مناسبات مغلق که بین رهبران حکومت وحدت ملی ایجاد گردیده ٬ فضای سیاسی در داخل نظام رامختل ساخت. این سومین باریست که در ظرف کمتر از یک ماه دو رهبر کشور با هم زیر میز مذاکره می نشینند ٬ در حالی که در دو سال گذشته قرار گفته های رییس اجراییه بیشتر از سه باری با هم ملاقات ننموده بودند. چیزی که دو سال پیش مورد بحث و جنجال بود باز هم مواردیست که طرفین باهم در جدال استند. دوسال در وطن از یک طرف در اتش جنگ می سوزد و از برنامه های اقتصادی و توسعه ای خبری نیست ٬ باز هم حرف سر مشروعیت نظام است و بس. جان کری چنان گلی را به آب داد که ازبوی اش ملت به عذاب مانده.
بحث روی چهار موارد یست که باید ایشان در این دو سال به موافقه می رسیدند٬ اینکه چه چالش های در رابطه وجود دارد از کاوه صاحب دعوت می نمایم تا ارزیابی های خود را بیان دارد.
مصاحبه با پرویز کاوه مدیر مسول روزنامه هشت صبح را میتوانید در لینک ذیل بشنوید.
حال که گویا کارد به استخوان رسید٬ می گویند که قرار است در این هفته تیم های تخنیکی هر دو جانب در موارد توافق شده تدابیر عملی را اتخاذ نمایند. این هم مواردی بود که قبلآ در توافق نامه سیاسی درج گردیده بود٬ اما فرق توافقات امروزی در این است که قرار است در این هفته در هر چهار موارد زمان های معین برای اجراع آنها تایین گردد. ببینیم کاری را که باید در دو سال پیش انجام می دادند ٬ به چه مدت زمانی به منزل مقصود خواهند رسانید ند.
اگر همه این چهار موارد را جمع نمایم در می یابیم: هدف از همه مشروعیت نظام است که باید در این مدت زمان صورت می گرفت. چرا این دو سال هر دو رهبر خاموشی اختیار نمودند٬ و با گذشت این مدت فغان رییس اجراییه می براید ٬ اختلافات را رسانه ای می سازد ٬ هوا داران خود را به ارگ می کشاند ٬ حرف های خشن از رهبران این تیم شنیده می شود و رییس جمهور را از حرکت های سبز و نارنجی اخطار می دهند ٬ اینست که ګویا یخ آب می شود و به حرکت می آید ٬ وای به حال ملتی که در چنین حالت قرار دارد.
