قبل از ملاقات همه ناظرین معتقد بودند که در این فارمات نه آنقدر حل معضله اوکراین مورد بحث قرار می ګیرد ٬ بلکه انجلا مرکل بیشتر از همه پوتین را مورد تاخت و تاز در معضله حلب در سوریه قرار خواهد داد. اما با شناخت ایکه همه از پوتین ولادیمیر ولادیمرویچ دارند، به این هم باور داشتند که وی نه به فرانسوا اولاند و نه به انجلا مرکل اجازه خواهد داد٬ تا از فارمات اجندای مورد بحث قدم فرا تر بگذارد. و اگر مسایل سوریه مورد بحث قرار گیرد ، صرف به میل و اراده خودش خواهد بود. بادر نظر داشت قدم های غیر دوستانه ایکه در این اواخر اروپا نسبت به روسیه و شخص و.و.پوتین گذاشتند ،هیچ باوری هم وجود نداشت که رهبران اروپا کدام نتایج قناعت بخش را برای خود بدست آورند. سرنوشت این ملاقات گویا به تار موی اویزان بود و مسکو هیچ امیدی از این نشست نداشت ٬ مشکل تر از همه برای سازمان دهندگان این نشست قانع ساختن پوتین بود، تا وی اشتراک ورزد.۱۲ اکتوبر صحبت های تلفنی مرکل٬ اولاند و پوتین بی نتیجه بود٬ بعدآ نماینده مطبوعاتی رییس جمهور دمیتری پسکوف و خود پوتین بسیار با شک و تردید به این ملاقات نگاه نمودند٬ در مجموع روسیه موافق بود ٬که چنین نشست یی انجام یابد، اما از سازمان دهندگان آن خواهان آمادگی بیشتر را داشت. واقعآ شک و تردید مسکو کاملا قابل درک بود ٬ زیرا جانب کیف هیچ نوع تمایل در امر تامین موافقت نامه های مینسک نشان نمی دهد ٬ به تاریخ ۱۵ اکتوبر رییس جمهور اوکراین زون های عملیات جنگی را در دنباس دیدن نمود و گفت که تا وقتی مسایل امنیتی حل نگردد ٬ حاظر نیست پروسه سیاسی را که در مینسک تصویب گردیده بود ٬ مریع الاجراع قرار دهد.
حالت را در ین اواخر بمباردمان ها از طرف کیف در جبهه جنگ وخیم ساخته ٬ مخصوصا ترور یکی از قو مندانان جمهوری مردم دنسک در این هفته خشم مقامات و مردم دنسک و لوگانسک را برانگیخت. مرگ ارسن سرگییویچ پاولوف مشهور به موتوروله در این جمهوریت ضایع بسیار بزرگ شمرده شده و این ترور وی را نوع از اعلان جنگ تلقی می نمایند.
در مجموع سوال پیدا میشود که چه لزوم این نشست برای مرکل و اولاند داشت٬ همین هر دو بیشتر از همه خواهان برگذاری آن بودند. شرایط در دنباس تقریبآ یک ونیم سال است که معلق باقی مانده و یگانه مسئله داغ امروز در این جمهوریت های ناشناخته شده انتخابات است که قرار است در این ماه دایرگردد. اما کیف باز هم تاکید می کند که دایر کردن انتخابات ناممکن است، چون این انتخابات چندین بار به تعویق افتاده ، بنآ این بار هم آرزو نمی رود تا سنگ از سر راه برداشته شود. مشکل در این است که رژیم کیف دست نشانده امریکاست و هیچ تصمیم ایرا ّراشنکه مستقلانه گرفته نمی تواند، تا اجازه از جوبایدن ،که مسایل کیف را در قصر سفید مدیریت میکند ، نگیرد. بادرک این اصل و.و. پوتین دل گرمی به مذاکرات برلین نداشت و خودپراشنکه هم با خوشبینی به این اجلاس شرکت ننمود. فکر نمی رود که اولاند و مرکل واقعیت را درک نکرده باشند و خواب و خیال را در مورد نتایج این نشست به دل نمی پرورانیدند. اصل مقصد رهبران غرب در جای دیگری بود و آن هم دیدار شان با و.و. پوتین در مورد پرابلم های سوریه ، اولاند بسیار پشیمان به نظر می رسید، که در هفته گذشته وقت را از دست داد و پوتین وادار شد که سفر خود را به فرانسه کنسل نماید. المان و فرانسه در اوضاع حلب بسیار احساساتی و مشوش استند ، همه توان خود را به خرج دادند ، تا بالای روسیه فشار وارد نمایند، ملاقات شخصی شان در مورد با و.و. پوتین از اهمیت زیادی برخوردار بود. اینکه تا کدام اندازه این پلان شان به پلان های پوتین نیزمطابقت داشت ، هنوز سوال است. قبل از این ملاقات سخنگوی رییس جمهور روسیه اظهار نمود که هدف از این نشست صرف مسایل اوکراین است و کدام اجندای دیگری مطرح بحث نیست. به هر تر تیب یی المان و فرانسه توقع می بردند که اصل موضوع بحث شان سوریه خواهد بود نه اوکراین. راست اش را بپرسید ناضرین کاملآ شک داشتند که چنین نشست نتایج مطلوب را برای همتا های شان داشته باشد، با در نظر داشت روحیه غیر دوستانه ایکه ایشان در این اواخر از خود نسبت به پوتین نشان دادند.
اما به هرترتیب به تاریخ ۱۹ این ماه نشست انجام یافت. و بخش اول آن رهبران چهار کشور با هم مسایل مربوط به اوکراین را مورد بحث و بررسی قرار دادند، و همه جوانب روی تطبیق موافقت نامه های مینسک تاکید نمودند، و در مورد حل مسایل سیاسی تصویب نمودند تا به دنسک و لوگانسک صلاحیت هاو هویت خاص قایل گردند. در این بخش مذاکرات به گفته پوتین رییس جمهور روسیه پیشرفتی صورت نگرفت. در بخش دوم این نشست در برلین رهبران سه کشور بدون رییس جمهور اوکراین در مورد اوضاع در سوریه مباحثه نمودند. و.و. پوتین بیان داشت که به رهبران دو کشور اوضاع رااز دیدگاه روسیه تشریح نموده و همچنان بیان داشت که چه تدابیر لازم را باید کشور ها در مبارزه با تروریزم و حل نهای معضله سوریه انجام دهند. پوتین بیان داشت که من بار ها تاکید نموده ام که در سوریه باید قانون اساسی جدید تصویب گردد که به اساس آن اولا انتخابات صورت گیرد و قبل از همه بین جوانب درگیر در مناذعه تفاهمات روی دست گرفته شود، البته به کمک همه کشور های منطقه که در این معضله ذیدخل هستند. همچنان رییس جمهور اظهار نمود که آماده است تا توقف عملیات فضایی را در حلب تمدید نماید، تا حدی که ضرورت اش ایجاد می گردد و امید می برد که همه همتا های شان مخصوصآ امریکا تمامی امکانات خود را به خرج دهند، تا بین تروریستان و مخالفین مسلح میانه رو تفکیک صورت گیرد. صدراعضم المان انجلا مرکل در کنفرانس مطبوعاتی بعد ازختم این نشست گفت که مذاکرات بسیار قاطع و با وضاعت بود و جانبین اظهارات شدید خود را در مورد بیان نمودند. مرکل بیان میدارد: «قوانین بین المللی وضاحت دارد که جنایات جنگی چه مفهوم از خود دارد بمباردمان هوایی عمل غیر انسانی است و برای اتباع بسیار دشوارو غیر قابل تحمل است». خانم مرکل فکر می کنم وقتی از خواب غفلت بیدار شد که روسیه تروریستان جبهه النصر را در حلب سوریه هدف قرار داد و این پانزده سالی که شب و روز قریه جات و قصبات افغانستان، عراق ،لیبیا و یمن از طرف عربستان و متحدین شان، و همچنان درسالهای نود یوگوسلاویا مورد بمباردمان بی رحمانه امریکا و متحدین شان قرار گرفت، کجا بود این حرف های دفاعیه وی مبنی بر جنایات بشری و نقض قوانین بین المللی. این سوالیست که هنوز لاجواب مانده، امید که خانم مرکل روزی که از وظیفه اش سبک دوش گردد ، بتواند این بار سنگین را از شانه های خود خالی نموده و حرف دل خود را در مورد جنایات بشری غرب در این کشور ها به رشته تحریر درآورد. چیزی را که امروز از بیان اش عاجز است.
حالت را در ین اواخر بمباردمان ها از طرف کیف در جبهه جنگ وخیم ساخته ٬ مخصوصا ترور یکی از قو مندانان جمهوری مردم دنسک در این هفته خشم مقامات و مردم دنسک و لوگانسک را برانگیخت. مرگ ارسن سرگییویچ پاولوف مشهور به موتوروله در این جمهوریت ضایع بسیار بزرگ شمرده شده و این ترور وی را نوع از اعلان جنگ تلقی می نمایند.
در مجموع سوال پیدا میشود که چه لزوم این نشست برای مرکل و اولاند داشت٬ همین هر دو بیشتر از همه خواهان برگذاری آن بودند. شرایط در دنباس تقریبآ یک ونیم سال است که معلق باقی مانده و یگانه مسئله داغ امروز در این جمهوریت های ناشناخته شده انتخابات است که قرار است در این ماه دایرگردد. اما کیف باز هم تاکید می کند که دایر کردن انتخابات ناممکن است، چون این انتخابات چندین بار به تعویق افتاده ، بنآ این بار هم آرزو نمی رود تا سنگ از سر راه برداشته شود. مشکل در این است که رژیم کیف دست نشانده امریکاست و هیچ تصمیم ایرا ّراشنکه مستقلانه گرفته نمی تواند، تا اجازه از جوبایدن ،که مسایل کیف را در قصر سفید مدیریت میکند ، نگیرد. بادرک این اصل و.و. پوتین دل گرمی به مذاکرات برلین نداشت و خودپراشنکه هم با خوشبینی به این اجلاس شرکت ننمود. فکر نمی رود که اولاند و مرکل واقعیت را درک نکرده باشند و خواب و خیال را در مورد نتایج این نشست به دل نمی پرورانیدند. اصل مقصد رهبران غرب در جای دیگری بود و آن هم دیدار شان با و.و. پوتین در مورد پرابلم های سوریه ، اولاند بسیار پشیمان به نظر می رسید، که در هفته گذشته وقت را از دست داد و پوتین وادار شد که سفر خود را به فرانسه کنسل نماید. المان و فرانسه در اوضاع حلب بسیار احساساتی و مشوش استند ، همه توان خود را به خرج دادند ، تا بالای روسیه فشار وارد نمایند، ملاقات شخصی شان در مورد با و.و. پوتین از اهمیت زیادی برخوردار بود. اینکه تا کدام اندازه این پلان شان به پلان های پوتین نیزمطابقت داشت ، هنوز سوال است. قبل از این ملاقات سخنگوی رییس جمهور روسیه اظهار نمود که هدف از این نشست صرف مسایل اوکراین است و کدام اجندای دیگری مطرح بحث نیست. به هر تر تیب یی المان و فرانسه توقع می بردند که اصل موضوع بحث شان سوریه خواهد بود نه اوکراین. راست اش را بپرسید ناضرین کاملآ شک داشتند که چنین نشست نتایج مطلوب را برای همتا های شان داشته باشد، با در نظر داشت روحیه غیر دوستانه ایکه ایشان در این اواخر از خود نسبت به پوتین نشان دادند.
اما به هرترتیب به تاریخ ۱۹ این ماه نشست انجام یافت. و بخش اول آن رهبران چهار کشور با هم مسایل مربوط به اوکراین را مورد بحث و بررسی قرار دادند، و همه جوانب روی تطبیق موافقت نامه های مینسک تاکید نمودند، و در مورد حل مسایل سیاسی تصویب نمودند تا به دنسک و لوگانسک صلاحیت هاو هویت خاص قایل گردند. در این بخش مذاکرات به گفته پوتین رییس جمهور روسیه پیشرفتی صورت نگرفت. در بخش دوم این نشست در برلین رهبران سه کشور بدون رییس جمهور اوکراین در مورد اوضاع در سوریه مباحثه نمودند. و.و. پوتین بیان داشت که به رهبران دو کشور اوضاع رااز دیدگاه روسیه تشریح نموده و همچنان بیان داشت که چه تدابیر لازم را باید کشور ها در مبارزه با تروریزم و حل نهای معضله سوریه انجام دهند. پوتین بیان داشت که من بار ها تاکید نموده ام که در سوریه باید قانون اساسی جدید تصویب گردد که به اساس آن اولا انتخابات صورت گیرد و قبل از همه بین جوانب درگیر در مناذعه تفاهمات روی دست گرفته شود، البته به کمک همه کشور های منطقه که در این معضله ذیدخل هستند. همچنان رییس جمهور اظهار نمود که آماده است تا توقف عملیات فضایی را در حلب تمدید نماید، تا حدی که ضرورت اش ایجاد می گردد و امید می برد که همه همتا های شان مخصوصآ امریکا تمامی امکانات خود را به خرج دهند، تا بین تروریستان و مخالفین مسلح میانه رو تفکیک صورت گیرد. صدراعضم المان انجلا مرکل در کنفرانس مطبوعاتی بعد ازختم این نشست گفت که مذاکرات بسیار قاطع و با وضاعت بود و جانبین اظهارات شدید خود را در مورد بیان نمودند. مرکل بیان میدارد: «قوانین بین المللی وضاحت دارد که جنایات جنگی چه مفهوم از خود دارد بمباردمان هوایی عمل غیر انسانی است و برای اتباع بسیار دشوارو غیر قابل تحمل است». خانم مرکل فکر می کنم وقتی از خواب غفلت بیدار شد که روسیه تروریستان جبهه النصر را در حلب سوریه هدف قرار داد و این پانزده سالی که شب و روز قریه جات و قصبات افغانستان، عراق ،لیبیا و یمن از طرف عربستان و متحدین شان، و همچنان درسالهای نود یوگوسلاویا مورد بمباردمان بی رحمانه امریکا و متحدین شان قرار گرفت، کجا بود این حرف های دفاعیه وی مبنی بر جنایات بشری و نقض قوانین بین المللی. این سوالیست که هنوز لاجواب مانده، امید که خانم مرکل روزی که از وظیفه اش سبک دوش گردد ، بتواند این بار سنگین را از شانه های خود خالی نموده و حرف دل خود را در مورد جنایات بشری غرب در این کشور ها به رشته تحریر درآورد. چیزی را که امروز از بیان اش عاجز است.
