سردمداری دیژنیوف اولین بار در سواحل ابحار ارکتیک لنگر نمود و به سخت ترین مناطق غیر قابل تسخیر دست یافتن. کشف چوکوتکه یکی از عمده ترین دست آورد های سیاحتی وی بود.در سال ۱۶۴۸ وی به سمت شمال حرکت نمود٬ تا در آن محلات استخوان های قیمتی حیوانات بحری را بدست آورد. وی تا سرحدات دست یافت که اروپا-آسیا ختم می ګردد و قاره امریکا منشه می گرفت. دهنه ایکه السکا را از چیکوتکه جدا میکند مناطقی که تا آنزمان کولونیست ها دست نداشند. ۸۰ سال بعد از آنزمان سیاحت علمی را سیاحان روس به امر پتر کبیر امپراتور روس انجام داد.٬ که ۱۶ سال دوام نمود و ۴ سال دیګر را در بر گرفت تا ایشان دوباره به مسکو برگردند. اهمیت کشفیات جغرافیوی سیاحت های دژنیوف بعد ها بعد از مرگش برملا شد. وقتی دژنیوف ابعاد جدید را در شمال شرق تسخیر نمود٬ در جنوب قهرمان دیری خود را داشت. این شخص ایرافی خبارروف نام داشت. نام وی بعد از سال ۱۹۳۹ مشهور شد ٬ هنگامی که ذخایر نمکی را در سواحل دور دست دریای کوته کشف نمود. ایرافی خبارروف نه تنها سیاحتگر زبردست بود٬ بلکه سازمان ده خلاق بود. دهقان زاده سابق تهداب تولید نمک را در ایالت ایرکوتسک بنا کرد. در سال ۱۶۴۹ حاکمان مردم توزم های خباروفسک تاب مقاوت را در مقابل تهاجم روس نداشتند و دعواطلبانه تحت تابعیت امپرتوری روس درآمدند ٬هنگام ایکه نیرو های ایرافی خبارروف داخل این محلات شدند. وی در تاریخ این سرزمین یادگار های زیادی از خود گذاشت ٬ اگر چه تاریخ درگذشت اش تا به حال واضع نیست٬ اما مدت ها بعد در قرن ۱۹ یکی از شهر های بزرگ و مشهور ناحیه امور به نام وی مسما گردید.در اواسط قرن ۱۷ اوضاع خارجی در منطقه مغلق شد ٬ وقتی قوای منجور چین را در تصرف خود درآورد٬ امپراتور جدید خاندان شین دست به تصرفات مردمان نزدیک این مناطق زد. حکومت روسیه کوشش نمود که داخل تشنج با دولت چین نشود تا کشفیات مناطق سایبریا صدمه نبیند، خلاصه پرابلم های دپلوماتیک تا اخیر قرن ۱۷ لاینحل باقی مانده بود٬ تنهادر قرن ۱۸ دولت ها بین هم دیگر ماهدات را به امضا رسانیدند ٬ که در آنها خطوط مرزی مشخص گردید.
دوستان از برکت همچو انسان ها تا قرن ۱۷ سایبریا کاملآ شامل نقشه روسیه شد. این برنامه زره ای ازکارنامه های قهرمانان فتح سایبریا را بیان میکند ، در آنزمان وسایل معیشت، افزار کار و تخنیک بسیار ساده و ابتدای تر از امروز بود، اما شرایط محیطی و اقلیمی بسیار ناگوار، امروز این مناطق ازلحاظ منابع طبعی گاز ، نفت ، فلزات و سایر منرال های طبیعی از جمله بزرگترین ذخایر روسیه محسوب می گردند، و قهرمانان تسخیر سابیریا در موقع اش میراث بزرگی را از خود گذاشتند که نسل های امروزی و فرادی این کشور ازمزایای زحمات پرمشقت شان مسفید میگردند، ناگفته نماند که تا به حال مردمان روسیه در این مناطق با زحمات بی پایان با ناگواری های طبعیت این سرزمین دست و پنجه نرم میکنند، قسمی که میگویند: نابرده رنج، گنج میسر نمی شود ٬
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.
در توندرا در هر موقع از سال ممکن است سرما بروز کند. زیر خاک همیشه یخ بسته‌است. میزان بارندگی کمتر از ۲۵۰ میلی‌متر است و تنها گیاهان خیلی کوچک و کوتاه مانند اشنه و گلسنگ در آنجا می‌توانند نمو کنند.
تایگا یا جنگلات شمالی یا جنگلات برفی در جغرافیا به مناطقی اطلاق میشود که در آنها حدوسط حرارت در مدت یک تا سه ماه بیش از ده درجه نمی رسد ، زمین همیشه نمناک است و جنگلهای گسترده ناجو یا سوزنی برگ در آنجا وجود دارند. در تایگا همچنین کمی کشاورزی رواج گرفته ، دست کم در مدت شش ماه سال حد وسط حرارت کمتر از صفر و فصل رویش گیاهان کمتر از سه ماه است. بارندگی در تایگا میان ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلی‌متر است.
ناحیه تایگا در جنوب نواحی توندرا قرار گرفته‌است. تایگا از منابع اصلی اکسیژن در جهان شمرده میشوند.
در قدم اول، محلات تندر و تایگا برای شکار ارزشمند معصوب میشد. در قدم دوم، دشت ها و جنگلهای سایبریا غربی برای مهاجران از درک تهدید حمله از عشایر محلی بیش از حد خطرناک بود. پیش از قرن ۱۶در منطقه بقایای قطعاتی از امپراطوری مغول و خانات قزاق، مسکن گزین بودند٬ که ساکنان روس ها را دشمنان طبیعی خود میدانستند. در پایان قرن شانزدهم، اولین سفر سیاحان روس تا سواحل دریایی انسئی رسید. در سال 1607 در این سواحل شهرستان بنام تروخانسک اعمار گردید. او به مدت طولانی یک نقطه ترانزیت عمده برای گسترش بیشتر توسعه طلبان روسیه در شرق محسوب میگردید. صنعتگران برای کسب پوست سمور در این مناطق دست یافتند.با گذشت زمان، تعداد حیوانات وحشی به طور قابل توجهی کاهش یافته است. این انگیزه ای برای تحرکت بیشتر به این مناطق بود.
در بهار و تابستان آنهابرای کسب پوست مشغول بودند. در 1623 جهانگرد نامآور لیاندا به سواحل لنا رسید. در مورد هویت این مرد تقریبا هیچ معلومات در دست نیست. جزئیاتی از اکسپدیشن صنعتگران از دهان به دهان منتقل می شد. داستان های شان توسط مورخ جرارد میلر در دوران پتر کبیر نوشته شده بود. در سال 1632 قزاقها محله ای را بنا نمودند که بعد ها بنام ایرکوتسک مسما گردید. در قرن 17 سایبریا و مرزهای دوردست از آن از این شهرستان کنترول می شد. ماهیت تسخیر شرق خود به خود شکل مردمی و هرج و مرج داشت. دولت در ابتدا عملآ در این فرایند دخالت نمی کرد. مردم به سمت شرق به موافقت خود میرفتند، همه ریسک خطرات را خود متقبل می شدند. قاعدتآ، آنها به میل خود برای بدست آوردن پول به تجارت پوست دست می زدند. همچنین دهقانان به مقصد تلاش فراراز بردگی خانه خود را ترک نموده و به شرق فرار می کردند. آرزو دست یابی به آزادی٬ هزار ها انسان را وادار ساخت، تا به سرزمین های نه شناخته به زندگی آزاد دست یابند ٬ این امر سبب شد تا سرزمین های وسیع سایبریا و شرق دور را از خود سازند. قرن ۱۷ برای دهقانان امکانات زندگی جدید را در سرزمین های وسیع مهیا ساخت. ایشان را مجبور به فدا کاریهای بزرگ نمود ٬ تا قادر گردند که به شغل نو دست یابند. زمین های بایر بدست کوچیان قرار داشت ٬ و زمین های لازارع قابل کشت نبود ٬ بنا دهقانان مجبور بودند به دستان خالی جنگلات انبار را قلبه نمایند و طبعیت نا سازگار را به تابعیت خود درآورند. از عده چنین زحمات شاقه صرف اشخاص با انرژی ٬ پرتوان و با شهامت قادر بودند، برآیند. حاکمیت مامورین دولتی را بعد از اینکه مردم این سرزمین ها را قابل زیست ساختند٬ به این محلات اعزام نمود. آنها نه آنقدر به قصد تامین معیشت و خدمت اتباع استخدام گردیده بودند٬ بلکه برای تامین قدرت٬ امنیت این مناطق و همچنان جمع آوری مالیات گماشته میشدند. بدین اساس در جنوب دریای اینسیء برای دفاع اتباع جزیره بنا یافت که بعدآ در سال ۱۶۲۸ به شهر معتبر روسیه به نام کرسنا یارسک ملقب گردید. یکی از اولین سیاحان مشهور آن دوران سیمیون دژنیوف نام داشت ٬ تاریخ تسخیر سایبریا توسط وی در کتاب شهکاری های سیاحان نامور و با شهامت جهان ثبت گردیده، که سالهای متمادی زندگی خود را صرف عملیات پرخطر و پرمشقت نمود. وی به قصد تجارت پوست به شرق عزم سفر نمود. وی در سیاحت های بحری از مهارت خاص برخوردار بود و قسمت زیادی زندگی خود را در شمال شرق سایبریا بسر برد. در سال ۱۶۳۸ دژنیف به یکوتسک ٬که سرد ترین منطقه سایبریا است و تقریبا تمامی سال پراز برف است٬کوچ نمود. یکی از دوستان نزدیک وی پتر بکیتوف بود که شهر های از قبیل چیته و نرچینسک را بنا نمود. سیمیون دژنیوف وظیفه داشت که از مردم بومی یاکوتی باج گیری نماید ٬ این باج گیری نوع از مالیات در آنوقت محسوب می گردید٬ که دولت بالای مردم توزن این سرزمین وضع نموده بود. جمع آوری این باج اکثرآ در اثر خیزش های اربابان محلی به مشکلات زیادی دچار می گردید٬ که حاکمیت روس ها را رد می نمودند. کشتی روسیه به سردمداری دیژنیوف اولین بار در سواحل ابحار ارکتیک لنگر نمود و به سخت ترین مناطق غیر قابل تسخیر دست یافتن. کشف چوکوتکه یکی از عمده ترین دست آورد های سیاحتی وی بود.در سال ۱۶۴۸ وی به سمت شمال حرکت نمود٬ تا در آن محلات استخوان های قیمتی حیوانات بحری را بدست آورد. وی تا سرحدات دست یافت که اروپا-آسیا ختم می ګردد و قاره امریکا منشه می گرفت. دهنه ایکه السکا را از چیکوتکه جدا میکند مناطقی که تا آنزمان کولونیست ها دست نداشند. ۸۰ سال بعد از آنزمان سیاحت علمی را سیاحان روس به امر پتر کبیر امپراتور روس انجام داد.٬ که ۱۶ سال دوام نمود و ۴ سال دیګر را در بر گرفت تا ایشان دوباره به مسکو برگردند. اهمیت کشفیات جغرافیوی سیاحت های دژنیوف بعد ها بعد از مرگش برملا شد. وقتی دژنیوف ابعاد جدید را در شمال شرق تسخیر نمود٬ در جنوب قهرمان دیری خود را داشت. این شخص ایرافی خبارروف نام داشت. نام وی بعد از سال ۱۹۳۹ مشهور شد ٬ هنگامی که ذخایر نمکی را در سواحل دور دست دریای کوته کشف نمود. ایرافی خبارروف نه تنها سیاحتگر زبردست بود٬ بلکه سازمان ده خلاق بود. دهقان زاده سابق تهداب تولید نمک را در ایالت ایرکوتسک بنا کرد. در سال ۱۶۴۹ حاکمان مردم توزم های خباروفسک تاب مقاوت را در مقابل تهاجم روس نداشتند و دعواطلبانه تحت تابعیت امپرتوری روس درآمدند ٬هنگام ایکه نیرو های ایرافی خبارروف داخل این محلات شدند. وی در تاریخ این سرزمین یادگار های زیادی از خود گذاشت ٬ اگر چه تاریخ درگذشت اش تا به حال واضع نیست٬ اما مدت ها بعد در قرن ۱۹ یکی از شهر های بزرگ و مشهور ناحیه امور به نام وی مسما گردید.در اواسط قرن ۱۷ اوضاع خارجی در منطقه مغلق شد ٬ وقتی قوای منجور چین را در تصرف خود درآورد٬ امپراتور جدید خاندان شین دست به تصرفات مردمان نزدیک این مناطق زد. حکومت روسیه کوشش نمود که داخل تشنج با دولت چین نشود تا کشفیات مناطق سایبریا صدمه نبیند، خلاصه پرابلم های دپلوماتیک تا اخیر قرن ۱۷ لاینحل باقی مانده بود٬ تنهادر قرن ۱۸ دولت ها بین هم دیگر ماهدات را به امضا رسانیدند ٬ که در آنها خطوط مرزی مشخص گردید.
دوستان از برکت همچو انسان ها تا قرن ۱۷ سایبریا کاملآ شامل نقشه روسیه شد. این برنامه زره ای ازکارنامه های قهرمانان فتح سایبریا را بیان میکند ، در آنزمان وسایل معیشت، افزار کار و تخنیک بسیار ساده و ابتدای تر از امروز بود، اما شرایط محیطی و اقلیمی بسیار ناگوار، امروز این مناطق ازلحاظ منابع طبعی گاز ، نفت ، فلزات و سایر منرال های طبیعی از جمله بزرگترین ذخایر روسیه محسوب می گردند، و قهرمانان تسخیر سابیریا در موقع اش میراث بزرگی را از خود گذاشتند که نسل های امروزی و فرادی این کشور ازمزایای زحمات پرمشقت شان مسفید میگردند، ناگفته نماند که تا به حال مردمان روسیه در این مناطق با زحمات بی پایان با ناگواری های طبعیت این سرزمین دست و پنجه نرم میکنند، قسمی که میگویند: نابرده رنج، گنج میسر نمی شود ٬
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.
