مقام‌های وزارت صحت عامه می‌گویند براساس بررسی‌هایی که سال‌ها قبل در افغانستان انجام شده، نشان می‌دهد که بیشتر خانم‌ها از بیماری‌های مختلف روانی به ویژه افسردگی رنج می‌برند.
داکتر احمدجان نعیم معاون وزارت صحت عامه، امروز دوشنبه، در مراسم گرامی‌داشت از روز جهانی صحت روانی گفت که تاکنون نتیجه بررسی‌های جدید در باره میزان مبتلایان به بیماری‌های روانی در افغانستان منتشر نشده اما بررسی‌های قبلی در این زمینه نشان می‌دهد که بیش از هفتاد و چهار درصد زنان و نزدیک به شصت درصد مردان در افغانستان از بیماری‌های روانی به ویژه افسردگی رنج می‌برند. آقای نعیم گفت: «مطابق احصاییه‌های سازمان صحی جهان در سطح جهان علی‌الرغم پیشرفت‌های چشم‌گیر، بیست و پنج درصد نفوس جهان یعنی از هر چهار نفر یک نفر در طول عمر از یک نوع اخلال روانی رنج می‌برند. در افغانستان ریافت‌های عمومی سروی‌های نمونوی در سال‌های 2000 ای 2004 نشان می‌داد که میزان علایم اختلالات افسردگی بین 74.3 درصد در خانم‌ها و 59.1 درصد در مردها، علایم اضطرابات 59.3 درصد در خانم‌ها و 83.5 درصد در مردها و سندروم استرس بعد از تروما 32.1 درصد خانم‌ها و 31.9 درصد مردها متغییر بوده است. اما هیچ وقت این ارقام میزان دقیق افراد متبلا به اختلالات روانی مربوطه را نشان نمی‌دهد. برای این که ما میزان دقیق شیوع اختلالات روانی را در بین مردم معلوم سروی دیگری را در سال 2016 راه‌اندازی نموده‌ایم که نتایج آن ممکن در سال 2017 اعلان شود.»
داکتر احمدجان نعیم می‌افزاید که میزان افراد مبتلا به بیماری‌های روانی در افغانستان بدلیل بالا بودن میزان حوادث دلخراش و ناگوار بیشتر است. به گفته او، وزارت صحت عامه در نظر دارد تا برنامه‌های مشخصی به منظور برای افزایش رقم افراد مبتلا به بیماری‌های روانی راه‌اندازی کند. آقای نعیم افزود که یکی از این برنامه‌ها فرستادن تیم‌های سیار صحی به منظور مشوره دهی به مردم در محلات و مناطقی که با حوادث و وقایع دلخراش مواجه می‌شوند می‌باشد. به گفته او، مشوره‌های صحی به افرادی که از حوادث متضرر می‌شوند کمک می‌کند تا کمتر به بیماری‌های روانی مبتلا شوند. معاون وزارت صحت عامه افغانستان گفت: «کمک‌های اولیه روانی بخشی از یک پاسخ وسیع‌تر به بحران‌های بزرگ بشری می‌باشد. هنگامی که صدها یا هزاران نفر متاثیر از یک بحران می‌شوند، انواع مختلف پاسخ‌های عاجل از قبیل عملیات‌های جستجو و نجات،مراقبت‌های عاجل صحی، سرپناه، توزیع غذا و فعالیت‌های جستجوی خانواده‌ها و حمایت از کودکان شروع به کار می‌کنند. اغلب اوقات دانستن این که دقیقا چه خدماتی در کجا در دسترس می‌باشد برای امدادرسانان و رضاکاران یک چلنج بزرگ محسوب می‌شود. این امر در فجایع بزرگ و در مکان‌هایی که هیچ زیرساختی برای صحت و دیگر خدمات وجود نداشته است، کاملا صحت دارد.»
داکتر احمدجان نعیم همچنین گفت که وزارت صحت عامه یک برنامه امتحانی به منظور پاسخ‌گویی به مشکلات بیماری روانی در ولایت کنر تطبیق کرده و قرار است با استفاده از تجارب بدست آمده از این برنامه، خدمات صحت روانی را در برخی از ولایت‌های دیگر گسترش دهد. وی افزود: «در این آزمایش بیش از هفتاد و هشت نفر از کارمندان صحی به شمول داکتران، کارمندان متوسط صحی و کارمندان صحی سطح جامعه را مطابق بسته کمک‌های اولیه روانی آموزش دادیم و در جریان این یک سال برای بیش از 2117 نفر شامل 1313 تن از خانم‌ها و 804 تن از مردان که از تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم جنگ و سایر حوادث ناگوار دیگر مانند حوادث ترافیکی، خشونت خانوادگی و جنسی، حوادث طبیعی، دیدن اجساد، قتل، شکنجه متاثر شده بودند کمک های روانی بسیار عاجل، ضروری، ابتدایی و موثر را عرضه نمودیم و اکنون کار می‌کنیم که این بسته کمک‌های اولیه عاجل را به سایر ولایات آسیب‌پذیر از جمله هفت ولایت بسیار مانند ننگرهار، ارزگان، کندز، تخار، بدخشان، زابل و هلمند توسعه دهیم.»
نهادهای صحی می‌گویند که وقایع دلخراش و فشارهای زندگی از عوامل ابتلا به بیماری‌های روانی به شمار می‌رود. به گفته این نهادها، نجات یافتن از این بیماری‌ها بیشتر از ادویه به مشوره‌ها و برخورد سالم افراد دیگر جامعه است.
