وزارت امور زنان با انتشار گزارشی در باره موانع کار زنان در نهادهای دولتی و غیردولتی، از نبود فرصت‌های کاری برای زنان در رهبری ادارات، پارتی‌بازی در روند استخدام، آزار و اذیت‌های جنسی در محل کار و خارج از آن، سطح پایین تحصیلات زنان، تخصصی بودن وظایف، غیبت و شایعه پراکنی در محل کار، نبود امکانات جداگانه برای زنان و اماکن کاری مختلط برای زن و مرد، به عنوان مهم‌ترین موانع برای کار زنان در نهادهای دولتی یاد کرده است.
این گزارش که امروز سه‌شنبه، 25 اکتوبر منتشر شد، در آن از آزار و اذیت‌های جنسی زنان کارمند در نهادهای دولتی افغانستان به عنوان مهم‌ترین مشکل یاد شده است.
وزارت امور زنان در گزارش خود از آزار و اذیت‌های جنسی زنان در نهادهای دولتی به عنوان یکی از عامل بازدارنده استخدام و حفظ کارمندان زن در این نهاد یاد کرده می‌گوید که این مشکل جزی از زندگی روز مره زنان در افغانستان شده است. در گزارش هفتاد و پنج صفحه‌ای وزارت امور زنان آمده است که هرچند کابینه دولت افغانستان در ماه آگست سال گذشته‌ی میلادی مقرره ضد آزار و اذیت جنسی را به تصویب رساند، اما باآنهم ادارات دولتی از موجودیت آزار و اذیت جنسی زنان مستثنا نیستند. در گزارش وزارت امور زنان آمده است: «گزارشی که توسط زنان برای زنان افغانستان تهیه شده نشان می‌دهد که در نهادهای دولتی افغانستان موارد بسیاری از آزار و اذیت فزیکی و کلامی، تهدید به بهره‌برداری جنسی و استفاده از صلاحیت و اجبار کارمندان اناث را بخش‌های دولتی دولتی برای برقراری ارتباط جنسی وجود دارد.»
وزارت امور زنان می‌افزاید که نتیجه بررسی‌هایش نشان می‌دهد که اکثریت نهادهای دولتی فاقد پالیسی‌ها و طرزالعمل‌های رسیدگی به موارد آزار و اذیت جنسی زنان کارمند می‌باشند. این وزارت که برای تهیه گزارش موانع محیط کاری زنان در نهادهای دولتی با 178 تن به شمول 113 تن از زنان کارمند و همچنین مسوولان بخش منابع بشری و استخدام برخی از نهادهای دولتی مصاحبه کرده و در بحث‌های گروهی مشکلات کاری زنان را به بحث گذاشته است، می‌گوید بیشتری از زنان کارمند زمانی که مورد آزار و اذیت جنسی در نهادهای دولتی قرار می‌گیرند بدلیل این که به نام شان لطمه‌ی وارد نشود، حاضر نیستند تا از این مشکل شکایت کنند. در این گزارش آمده است: «یافته‌ها بیانگر این است که آزار و اذیت‌های جنسی به حیث سومین مانع عمده از سوی پاسخ‌دهندگان ارزیابی گردیده است. سایر تحقیقات نشان می‌دهند که آزار و اذیت جنسی در نهادهاهی دولتی افغانستان شایع می‌باشد. بدلیل این که افغانستان دارای یک جامعه سنتی است، کارمندان زن در حکومت ترجیح می‌دهند که قضایای خود را از طریق مجراهای غیررسیمی مثل میانجی‌گیری حل نمایند. بدلایل امنیت وظیفوی، این قضایا معمولا گزارش نمی‌شود و فقط با دیگر همکاران به اشتراک گذاشته می‌شود.»
وزارت امور زنان همچنین در گزارش خود از نبود زنان در سطح رهبری ادارات دولتی نیز به عنوان یک مشکل عمده برسر راه کار زنان در نهادهای دولتی یاد کرده است. به گفته این وزارت، تنها نه درصد از نهادهای دولتی توسط زنان رهبری می‌شوند. این وزارت می‌افزاید که پایین بودن سطح تحصیلی زنان به این مشکل شان افزوده است.
این وزارت در گزارش خود تاکید کرده که نبود پالیسی‌های مشخص به منظور حمایت از زنان، قوم‌گرایی در روند استخدام، ارتباطات با مقام‌های بالاتر نیز از مشکلات عمده‌ی زنان در نهادهای دولتی است. براساس این گزارش، روسای منابع بشری برخی از ادارات دولتی که با آنان مصاحبه شده نیز به این مشکل اشاره کرده‌اند. یک تن از روسای منابع بشری به وزارت امور زنان گفته است: «هر زمانی که رهبری یک وزارت تغییر می‌کند، ریاست منابع بشری مجبور است افراد خاصی را جایگزین نماید؛ مخصوصا در سطح مدیریتی، بدون در نظر گرفتن عدالت و این صراحتا خلاف قانون می‌باشد. علاوه بر این، این مساله منابع بشری را در یک وضعیت بحرانی قرار می‌دهد. عملی نمودن دستورات وزیر یا توضیح دادن آن به در زمینه چارچوب قانونی به معنای مقابله وزیر خواهد بود.»
با این‌حال، وزارت امور زنان در گزارش خود تاکید کرده که ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که بیش از هشتاد و هفت درصد از نان در افغانستان حداقل یکی از نوع خشونت‌ها و آزار و اذیت‌های جنسی را تجربه کرده‌اند. این وزارت از آزار و اذیت‌های جنسی به عنوان شایع‌ترین نوع خشونت یاد کرده اما می‌گوید که این مشکل کمتر گزارش شده است.
در گزارش وزارت امور زنان آمده است که در حال حاضر بیست و دو درصد از کارمندان نهادهای دولتی افغانستان را زنان تشکیل می‌دهند. اما، کمتر از نه درصد این نهادها توسط زنان رهبری می‌شوند. این درحالیست که براساس پالیسی حمایت از زنان، باید تا سال 2020 سی درصد از کارمندان نهادهای ملکی را باید زنان تشکیل دهند.
