در دنباله این مقاله خاطرنشان می شود رئیس جمهوری شدن ترامپ همچنین می تواند سمت گیری سیاست آمریکا نسبت به روسیه را تغییر دهد. این می تواند به نفع آمریکا باشد چون هرچند ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه دموکرات نیست، در کشورش از محبوبیت بسیار زیادی برخوردار بوده و ضمنا با هوش و دارای شیوه تفکراستراتژیک بوده و روسیه تحت رهبری وی کمافی السابق ابرقدرت هسته ای و دارای وزن و اعتبار زیادی در سیاست جهانی است.
به عقیده برنهارد کلی، نویسنده مقاله ، ترامپ درک می کند که در صورت کنار گذاشتن "نگرانی ایدئولوژیک" ،رسیدن آمریکا به اهداف خود در زمینه سیاست خارجی آسانتر خواهد بود. وی فهرست طولانی نتایج مثبت مشارکت دوجانبه با روسیه را نقل می کند. اولا به جای "بازی های تحریک آمیزی که می توانند به اتفاق ناگوار فاجعه باری منجر شوند صلح واقعی بین دو ابر قدرت هسته ای برقرار خواهد شد" و در آمریکا خواهند توانست اوضاع در روسیه را عمیق تر مطالعه کنند. نشریه The Hil در ادامه می نویسد ضمنا در این صورت مسکو و واشینگتن خواهند توانست بطور مشترک با نیروهای رادیکال اسلام گرا مبارزه نموده ، داعش را نابود کرده و به مبادله اطلاعات درباره عملیات تروریستی در دست تدارک بپردازند. این تعامل همچنین به حل و فصل صلح آمیز جنگ داخلی در سوریه منجر خواهد شد. دو کشور در نتیجهه همکاری و اعتماد به مخارج نظامی کمتری نیاز پیدا کرده و ضمنا خواهند توانست به کشورهایی همچون پاکستان، ایران و کره شمالی فشار بسیار کمتری وارد کنند. در این صورت اروپا نیز جای امن تری خواهد شد چون ضرورت نظامی کردن اعضای ناتو در اروپای شرقی از بین رفته و در اوکراین صلح برقرار خواهد شد.
