داکتر احمدجان نعیم معاون وزارت صحت عامه که روز یکشنبه، 18 سپتامبر به مناسبت گرامی‌داشت از روز جهانی وقایه از خودکشی سخن می‌گفت، افزود آماری که در سال 2014 در افغانستان منتشر شد، نشان می‌دهد که در جریان سال 2012 میلادی بیش از یک هزار و دوصد نفر در افغانستان خودکشی کرده‌اند. او می‌گوید که حلق‌آویز نمودن، آتش زدن، استفاده از مواد زهری و غرق شدن در آب از روش‌های معمول خودکشی در افغانستان است.
هرچند آمارهای قبل از سال 2012 در این باره رقم درشت‌‌تری را نشان می‌دهد، اما آن طوری که مقام‌های صحی می‌گویند رقم خودکشی‌ها در افغانستان از سال 2012 به این سو بیشتر از موارد سال‌های قبل از 2012 رسیده است.
آقای نعیم افزود که بیشتر زنان و دختران در افغانستان دست به خودکشی می‌زنند. وی گفت که بیشتر افرادی دست به خودکشی می‌زنند که با خشونت‌های خانوادگی، جنسیتی و همچنین اختلالات روانی از جمله افسردگی مواجه باشند. به گفته او، استفاده‌کنندگان مواد مخدر نیز در بیشتر موارد دست به خودکشی می‌زنند. داکتر احمدجان نعیم تاکید کرد که خودکشی یک بار سنگین بر دوش صحت عامه به شمار می‌رود. به گفته او، هفتاد درصد عامل اصلی خودکشی‌ها در افغانستان افسردگی است. آقای نعیم گفت که استفاده از مواد نشه‌آور پیش‌زمینه قوی دیگر برای اقدام به خودکشی است. فقر اقتصادی، نبود فرصت‌های کاری، تبعیض‌های جنسیتی، بی‌سوادی و تاثیرات جنگ از دیگر عوامل خودکشی در افغانستان به شمار می‌روند.
معاون وزارت صحت عامه افغانستان گفت که سالانه نزدیک به یک میلیون نفر در سراسر جهان خودکشی می‌کنند که بیشتر این افراد در سنین نوجوانی، جوانی و بالاتر از هفتاد سال دست به این اقدام می‌زنند. وی افزود: «معلومات بدست آمده از گزارش جهانی وقایه از خودکشی که در سال 2014 از سوی سازمان صحی جهان نشر شد، نشان می‌هد که در سال 2012 به تعداد 1205 نفر در افغانستان خودکشی کرده که 643 نفرشان زن و 562 تن دیگر مردان بوده‌اند. این ارقام خارج از وقایعی است که تحت نام تسممات (مسموم شدن) و تصادفات راجستر شده‌اند. چون ما سیستم جمع‌آوری معلومات از موارد خودکشی طوری که ایجاب می‌کند تاحال نداریم.»
معاون وزارت صحت عامه گفت که ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که در کشورهای پیشرفته بیشتر مردان دست به خودکشی می‌زنند اما در حوزه شرق مدیترانه که افغانستان نیز جز آن می‌باشد، بیشتر زنان و دختران دست به این اقدام می‌زنند.
داکتر احمدجان نعیم افزود ارزیابی‌هایی که در سال 2006 میلادی توسط موسسه «مودیکا موندیال» در ولایت‌های کابل، وردک و هرات صورت گرفت، در همان سال نزدیک به دو هزار و سه‌صد نفر در سطح افغانستان خودکشی کرده‌اند. براساس این آمار، نود و پنج درصد قربانیان زنان و دخترانی بین سنین چهارده تا نوزده سال بوده‌اند. به گفته او، این زنان و دختران در اعتراض به نقض حقوق انسانی و تجاوز به حرمت شخصی شان دست به خودکشی زده‌اند.
معاون وزارت صحت عامه می‌گوید که آتش زدن و مسموم ساختن از اصلی‌ترین روش خودکشی در افغانستان به شمار می‌رود. به گفته او، آمارهای سوختگی و مسمومیت از سه شفاخانه در کابل و هرات نشان می‌دهد که تنها در جریان سال 2013 میلادی 1146 نفر مسموم و 1445 نفر دیگر خود را آتش زده‌اند. آقای نعیم گفت که این مسمومیت‌ها و سوختگی‌ها به منظور خودکشی صورت گرفته است.
در همین‌حال، صادق پاسون از مشاوران روانی، با اشاره چگونگی خودکشی یک دختر خوردسال در کابل، می‌گوید که خانواده‌ها در خودکشی افراد نقش مهم دارند. او گفت، این دختر که برخلاف میل و آرزوهایش به عقد مردی می‌آید، دست به خودکشی می‌زند.
انجام حملات انتحاری نیز شامل خودکشی می‌شود، اما موارد این گونه خودکشی‌ها شامل آمار و ارقام وزارت صحت عامه افغانستان نیست. کسانی که دست به حملات انتحاری می‌زنند اهداف اصلی شان ضربه زدن یا نابود کردن دیگران است، اما خودکشی‌هایی که از طریق حلق‌آویز کردن، آتش زدن، مواد زهری خوردن و غرق کردن در آب صورت می‌گیرد، هدف اصلی در آن پایان دادن به زندگی خود افراد و اشخاص اعمال کننده این اقدامات است.
